دو هفته گذشت، خیلی زود. می خواهم از صمیم قلب از خودم به خاطر همراهی و همدلی با این برنامه ی تقویت همّت تشکر کنم. قربانت بروم، تصدّقت بشوم ای من زیبا و فراموش شده.
در این دو هفته تمامی برنامه ی عادت سازی بدون هیچ کم و کاستی اجرا شد، چندان هم که فکر می کردم سخت نگذشت، باید شب ها قبل از خواب مسواک می زدم و در همه ی این شب ها این اتفاق افتاد. خدا را شکر.
حالا عدل همین دیشب، یعنی روز پانزدهم یادم رفت مسواک بزنم، نه اینکه بخواهم و نشود، اصلا به طور کلی چنین چیزی در ذهنم نبود. این به من یاد می دهد که راه طولانی ای در پیش است و هنوز نمی توان از شکل یافتن عادت سازی مطمئن بود. صبح که برای نماز بلند شدم برای اینکه نهال ضعیف اراده ام آسیب نبیند بلا فاصله مسواک زدم.
از دیروز شنا زدن روزانه را شروع کردم. 3 تا، فقط می توانم 3 تا شنا بزنم. فکر کردم که افزایش یک واحدی هر دو روز یک بار چیز غیر عملی ای باید باشد، بنابراین آن را به افزایش هر هفته یک واحد، تغییر دادم. حساب کردم، اگر طبق برنامه همه چیز خوب پیش برود، تا آخر سال می شود روزی 48 واحد، که عدد حقیقتا مطلوبی ست ☺️
یکی از لوازم عادت سازی، بالا بودن سطح هوشیاری برای نظارت و پاییدن خویش است. این هوشیاری ممکن است به سادگی خدشه دار شود؛ در اثر خستگی، اضطراب ها، ناملایمات و بد رفتاری های روابط اجتماعی، یا حوادث غیر مترقبه. باید تا آنجا که در حیطه ی اختیار من است از بروز این ناهشیاری ها جلوگیری کرد و در برابر غیر آنها طلب صبر و عفو از خدای متعال نمود.
