ویرگول خوب عزیز من، منو می بخشی؟
منی که هر بار دلم شکست، هر بار اشکم ریخت اومدم پیشت؟ منی که جز غم هام، عصبانیتم، دردام چیزی برات نیاوردم...
منو قبول می کنی؟ منی که سرم پر از فکره ولی دستم به نوشتن نمیره.منی که از انشا و نوشتن هیچی بلد نیستم ولی تو باعث میشی بنویسم.از حال بدم بگم.از زندگیم بگم.
تو منو می پذیری اگه بهت بگم ۳ بار کنکور دادم؟ اگه بهت بگم همه بهم میگن رتبه ات لب مرزه؟ ویرگول تو منو میپذیری اگه بهت بگم میترسم؟ میترسم از خوابگاه.از آدمایی که دنیاشون، دنیا دنیا با من فاصله داره و قراره تو یه اتاق ۱۲ متری با هم زندگی کنیم.من می ترسم از جداشدن از خانواده ای که هیچ وقت بیشتر از یک هفته ازشون دور نموندم.من از چیزی میترسم که هفته ی پیش آرزوم بود.
ویرگول منو میبخشی اگه بگم به کیف مدرسه‌ی خواهرم حسودی کردم؟ منو می بخشی اگه بگم دیشب به اینکه اون میتونه ساعت ۱۲ شب ساز بزنه حسودی کردم؟ چون من هیچ وقت این اجازه رو نداشتم.
قبولم می کنی اگه بگم تو این یک ماهی که رفتم باشگاه، هر بار بعد از کلاس یه بسته چیپس و پفک خوردم؟ و حسودی کردم به هیکل مربیم، به لباسای قشنگی که اون دختر مو بلنده میپوشه؟
ویرگول من، بگو منو قبول می کنی وقتی از آخرین پستی که برات نوشتم ۱۱ ماه میگذره؟
تو میتونی دختری رو دوست داشته باشی که دوست داره پایین موهاش رو آبی رنگ کنه؟ یا دختری که ترجیح میده به جای جانم بگه جانِ من؟ تو میتونی دختری رو دوست داشته باشی که تفریح اش پازل و جدول حل کردنه؟ دختری که کسی رو نداره که وقتی داره عکس توی گوشیش رو به دوستش نشون میده نوتیف قربونت برم اش بیاد روی صفحه.
ویرگول ناراحت شدی وقتی مامان اسمت رو ازم پرسید ولی من نگفتم؟و گفتم یه سایت معمولی هستی.آخه عزیزِ من، چه ایرادی داره اگه تو فقط مال من بمونی.کسی ندونه از تو.تو اون جایی باشی که من بتونم من باشم.من، همون دختری که عاشق صدای دیمین رایس و گروه آناتماست؟
همونی که امروز هزار بار بغض کرد.همونی که خسته شده از این دنیای ناجوانمردانه ی آدم بزرگها.
ویرگول خوب عزیز من، قول میدی منو ببخشی؟ منی که بازم غم و غصه ام رو واست آوردم.
میشه منو قبول کنی؟و تو میدونی که اینجا پناهگاه ایمن منه.اگه منو قبول نکنی هیچ جا رو ندارم که برم...
