همونطور که قول دادم در این مقاله میخوام چنــد راه حــل ساده بــرای کمــک بــه ایجــاد تغییــر ارائــه کنـم کـه میدونـم بـرای شـما مفیـد خواهـد بـود و شـروعی قدرتمندانــه بــرای ایجــاد تغییــر در زندگیتــان:
تغییــر ایجــاد نخواهــد شــد مگــر اینکــه انگیــزه ای بــرای ایــن تغییــر در خودتــان به وجــود آوریــد. گاهــی مشــاهده آدمهــای دیگــر برایتــان الهام بخــش اســت و باعــث به وجودآمــدن تغییــرات بزرگــی میشــود. بعضی وقتهــا هــم قرار گرفتــن در وضعیتــی بــد و دردنــاک، انگیــزه بــرای تغییــر را ایجاد می کند. اگـر در چنیـن وضعیتـی قـرار گرفتیـد، بگذاریـد تـا درد را به خوبـی حـس کنیـد و از خودتـان بپرسـید آیـا زمـان تغییـر فـرا رسـیده اسـت یـا نـه؟ مثلاً شـخصی کـه از چاقـی رنـج میبـرد و میخواهـد بـا ایجـاد تغییـر در عادتهـا، لاغـر شــود؛ بایــد ایــن احســاس درد و عــذاب وجــدان را به خوبــی درک کنـد و همیشـه از خـودش بپرسـد ایـن درد چگونـه اسـت و چــه تاثیــری بــر او خواهــد گذاشــت؟ و چــه اقدامــی بایــد انجـام دهـد تـا از ایـن احسـاس درد و عـذاب وجـدان خـارج شـود؟
یکــی از بزرگتریــن عوامــل بازدارنــده تغییــر، تمایل نداشــتن بــه روبه رو شــدن بــا مشــکلات اســت. ایــن تقابل نکــردن بــا مشــکلات باعــث میشــود آنهــا روز بــه روز بزرگتــر و ســختتر شــوند و کم کـم حتـی فکر کـردن بـه مشـکلات هـم ترسـناک و دردناک میشـود. و البتـه فکر نکـردن بـه مشـکلات، اوضـاع را بدتـر از قبـل می کنـد. اگـر می خواهیـد از ایـن دایـره احسـاس درد خــارج شــوید، بــه خودتــان اجــازه دهیــد بیشتــر بــه آنهــا فکــر کنیــد و مشــکلات را بشناســید. بــا شناســایی مشــکلات بــه ایــن بــاور می رســید کــه تغییر دادنشــان ممکــن اســت.
وقتـی احســاس کردیــد بــرای تغییــر آماده ایــد، یکــی از تغییــرات کوچــک را انتخــاب کنیــد. مثـلاً اگــر می خواهیــد در روش غذا خوردنتــان تغییــر به وجــود آوریــد، نمی توانیــد یکبــاره همــه تغییــرات را انجام دهیــد. بــرای ایــن کار تصمیــم بگیریــد اول، فقــط وعــده ناهارتــان را کــم کنیــد. بعــد از مدتــی شــیرینی را از وعده هـای غذاییتــان کنــار بگذاریــد. و بــه همیــن منــوال تــا وقتــی همــه عادتهــای بــد را بــه عادتهای خـوب تغییـر دهیـد، پیـش برویـد. ایـن کار بایـد بـه آرامـی و در پروســه زمانــی صــورت گیــرد تــا تبدیــل بــه عادتهــای ثابتــی در زندگیتــان شــود.
وقتــی میخواهیــد تغییـرات کوچکـی را ایجـاد کنیـد، همزمـان تعهـدات بزرگـی را بـرای خودتـان به وجـود آوریـد. چـون همیـن تعهـدات باعـث می شــوند کــه شــما بــه نقشــه راهتــان بیشتــر پایبنــد باشـید. بـرای ایـن کار بایـد قصـد و نیتتـان را بـرای چندیـن نفـر بازگـو کنیـد کـه ایـن خـود باعـث ایجـاد تعهـدی بـزرگ برایتــان خواهــد بــود؛ چــون میدانیــد کــه بعدهــا بایــد در مقابـل ایـن افـراد، پاسـخگو باشـید.
اوایـل، احتمـالاً شـما شـک داریــد کــه آیــا میتوانیــد تغییــری به وجــود آوریــد یــا نــه؟ همانطــور کــه گفتــه شــد اگــر گامهــای کوچــک و ثابتــی برداریـد، بـا ایـن کار به صـورت خـودکار، بـاور هـم در درونتـان ایجــاد میشــود.
همانطـور کـه ایجـاد عـادت، شاهدی اسـت بـر توانایـی انجـام کار؛ شکسـت هـم نبایـد دلیلـی بـر ناتوانـی شـما باشـد. از شکسـتها به عنـوان فرصتـی بـرای یادگیــری اســتفاده کنیــد و راه عبــور از آنهــا را بــه خودتــان آمـوزش دهیـد. در ایـن حالـت هربـار کـه بـا شکسـت مواجـه می شــوید، همیــن فرصتــی خواهــد بــود بــرای بهبــود روش طی کـردن مسـیر. شکسـت، بـد نیسـت؛ بلکـه باعـث میشـود مـوارد جدیـدی را بـرای بهبـود پیشـروی در کار یـاد بگیریـد.
در تمـام مراحـل تغییـر، حتمــا افــکاری در ســرتان میگذرنــد و بــه شــما می گوینــد کــه نمی توانیــد ایــن کار را بکنیــد یــا تشــویقتان میکننــد بــه ترک کــردن مســیر تغییــر. بــه ایــن نجواهــای درونــی گــوش ندهیــد. ذهنتــان می گویــد نمی توانیــد؛ ولــی شــما بــا اصــرار بگوییــد میتوانــم؛ درســت همانطــور کــه دیگــران توانســته اند، پــس مــن هــم می توانــم.
بـرای ایـن کار می توانیـد از همسـر یــا افــراد خانــواده یــا دوســت صمیمیتــان کمــک بگیریــد. از آنهــا بخواهیــد تــا همیشــه فعالیتهــا و پیشــرفت هایتان را دنبـال کننـد و اجـازه ندهنـد بـا شکسـت مواجـه شـوید.
همیشـه از جمالت مثبــت بــرای به وجــود آوردن انگیــزه بیشتــر و از جمــات منفـی بـرای جلوگیـری از تکـرار اشـتباهات اسـتفاده کنیـد. بــرای ایجــاد تغییــر نمی تــوان از تمــام مراحلــی کــه مطــرح شـد، در آن واحـد اسـتفاده کـرد؛ درسـت بـه همـان دلیـل کـه نمیتـوان چنـد هندوانـه را بـا یـک دسـت برداشـت. پـس حتـی همیـن مراحـل را هـم به صـورت گام بـه گام و در پروسـه زمانـی انجـام دهیـد. و در نهایـت و بـا توجـه بـه تمـام ایـن مطالـب، اگـر تصمیـم گرفتیـد تغییـری به وجـود آوریـد و نتوانسـتید، ایـن فقـط شـما هســتید کــه در مقابــل خودتــان مقاومــت میکنیــد.
وقتــی شــروع بــه اقــدام کنیــد کــه کاملاً آمــاده تغییــر باشــید، چــون میــل و رغبــت به تنهایــی کافــی نیســت.
