از سال 2018 ، تعدادی از سیستم عامل های وام در صنعت رمزنگاری رشد کرده اند و به طور کلی می توانند در سیستم عامل های متمرکز و غیرمتمرکز دسته بندی شوند. در اصل دسته بندی بر این اساس انجام می شود که چه کسی یا چه چیزی روند وام را انجام می دهد. یک کسب و کار یا یک پروتکل.
سیستم عامل های متمرکز وام بیشتر شبیه شرکت های سنتی فین تک هستند که با ارز رمزنگاری شده کار می کنند این سیستم عامل ها تمایل به ارائه نرخ های بهره تعیین شده توسط شرکت دارند که اغلب بازدهی قابل توجهی برای وام دهندگان دارایی های رمزنگاری شده نسبت به همتایان غیرمتمرکز آنها دارد.
سیستم عامل های وام غیرمتمرکز ، از جمله پروژه هایی مانند Compound ، Maker و dYdX ، به عنوان پروتکل هایی عمل می کنند که هر کسی در هر زمان و بدون KYC یا حضانت می تواند به آنها دسترسی داشته باشد. به استثنای Maker که سیستم حاکمیت غیرمتمرکز آن نرخ بهره را تعیین می کند ، این سیستم عامل های غیرمتمرکز دارای نرخ بهره متغیری هستند که با توجه به عرضه و تقاضای دارایی در سیستم عامل تعیین می شود. بسته به عملکرد نرخ بهره ، این می تواند در برخی مواقع منجر به نوسانات زیادی در نرخ بهره شود.
در حالی که در دنیا وام های کریپتویی اغلب با حساب های پس انداز یا سود سنتی مقایسه می شوند، توجه به این که این سیستم عامل ها بسیار جدیدتر و ریسک پذیرتر از بانک های سنتی هستند ، مهم است.
در این مدل وام ها در صورتی که ارزش وثیقه وام گیرنده به زیر ارزش اعتیار دریافت شده کاهش یابد، وام گیرندگان خطر تأمین نقدینگی داخلی را به عهده می گیرند ؛ یعنی وثیقه آن ها به ازای وام دریافت می شود. این بدان معناست که وام گیرندگان باید با دقت نسبت LTV وثیقه خود را بررسی کنند تا مطمئن شوند که در محدوده امن قرار دارند. البته این مورد تاکنون در پلتفرم های وام دهی به ندرت اتفاق افتاده است و اغلب وام گیرندگان رمزارز خود را از دست نداده اند ، اما تضمین نمی شود که این موضوع در آینده نیز ادامه یابد.
در فضای غیرمتمرکز ، قراردادهای هوشمند نیز خطر تکنولوژیکی دارند. از آنجایی که کد رایانه ای به صورت قراردادهای هوشمند بر جریان سرمایه درون سیستم حاکم است و امکان تغییر آن نیز وجود ندارد؛ این امکان وجود دارد که یک هکر از طریق اشکال یا سوء استفاده به سیستم حمله کند. علاوه بر این، برای پلتفرم های غیرمتمرکز ، گاهی اوقات مسئله نقدینگی کم وجود دارد ، به طوری که اگر مقدار زیادی سرمایه به سیستم وارد یا خارج شود ، نرخ ها می توانند به شدت تغییر کنند. البته توابع نرخ بهره برای ایجاد یک تعادل نسبتاً پایدار ایجاد می شوند، اما نوسانات اتفاق می افتد.
