رضا جهانی شاعر نهاوندی

آقای "رضا جهانی" شاعر همدانی، زاده‌ی نهاوند است.

◇ نمونه‌ی شعر به گویش لری نهاوندی:

(۱)

اَوَلِ دال سلام، یهِ کارِ ناتو موکُنم

بعدِشم اَ شاطر اصغر، شئری قِرپو موکنم

ایسه کِ جَم واوییم، وِ عشق شین و ورکواز

اِفتیم یاد قَیّیما و، دارم تِوّ مو کُنم

مین تیرو مِزَنِم سینه، مووم ناونیّم

هو چنو کیف مُکُنِم، سَرِشونَ گیژو موکنم

هرکی اسم ناوّنَ بد بیاره، دوحال ماشم

تِوّسو لرز مُکُنم، هی کُت و پالتو مُوکنم

هو چُنو که پا مَلِم گوشه و چشمه دَعوه ای

یا مِرم ری پاقِلا، یاد باریّو موکنم

یاد گلشن، چنارا قیصریه، سه را غلام

حالِمَه خوش موکُنَه یادی اَ پیچو موکنم

سَیّن میل وُ دو خوارو، راسهء میرزا آقا

اَ سرا زیریّ قیصریه، دِوُ دِوُ مو کنم

ری بالا وختی مِرٌم تا مَچد آشیخ عزیز

وِ صیّا بُلَن دُعا، نه وِ زیر لو موکنم

تیّله شیرای ناونی هر جا بَرَن آخِر سر

دلِ شو وا ناوّنَ، وِ عشقِ شو خو موکنم

جشن وَرکواز سند خورده وِ اسم ناونی

نویی کُرّفَه وِ خدا هر کی بووه هِو موکنم

آش ورکواز خُووَه وِ شرطی آرُغ نزنی

ناغافل اگر بیا، وِمین جم گِو موکنم

طام و مِزه وَرکواز رفته زیر دِنونِپو

چُنو تَریف موکنم، اِوّ دونِتَه، رو موکنم

پُرسیّم رییس نوهار وا مه مونات شیّ موُکنی

مووه لِو تا لِو دیگَ اوِ لیلو موکنم

نکنه خیال داری، پیتزا و مرغ سوخاری

نَه بِرار ورکوازه، خاینه بِرِشتو موکنم

آ برار پپسی کولای قِطِیّیم کُجو بیّه

خیلی حرمت کِ بَلِم، یه پارچی قن اِو موکنم

کیّ دیه عَت قدیمه، داشی حَدّم مَِزَنَن؟

وَ اِلا میَزنَ پُرّ، شرّوَت و اِو جو موکنم

کامی بدخواه بیّه گفته که اگَه پیل بیاریت

کَیّ نَوَر تا ناوّنَه یه روزه قیل توو موکنم

کَلِ لوطیای ناوّن صیّا سازی اش میا

دو تا دسمال بیارّیت، شِپّلی شِپّو موکنم

کیچه باغا دینورا، گردکونا، یادش و خیّر

تاوِسونا زیرشو، سایه بَر افتوّ موکنم

خیّرقلی، کَفتر حلَه، تااا گُرجیو

چِشِ کورم وِرّه او چشمه نَ پُرّ اِو مُوکنم

خوش وِ حالت آ، برار کِه ناوّنی کیف موکنی

گوشه تیرو نشسَم قیقله قی قِو موکنم

مَلهم زخم دلِ شاعرا، بیت و غَزلَه

آقا گفته: دویّنِتو، سرتَ زیر اِو موکنم.

(۲)

لر ینی سرنای شامیرزا، سحر

که بَناله تا بَپیچه دِ کمر

لر ینی بنُگ کمونچه شا فرج

چلسرو شا بیت ایرج رج ورج

لر ینی دنگ سقایی و تُومَک

لر کَلاخی شازنو چی شاپرک

لر ینی اسب و تفنگ و کوگ کو

تافِ تافِ آو گرین تا وقت صو

لر ینی مالار و پرچین و هومار

گلونی رشمه زنون سر دیار

لر ینی تاریخ ,ایمرو وّ صوآ

لر ینی دنگ گَوُرّگه وا هنا

لر ینی رسم کریمخانی د نو

لر ینی غیرت شرف وُ آورو

لر ینی فیروز لوء لوء اسیر

نرْه شیری دِ نهاوًن شیر گیر

لر دلیرون نهاونیّ یّل

پلکسه و خاک و خین و بی کتل

لر ملایر، دشت فیروزان، خزل

قله دختر گُورّ و مردون دو مِل

لر قلا باقاسمو تپه گیو

دژِ نهری، شانشین باریو

لر ینی توسرکون و دار وناو

گردکون پیر تاریخ لو آو

لر ینی مشق دلیری و شرف

لر ینی آزادگی و تاف لَف

لر ینی مفرغ، طلای لرسو

افتخار موزه جاجایِ جهو

لر درءشهر دهلرون عیلامیا

یا وِ هر جا کِ لری هه شا پیا

لر ثلاث خرماوه اندیمشکیا

حیف قومم کِ دِ یَک واپشکیا

لر وروگرد,پل دختر کوه دشت

لر ینی نعمت خدا بارون وشت

لر ینی هف لنگ و چار بختیار

بهمعی و مَمسَن و دشمن زیار

لر ینی خاکی که یه مال لری

ریشه داره وا بهون و چایری

لر خیال راحت ایرون زمی ّ

سَر دَ قال و داله و دورهمی

لر صداقت لر وفا دورء ز رنگ

لر پناه و پشت ایرو روز تنگ

لر ینی سَر خاک گنج و بی نصیو

مال صحو دِ خاک اژدادش غریو

لر ینی ریشه، کُتل، باقی چی بلگ

نا دیاری حق، مدوم وِ هَلگ هَلگ

پاکی و شرم و حیا خونی لره

وَرّ نه کی آسارهء لر میجُوره

اَرّ بُوّه پیمونه پُرّ صورش ,بِوّیین

آسمو اَرّ بای میارت وِ زِمین.

گردآوری و نگارش:

#لیلا_طیبی (صحرا)