نوآوری بازopen innovation
اصطلاح نوآوری باز به معنای وضعیتی است که در آن یک سازمان تنها به دانش، منابع و منابع داخلی خود (مانند کارکنان خود یا R & D)برای نوآوری (محصولات، خدمات، مدل های کسب وکار، فرایندها و غیره)تکیه نمی کند بلکه از چندین منبع خارجی (مانند بازخورد مشتری، حق ثبت اختراع منتشر شده، رقبا، آژانس های خارجی، مردم و غیره)برای هدایت نوآوری استفاده می کند.
بر اساس تعریف هنری چسبرو نوآوری باز « استفاده هدفمند از جریان های دانشی خارجی و داخلی به جهت شتابدهی به نوآوری داخلی، و توسعه بازار برای استفاده خارجی از نوآوری می باشد.» معنای این تعریف بر می گردد به استفاده شرکت ها از منابع دانشی. هر شرکت که برای نوآوری تنها به منابع دانشی درون سازمانی اکتفا می کند از نوآوری بسته (Close innovation) بهره می گیرد که عموما دارای ويژگی ها و محدودیت های خود است و هر شرکتی که از منابع دانشی درونی و بیرونی (این استفاده بر می گردد به نوع مدل کسب و کار شرکت که این مبادلات خارج سازمان به داخل و بالعکس شامل چه مواردی باشد) استفاده می نماید از رویکرد نوآوری باز (Open innovation) استفاده می کند.
نوآوری باز مفهومی است که دقیقا به شکاف بین دانشگاه و صنعت می پردازد. نوآوری باز نسبت به نوآوری عمومی روش بسیار گسترده تر، با همکاری بیشتر و غیر متمرکزتر است. از آنجایی که دانش کاربردی امروز از پراکندگی بیشتر و گستردگی بیشتری برخوردار است، شرکت ها بدور از میزان بزرگی، توانایی و ظرفیت می توانند شخصا دست به نوآوری های کارا بزنند.
دو نوع نوآوری باز وجود دارد:
1-نوآوری باز ورودی:نوآوری درون سازمانی در مورد منبع یابی و کسب تخصص از خارج سازمان، و اسکن محیط بیرونی برای اطلاعات جدید برای شناسایی، انتخاب، استفاده و درونی سازی ایده ها است.
2-و نوآوری باز بیرونی:نوآوری بیرونی، تجاری سازی و جذب ایده های توسعه یافته داخلی در محیط خارجی سازمان است. این ممکن است از طریق افشای انتخابی یک محصول به روزنامه نگاران و بازبینان یا فروش انتخابی فناوری یا خدمات به مشتریان با هدف دریافت بازخورد باشد.
مزایا
https://oxford-review.com/oxford-review-encyclopaedia-terms/encyclopaedia-open-innovation-definition-explanation
https://karvije.com/%D9%86%D9%88%D8%A2%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%9F/
