آنکه در دریای درون خویش غوطه ور است ، چون به بیرون از خویش می نگرد ، نگاهش به هیچ جا گیر نمی کند
آنکه از اقیانوس درون خود صید می کند ، چون به ساحل باز می آید، در پی چیزی نیست
این است آن غربت نشسته در نگاه انسان های بزرگ
نگاهی که آلوده به هیچ منظره ای نمی گردد
چون نور می تابد
اما دیده نمی شود
و جایی اسیر نمی گردد
و رنگ و بویی نمی گیرد
سادگیست که گمان کنیم اگر با اینان به یک منظره نگاه کنیم ، هر دو یک چیز می بینیم!
آلبر کامو
