امروزه در اکثر کشورهای جهان زالوها به‌عنوان جانورانی مناسب جهت مبارزه با بسیاری از بیماری‌ها شناخته می‌شوند و امروز، صدها هزار زالو در ایالات‌متحده آمریکا به بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها فروخته می‌شود.
زالو (Leech) به موجوداتی به نام انگل شناخته شده اند چرا که نوعی کرم که در مکانهای مرطوب زندگی می کند و خود را بر روی بدن انسان ها و حیوانات می بندد تا از خون آنها تغذیه کند در کل می توان گف 680 گونه زالو وجود دارد که 100گونه دریایی 480 گونه در آب های شیرین و بقیه در خشکی زندگی میکنند.
طول کوچکترین نوع زالو 1 سانتی متر و بزرگ ترین آن به 30 سانتی متر میرسد زالو ها در سراسر جهان یافت می شوند اما در دریاچه های معتدل و حوضچه های نیمکره شمالی بیشترین مقدار را دارند. اکثر زالوهای آب شیرین در مناطق کم عمق و گیاهی در حاشیه استخرها ، دریاچه ها به صورت تراکمی زندگی میکنند.
این موجود هر دو قسمت نر و مادره را روی بدن خود دارد اما برای تکثیر باز هم باید با یکدیگر جفتگیری داشته باشند بعد از جفتگیری 15 تا 20 تخم به نام کوکون را در محیط خشکی به جای میگذارند که به تا پنج هفته زمان میبرد تا تبدیل به کرم زالو شوند.
یکی از درمان‌های سنتی که این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده است زالودرمانی است.
این روش درمانی ابتدا در مصر وجود داشت و پس از آن به ایران و همچنین کشورهای اروپایی راه یافت. زالوها از دوران قدیم به‌عنوان جانورانی با کاربرد درمانی مورد استفاده قرار می‌گرفتند به‌طوری‌که در مصر باستان تصاویری از کاربرد زالوها در درمان بیماری‌هایی نظیر سردرد و هموروئید دیده می‌شود یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های پزشکی در زمان باستان در محدوده بین‌النهرین تا یونان تجویز زالو درمانی جهت درمان بیماری‌های خونی بوده است به‌طوری که پزشکان یونانی به‌عنوان نخستین دانشمندانی شناخته مــی‌شوند.
در علم زالودرمانی تجربیات فراوانی دارند. فلاسفه بزرگ یونانی غالباً با استفاده از زالوها به درمان مجموعه گسترده‌ای است بیماری های فیزیولوژیک می‌پرداختند به مرور محدوده کاربرد پزشکی زالوها به نقاط دیگر جهان نیز کشیده شد، به‌طوری‌که در ایالات‌متحده آمریکا در سطوح بسیار بالاتری از زالوها به‌عنوان کلید درمان بیماری‌های خونی استفاده گردید.
در اواسط قرن هجدهم تقاضای زالو در کشورهای اروپایی به میزان زیادی افزایش یافت به طوری‌که در این دهه کشورهایی نظیر فرانسه واردکنندة بیش از ۶ میلیون عدد زالو از کشورهای آسیایی و خاورمیانه بودند.
اولین توصیه علمی در استفاده از زالوها در سال ۱۹۲۳ در کتاب اصول و عمل پزشکی توسط سر ویلیام اوسلر است و به دنبال آن در نیمة دوم قرن بیستم زالوها نقش مهمی در درمان‌های کلینیکیایفا کردند.
تحقیقات پزشکی استفاده از زالوها در بسیاری از کشورها نظیر آلمان و روسیه با شدت زیادی پیگیری گردید به‌طوری‌که این دو کشور بالاترین سطح تحقیقات در رابطه با زالودرمانی و تولید زالوی طبی پرداختند.
امروزه در اکثر کشورهای جهان زالوها به‌عنوان جانورانی مناسب جهت مبارزه با بسیاری از بیماری‌ها شناخته می‌شوند و امروز، صدها هزار زالو در ایالات‌متحده آمریکا به بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها فروخته می‌شود. بازار اروپا بسیار وسیع‌تر است و هر سال میلیون‌ها زالو به مراکز درمانی فروخته می‌شود.
شیخ‌الرئیس ابن‌سینا باب مبسوطی پیرامون زالو دارد و چنین می‌فرمایند:
از زالوهایی که کرک ریز و نرم دارند یا لاجوردی رنگ هستند پرهیز کنید زیرا دچار غشی، خونریزی، تب، سستی و قرحه‌های بدخیم خواهید شد.
از زالویی استفاده شود که در آب‌های خزه‌دار که محل زیست قورباغه‌هاست نمو کرده و نه زالویی که در آب‌های گل‌آلود سیاه بوده است.
زالو با «حجامت» خون تباه را از عمق بدن بیرون می‌کشد. زالورا ابتدا سرازیر نگهدارید تا استفراغ کند و محتویات شکمش بیرون آید سپس اندکی خون به او بدهید سپس مواد چسبنده و کثیف بدن او را با بوراکس پاک کنید (استفاده از مواد صابونی عطردارمضراست) و جایی را که می‌خواهید زالو بگذارید با دست مالش دهید تا سرخ شود.
جای زالو انداختن را با گل سرشور یا خون اندود کنند. زالو اندازی برایبیماری‌های پوست از قبیل جوش‌ها، دمل‌ها، لکه‌های سیاه و نقطه‌های سیاه و سپید و... مفید است.
