بعضی آدم‌ها، باوربخش هستند. باوربخش یعنی بودنشان به نوعی، پیوند خورده با باور ما به هنوز جریان داشتن زندگی. یعنی بودنشان به یاد آدم می‌اندازد که هنوز می‌شود به بعضی رویاها، بعضی حس‌های دور باور داشت و اعتماد کرد. نمی‌دانم یک جور خاصی «هست»اند که بودن را می‌شود باور کرد، وقتی با آنها حرف می‌زنیم یا می‌خندیم و زمان می‌گذرد و حس زنده بودن می‌کنیم.
چه خوب که هستند و بودنشان همیشه قشنگ و تازه است.
