زنده‌یاد "میر شمس‌الدین ادیب سلطانی"، پزشک، فیلسوف، زبان‌شناس، نقاش، نویسنده و مترجم متون مهم ادبی و فلسفی ایرانی، زاده‌ی سال ۱۳۱۰ خورشیدی، در تهران بود.
او در سال ۱۳۲۲ به دبیرستان می‌رود و در همین ایام هم به سازمان جوانان حزب توده ایران می‌پیوندد. او پس از پایان شش سال متوسطه دبیرستان، در سال ۱۳۲۸ وارد دانشکده طب دانشگاه تهران می‌شود و دکترای پزشکی خود را از دانشکده پزشکی دانشگاه تهران دریافت کرد و سپس برای ادامه‌ی تحصیل در حوزه‌ی روانپزشکی بالینی و تحقیقات بیوشیمی به وین رفت و بعد از چند ترم، دستیار پروفسور هوفمان، از جمله سرشناس‌ترین روان‌پزشکان آن ایام شد.
او سال ۱۳۴۰ برای دیدار با خانواده به ایران بازگشت و دیگر به دانشگاه وین نرفت و رشته روانپزشکی را نیمه‌کاره رها کرد و به لندن رفت. از آن پس، اطلاع زیادی از زندگی او در دست نیست.
وی مترجم آثار فلسفی دشواری چون "منطق ارسطو" (اُرگانون)، "سنجش خرد ناب" کانت، "رسالهٔ منطقی-فلسفی" ویتگنشتاین و "جستارهای فلسفی" برتراند راسل به زبان فارسی است.
او در کودکی زبان فرانسه را با کتاب دست دومی و بدون معلم و زبان انگلیسی را از رادیو بی‌بی‌سی آموخت. ولی بعدها به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، فرانسه، یونانی، عربی، ایتالیایی، روسی، عبری، ارمنی، لاتین، فارسی میانه، پارتی، اوستایی و زبان‌های پارسی باستان تسلط یافت.
از دیگر ترجمه این استاد زبان‌شناسی می‌توان به آثار ادبی مانند، "بودن یا نبودن"، "سوگ‌نمایش شاه ریچارد سوم"، "سوگ‌نمایش هملت شاهپور دانمارک"، سه اثر ویلیام شکسپیر اشاره کرد.
سرانجام وی در روز بیستم مهر ماه ۱۴۰۲ خورشیدی (۱۲ اکتبر ۲۰۲۳ میلادی) در ۹۲ سالگی، در تهران درگذشت.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)
