امروزه کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که نامی از سونیک (Sonic)، نشنیده باشد. از سال ۱۹۹۱ میلادی که اولین نسخه از سری بازی این شخصیت دوست‌داشتنی روانه کنسول مگا درایو (جنسیس) شرکت سگا شد تا به امروز، طیف متنوعی از محصولات مختلف مرتبط با این شخصیت روانه بازار شده است. همین محبوبیت و تاثیر قابل توجهی که سونیک بر صنعت بازی داشت، ما را واداشت تا جست‌وجویی داشته باشیم در گذشته این شخصیت آبی رنگ و سر در بیاوریم که چه تصمیمات و افرادی، بر شکل‌گیری این شخصیت و مجموعه بازی محبوبش نقش داشتند. همراه ما باشید. نسخه کامل این مقاله را از دست ندهید.
در سال ۱۹۸۸، سه سالی از سلطه کامل شرکت ژاپنی نینتندو (Nintendo) بر صنعت بازی می‌گذرد. کنسول ۸ بیتی NES (Nintendo Entertainment System) تقریبا به طور کامل بازار را تحت سلطه خود دراورده و بالغ بر ۹۰ درصد سهم فروش کنسول و بازی‌ها را به خود اختصاص داده است. در این سال‌ها، تقریبا هدف اصلی تمامی شرکت‌های فعال در حوزه سخت افزار مرتبط با بازی، رقابت و شکست نینتندو بود.
سگا، که به دنبال کسب سهام بیشتری از بازار فروش کنسول و بازی‌ها بود، تصمیم بر این گرفت که برای رقابت با نینتندو، نیاز به یک نماد (Mascot) دارد، شخصیتی چنان محبوب که ملت بی‌درنگ با دیدنش یاد سگا بی‌افتند و نام و برند این شرکت و بازی‌هایش را بیش از پیش سر زبان‌ها بیندازد. اینجاست که پروسه یافتن Mascot مد نظر سران سگا شروع می‌شود و آرام آرام مقدمات حضور سونیک فراهم می‌شود.
بالغ بر ۲۰۰ طرح مختلف برای یافتن شخصیت مد نظر سران سگا کشیده می‌شود. از بین این طرح‌های مختلف می‌توان به یک کانگورو، آرمادیلو و خرس اشاره کرد! در نهایت ایده، نائوتو اوشیما (Naoto Oshima) مورد توجه سران این شرکت قرار می‌گیرد. شخصیتی که اوشیما خلق کرده، جوجه تیغی سیاه رنگی به نام آقای موش سوزنی (Mr. NeedleMouse) است. جدای از این اوشیما که می‌دانست جوجه تیغی‌ها موجودات سریعی هستند، ایده ساخت پلتفرمینگی سریع و سرعتی را در ذهن داشت. سگا هم که از ایده این گرافیست جوان خوشش آمده بود، وی را با یکی از برنامه‌نویسان جوان و توانایشان، یوجی ناکا (Yuji Naka) آشنا می‌کنند و بعدتر با اضافه شدن هیروکازو یاسوهارا (Hirokazu Yasuhara) بعنوان طراح مراحل، استودیو سونیک تیم (Sonic Team) خلق می‌شود.
اوشیما در ادامه رنگ آقای موش سوزنی را به آبی تغییر داد تا به همرنگ لوگو شرکت سگا بشود، علاوه بر این وی که عاشق مایکل جکسون و آلبوم محبوب آن سال‌هایش، Bad بود و با یک نگاه به کفش‌های چرمین و زنجیردار جکسون، ایده خلق کفش‌های معروف سونیک به ذهنش رسید. ولی کفش‌های جکسون سیاه بودند و رنگ سیاه چندان مناسب شخصیتی در قامت آقای موش سوزنی نبود، به همین علت وی با الهام از بابانوئل! رنگ کفش‌های سونیک را به قرمز تغییر می‌دهد.
نام این شخصیت هم با الهام از سرعت بالایش و اصطلاح سوپر سونیک که به معنی سرعتی بالاتر از سرعت صوت است، به نامی که امروزه با آن می‌شناسیمش تغییر پیدا کرد. تیم سازنده، برای خلق شخصیت دکتر روباتنیک (Dr. Robotnik) یا همان اگمن (Eggman) معروف، آنتاگونیست سری سونیک، از تئودور روزولت، یکی از سیاستمدارهای آمریکایی الهام گرفتند!
پس از تشکیل سونیک تیم و جمع شدن سه عضو اصلی تیم ، طرح‌های تکمیلی روی ظاهر شخصیت و ایده‌پردازی‌های اولیه کلیت بازی به اتمام می‌رسد. از سوی دیگر، سران سگا که شدیدا به دنبال جلب توجه مخاطبین آمریکایی و کسب سهامی از بازار آمریکایی هم هستند، نتایج زحمات تیم ژاپنی را به شعبه کالیفرنیای سگا ارسال می‌کنند. تصمیمی که موجب نزاعی در میان دو شعبه این شرکت می‌شود.
تیم سونیک برای جلب توجه مخاطبین آمریکایی، ایده‌‌هایی را بررسی کردند. از میان این طرح‌ها، ایده حضور سونیک در یک گروه راک، یک نامزد انسانی جذاب به اسم مدونا! مطرح شد که به سرعت توسط مدلین شرودر (Madeline Schroeder)، مدیر تولید شعبه آمریکای سگا رد شدند. ایشان که به زعم عده‌ای، مادر سونیک نامیده می‌شود، سونیک را از گروه راک بیرون کشاندند و به طور به‌خصوص، نامزد جذاب انسانیش را حذف کردند! علاوه بر این، بر طبق نظرشان طراحی ظاهر سونیک هم نیاز به تغییراتی داشت. به نظر آنها، سونیک خلق شده توسط اوشیما زیادی ژاپنی بود و نیاز داشت که برای جلب توجه مخاطبین آمریکایی، اصلاحاتی در طراحیش اعمال شود.
نتیجه این تغییرات مجدد به ژاپن ارسال می‌شود که با واکنش منفی تیم سونیک مواجه می‌شود. ولی در نهایت تیم با اصلاحات گروه آمریکاییشان موافقت می‌کنند و سونیک در نهایت، سروشکل نهایی خودش را می‌یابد. از این نقطه به بعد، کار روی اولین نسخه سونیک به طور جدی شروع می‌شود و در نهایت با اضافه شدن ماساتو ناکامورا (Masato Nakamura) به عنوان آهنگساز، بازی به مرحله انتشار نزدیک می‌شود.
در تاریخ ۲۳ ژوئن ۱۹۹۱، بازی سونیک جوجه تیغی (Sonic the Hedgehog) روانه کنسول مگادرایو می‌شود. محصولی که سگا سرمایه زیادی را برای تولیدش سرمایه‌گذاری کرده بود و موفقیتش، کلید پیشرفت‌های آینده‌اش بود. موفقیتی که زود در خانه سگا را می‌زند و سونیک خیلی سریع، موفق به جلب توجه منتقدین و مخاطبین می‌شود. طراحی مراحل هوشمندانه، موسیقی‌های متن درجه یک، طراحی شیرین و دوست‌داشتنی سونیک و دنیای بازی و صد البته، گیم‌پلی جذاب و متفاوت بازی به نسبت امثال سوپر ماریو، باعث شدند که سونیک به موفقیت بالایی برسد.
ولی این مسئله همچنان سران سگا را راضی نکرد. آنها دنبال پایان دادن به سلطه نینتندو بودند و برای انجام این مهم، نیاز به حرکتی قدرتمندتر داشتند. در این نقطه، رییس شعبه آمریکای سگا، تام کولینسکی (Tom Kulinski) وارد میدان می‌شود. کولینسکی برای تحقق رویای سگا، چهار پیشنهاد می‌دهد؛ کاهش قیمت مگادرایو از ۱۹۹ دلار به ۱۴۹ دلار، تشکیل استودیو بازیسازی در آمریکا با تمرکز بر مخاطب آمریکایی، تبلیغاتی متمرکز بر حمله به نینتندو و عرضه باندل کنسول مگادرایو با بازی سونیک!
هایائو ناکایاما (Hayao Nakayama) رییس وقت سگا، به کولینسکی اعتماد و پیشنهادات او را اعمال می‌کند. نتیجه فوق‌العاده بود، با پایان تعطیلات سال ۱۹۹۱ میلادی و شروع سال جدید، سگا برای نخستین‌بار سهم بیشتری از نینتندو را در بازار بازی‌های ویدئویی تصاحب کرد.
پس از موفقیت سونیک و افزایش فروش مگادرایو، سگا دستور ساخت دنباله‌ای را می‌دهد. استودیو تازه تاسیس آمریکایی سگا، مسئول ساخت این نسخه می‌شود و تعدادی از چهره‌های اصلی تیم سونیک ، از جمله یوجی ناکا، برای کمک به پروسه ساخت، راهی کالیفرنیا شدند. دومین سونیک سال ۱۹۹۲ میلادی منتشر شد. این‌بار سونیک دیگر تنها نبود و تیلز (Miles Tails Power) او را همراهی می‌کرد.
به دنبال موفقیت مجدد بازی جدید، این‌بار استودیو ژاپنی سگا با رهبری نائوتو اوشیما شروع به ساخت نسخه‌ای تازه از سونیک با نام Sonic CD کردند. این بازی که در سال ۱۹۹۳ عرضه شد، امروزه به عنوان یکی از بهترین بازی‌های سونیک نامیده می‌شود و توانست باری دیگر موفقیت دو بازی پیشین را تکرار کند.
تنها یکسال بعد، یوجی ناکا و استودیو کالیفرنیای سگا، سونیک جوجه‌تیغی سوم و ناکلز را عرضه کردند. محصولی که از تمامی بازی‌های پیشین جاه‌طلبانه‌تر بود. تقریبا هر مرحله این بازی چندین برابر وسعت نقشه‌های بازی‌های پیشین بود و تعداد انیمیشن‌هایی که برای سونیک و تیلز خلق کرده بودند قابل توجه بود. جدای از این، شخصیت قابل بازی تازه‌ای در این نسخه به نام ناکلز (Knuckles the Echidna) معرفی می‌شود که تعداد شخصیت‌های قابل بازی را به عدد سه می‌رساند.
پس از عرضه سونیک سوم، یوجی ناکا و تیمش مشغول ساخت بازی رویاها (Dreams) شدند و تولید و عرضه بازی‌های مرتبط با سونیک، به گروه‌ها و اعضای مختلف حاضر در دو شعبه آمریکا و ژاپن سگا سپرده شد. در این سال‌ها، کنسول سگا ساترن چندان موفقیت آمیز نبود و از سوی دیگر، رقیب دیرینه، با عرضه نینتندو 64 و رقیب تازه وارد، سونی با عرضه اولین پلی‌استیشن، رقابت را برای سگا سخت کرده بودند. سگا ولی عقب نکشید و برای آخرین بار، قمار پر ریسک دیگری را انجام داد.
آخرین کنسول شرکت سگا، دریم‌کست (Dreamcast) در سال ۱۹۹۹ عرضه جهانی شد. کنسولی که سگا تبلیغات و هزینه زیادی بابت آن کرده بود و آخرین تیر تفنگ ترک برداشته‌شان بود. سونیک که در کنسول ساترن حضور چندان درخشانی نداشت، با بازگشت ناکا و اوشیما، حضور درخشانی را در آخرین کنسول سگا تجربه کرد.
ماجراجویی سونیک (Sonic Adventure) با کارگردانی تاکاشی ایزوکا (Takashi Izuka) و تهیه‌کنندگی ناکا و اوشیما به عنوان یکی از طراحان، بدل به یکی از جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌های سونیک در آن سال‌ها شد. این عنوان که نخستین سونیک تمام سه بعدی بود، از شش شخصیت قابل بازی برخوردار بود که هرکدام سبک بازی مخصوص به خود را داشتند. منطقه‌ای بزرگ و شهری هم به عنوان نقشه مرکزی بازی تعریف شد که از طریق این شهر می‌توانستید به مراحل مختلف بازی دسترسی پیدا کنید. این بازی سونیک موفق شد که پس از وقفه‌ای کوچک، خارپشت آبی را مجدد به روزهای پرشکوه بازگرداند.
نسخه دوم ماجراجویی، از بسیاری از لحاظ، ایده‌های مطرح شده در بازی نخست را ارتقا داد و با حذف مکانیک‌ها و عناصری که چندان مورد پسند مخاطبین نبود، تجربه‌ای سرگرم‌کننده‌تر را شکل داد. ولی متاسفانه، این بازی سونیک، آخرین حضور این شخصیت بر روی کنسول‌های تولید شده شرکت سگا بود. چرا که تنها سه سال پس از تولید دریم‌کست، به دلیل بدهی قابل توجهی که سگا داشت، مجبور شد که به طور کامل از تولید سخت‌افزار کنار بکشد و صرفا تمرکز خود را روی تولید نرم‌افزار و بازی بگذارد.
امروزه روز، بازی‌های سونیک کیفیت نوسانی به خود گرفته‌اند. بعضی نسخه‌ها شدیدا دلچسب هستند و یاداور دوران اوج این شخصیت، ولی نسخه‌هایی دیگر چندان چنگی به دل نمی‌زنند. با این وجود، این شخصیت همچنان یکی از مهم‌ترین و محبوب‌ترین کاراکترهای تاریخ ویدئوگیم است که از زمان حضور خود تا به امروز، طیف متنوعی از افراد با سلایق گونه‌گون را با سرگرم ساخته است.
امیدواریم از این مقاله راضی بوده باشید. شما هم نظر خود را نسبت به سری بازی‌های سونیک و خاطرات ریز و درشتتان از بازی‌های این مجموعه را با ما به اشتراک بگذارید.
برای خواندن مطالب پشت صحنه بیشتر همراه لیویتو باشید.
