عافیت و کارمندی و روزمرّگی، وجه خوبی که دارد، این است که زود می گذرد. روز ها، هفته ها و ماه ها مثل تصاویر غیر هم جنس و سریع یک خواب بی معنی و مشوّش، بدون آن که آدم با آن و خود خویش احساس رابطه ای کند عبور می کنند.
این زود گذشتن، راحتی مهمی برای برنامه ی عادت سازی من ساخته است، قطار به سرعت در حال عبور است و کافی است تو باریتم خودت همراه با ریتم تلق و تلوقّ آن همراه شوی:
نوشتن، انگلیسی، نماز اول وقت ظهر، مسواک ، خواب
نوشتن، انگلیسی، نماز اول وقت ظهر، مسواک ، خواب
نوشتن، انگلیسی، نماز اول وقت ظهر، مسواک ، خواب ...
و چیزی که نصیب می شود، پر و پا گرفتن عادات جدید است، عادات جدید که وقتی جان می گیرند، جای عادات غیر خوب قبلی را پر می کنند. عادتی که قبلا نمی شد با آنها در افتاد.
إن الحسنات يذهبن السيئات * ذلك ذكرى للذاكرين
عادت این دوهفته که گذشت، نماز ظهر اول وقت بود. الهی شکر، شد و چندان هم مئونه ای نداشت. این جمعه آخری اذان که گفت، انگار جسمم دنبال آب می گشت تا وضو بگیرد.
و برای این دوره به نظرم می رسد وقت کاهش وزن است. خوبی کاهش وزن این است که معیار کمّی دارد و پیشرفت در آن قابل اندازه گیریست. امروز صبح 119.6 کیلوگرم بودم. برنامه این است که هفته ای 500 گرم کم کنم. تقریبا روزی 75 گرم.
تلاشم را می کنم. اگر شد، که چه بهتر، اگر هم نشد، به تخمم هم نیست. چیز زیادی در دنیا نیست که من بتوانم آن را تغییر دهم. این هم یکی از آن ها. مهم این است که بدانم تلاشم را کرده ام.
