ویرگول
ورودثبت نام
Lost Soul
Lost Soul
خواندن ۲ دقیقه·۶ سال پیش

برای دیگران یا خودت؟

مقدمه‌ای در رابطه با پست قبل: امسال هم پرده از زوایای جدیدی در وجودم برداشتم و گمان میکنم یک گام به هدف یادشده نزدیکتر شدم.(بله یقین ندارم و "گمان میکنم" چون در این مسیر همواره احتمالش هست که گم بشی و از هدف دورتر.) و خب بارها هم به راستی گم شدم تا دوباره پیدا شم اما تصور نکنید این یک دور باطل بوده،بلکه این گم شدن‌ها در راستا و بعد از پیدا‌شدن‌هاییه که هرکدوم گامی به سمت هدف بوده . بگذارید با یک مثال منظورم رو از جمله‌ی آخر برسونم:

فرض کنید با هدف پیدا کردن یک میوه خاص در جزیره ای به دل دریا میزنید و جزیره ای رو اون بین پیدا میکنید. خب الان به هدفتون نزدیک شدید. حالا پا در اون جزیره میگذارید و به دنبال درخت میوه میرید. هرچه جلوتر میرید حس میکنید دارید توش گم میشید. خب الان قبل این گم شدن یک پیدا کردن درکار بوده. حالا یک جنگل پیدا میکنید و باز به هدفتون نزدیکتر میشید و اما با ورود بهش حس گمشده ای رو بین کلی درخت دارید. و در آخر از بین درخت‌ها میوه‌ی مورد نظرتون رو پیدا میکنید.در این بین شما اول در دریا گم شدید تا جزیره رو پیدا کردید و بعد در جزیره تا جنگل پیدا شد و بعد در جنگل تا درخت مورد نظرتون رو پیدا کردید. این دقیقا اتفاقیه که امسال هم برای من افتاد در مسیر پیدا کردن خودم. (هنوز مهارت های نوشتنم کامل نیست و فکر میکنم مثالم طولانی و مزخرف شد اما به نظرم برای شفاف سازی لازم بود -_- )

از این حرف‌ها که بگذریم این اواخر کمی به خودم اومدم و دیدم تمام این مدت از تقلا برای نزدیک شدن به خود ایده‌آلم دو هدف میتونستم داشته باشم

  • خودم اون "خود" رو بیشتر دوست داشته باشم
  • توسط دیگران پذیرفته بشم (البته به دنبال استفاده از فاکتورهای مورد پسند خودم اما برای رسیدن به این هدف بودم نه فاکتورهای عامه پسند شدن).

پس ثانیه‌ای صدای دغدغه‌های ذهنم رو خاموش کردم و رو‌به‌روی آیینه‌ی افکارم به تنهایی ایستادم و نگاهش کردم. دیدم مرز میان این دو هدف گاهی چنان نازک میشه که به راحتی از روش رد میشی و هدف اصلیت رو گم میکنی.

جا داره یاد کنم از دیالوگ فیلم Before Sunrise که میگفت "مگه تموم کارهایی که ما میکنیم برای این نیست که کمی بیشتر دوست داشته بشیم؟"

اما من این رو نمیخوام! تو باید از قبل خودت رو پذیرفته باشی و به خاطر خودت، توانایی هات رو ارتقا بدی و این هست که جواب میده چون توی دنیای واقعی خودت هستی که تا آخرش کنار خودت میمونی و هیچ تشویق کننده ای اونجا نخواهد بود. پس اگر تا امروز خود ایده آلت رو بین نگاه کسانی تصور میکردی که جلب نظرشون رو میخوای، این بار چشمانت رو ببند و خود ایده آلت رو تصور کن که از آیینه بهت لبخند میزنه بدون نیاز به آدم دیگه ای که تشویقش کنه.

این بار برای خود خودت انجامش بده..

شما چه پیامی برای خودتون توی سال جدید دارید؟

سال نوانگیزشیایده آلپذیرفتهدیگران
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید