زنده‌یاد، "محمد صالحی‌آرام"، شاعر، طنزپرداز و از روزنامه‌نگاران با سابقه است.
آرام زاده‌ی سال ۱۳۱۷ خورشیدی، در شهر همدان بود و از سال ۱۳۳۶ تا سال ۱۳۹۲ به فعالیت مطبوعاتی در روزنامه «اطلاعات» پرداخت؛ از جمله با نگارش صفحه «زیر آسمان کبود» و ستون طنز «قابل عرض». او همکاری با مجله «اطلاعات هفتگی» (فحه نمکدون)، نشریه فکاهی «کشکیات» ضمیمه مجله «تهران مصور»، مجله «فکاهیون»، مجله «گل‌آقا»، «فردوسی»، «طنز پارسی» و ... را در کارنامه خود دارد و بیش از چهار دهه با نام‌های مستعار: صالح‌الشعرا، ملاصالح، آقاخوشخیال، دادا و آمیرزاصالح در مجلات گوناگون قلم زد.
همچنین در یک بازه‌ی زمانی پنچ ساله (۱۳۷۵-۱۳۷۱) سردبیری نشریه نگاه را به عهده داشت.
از کتاب‌های صالحی‌آرام نیز می‌توان به «مشکل حکایتی است»، «شکل دگر خندیدن» و «همچون شرر خندیدن» اشاره کرد.
همچنین در کتابی مشترک با گروهی از شاعران همدانی، آثارشان به زبان محلی در کتاب «گلپونه‌های الوند» به چاپ رسیده است.
سرانجام در ۲۸ مهر ۱۴۰۰ در سن ۸۳ سالگی بر اثر ابتلا به کرونا در شهر بخارست پایتخت کشور رومانی تسلیم مرگ شد.
◇ ︎نمونه‌ی شعر:
(۱)
گفت «پوتین» با «دونالد»: ای محتشم!
«چالشی» گر هست، ترمیمش کنیم
گر که ابهامی میان دولتین،
در سیاست مانده، تفهیمش کنیم
گفت با پوتین، دونالد: عالی جناب!
ایده خوبی است، تنظیمش کنیم
جز «اروپا» مابقی را در جهان،
در وسط بنهاده، تقسیمش کنیم!.
(۲)
جنتی کرد جهان را ز شکر خندیدن
آنک آموخت مرا همچو شرر خندیدن
گرچه من خود ز عدم دلخوش و خندان بودم
عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی
