خانم "جوانا بورگهاردت" شاعر آرژانتینی، زاده‌ی سال ۱۹۶۳ میلادی در بوئنوس آیرس است.
او از سال ۱۹۸۴ در آلمان زندگی می‌کند، و به همراه همسرش آقای "توبیاس بورگهاردت"، مترجم کتاب‌های شعر آمریکای لاتین و زبان‌های اسپانیایی، کاتالانی و پرتغالی است.
جوانا به‌عنوان شاعر به جشنواره‌‌های مختلف بین‌المللی شعر مدلین، زوریخ، بابل، داکا و... دعوت شده و با همسرش در برگزاری برخی جشنواره‌‌ها همکاری دارد و همچنین به عنوان معلم زبان آلمانی تدریس می‌کند.
او مشاور چندین مجله‌ی ادبی در آرژانتین است، و اشعارش به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، بنگالی، عربی، سوئدی و فرانسوی ترجمه شده است.
او در سال ۲۰۱۷ جایزه‌ی کاتاک را در داکا‌ی بنگلادش به عنوان قدردانی از فعالیت‌هایش برای گسترش شعر دریافت کرد.
◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
[جاده]
ایستاده به جاده نگاه می‌کند،
هیچ کس نمی‌داند ابتدای راه کجاست و
کسی هم از انتهای جاده خبر ندارد.
حالا با گام‌های چابک به راه میفتد،
برای رسیدن به هدفی اسطوره‌ای،
با این همه، از ابرها اطاعت می‌کند،
و راه رفته را بر می‌گردد.
یک نفر آرام آرام پیش می‌رود، گام‌هایش
نه میل رفتن دارند و نه شوق رسیدن،
تنها بیرون می‌رود و باز بر می‌گردد
او مسیر خودش را دارد و
ابرها هم مسیر خودشان را.
یکی دارد نگاه می‌کند،
فقط او می‌داند که جاده
عین خیالش هم نیست.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (صحرا)
