سبزی صحرایی

سبزی صحرایی

دشتهای لواسان در اوایل بهار محل رویش سبزیهای صحرایی است این نوع از سبزیهای وحشی در طول 10 الی 15 روز پایان فروردین می رویند و در همین زمان تازه و ترد هستند و پس از سپری شدن این ماه چغر و کم آب و خشک می شوند

این نوع از سبزی ها علاوه بر ارزش غذایی ، کاربرد دارویی هم دارند

کندن این نوع از سبزی تقریبا در تخصص زنان است و هم آنان هستند که نوع غذایی را از انواع سمی و مضر تشخیص می دهند و با یک چاقوی نوک کوتاه آنرا از زمین می کنند

دشتهای کم ارتفاع لواسان ( آنجایی که انسانها کم تردد می کنند و خاک مرغوب دارد ) ، علی القاعده باید این روزها مملو از سبزی صحرایی باشند

در باغات نیز این نوع از سبزی ها کم و بیش دیده می شوند

لواسانی ها از این نوع سبزی در تهیه پلوی سبزی مخصوص و آش و کوکو صحرایی استفاده می کنند

البته سبزیهای مثل شنگ ( شنگه SHENGE ) که دو نوع باغی و صحرایی دارد را با رب آلوچه سگک و یا آبغوره و سرکه را نیز بصورت تفننی استفاده می کنند

از انواع سبزیهای صحرایی ؛ قازیاقی ، پندیرک ، شنگه ، باقوتی ، اوزمه ، گاوزبون ، درزونکی ، جقک ، پیچک ، کاردی ، سیرک ، قندک ، سوئه ، بارنگه بو ، اوجی ، پاکفترک ، بل قاچک ، کلنگی ، بادامک ، پامرغک

قارچ کوهی ، والک ، ترشک ، ریواس ، آوتره ، کنگر جزو سبزی صحرایی قلمداد نمی شوند

یادآوری و تاکید می شود کندن انواع سبزی صحرائی تخصص می خواهد چراکه انواع سمی و تلخ این سبزی ها شباهت زیادی با رستنی های خوراکی دارد