یکی دیگر از مهارت‌ها یا سوادهای لازم برای زیستن در دنیایِ مدرن و مملو از فناوریِ کنونی در کنارِ خریداران توجه‌تان مهارتِ پالایشِ‌محتوا هست!
چیزی که اگر آدمی آن را نداشته باشد، غرق در ریلز‌های بی‌معنا و ویدئوهای بی‌خواص و بیهوده می‌شود و هنگامی که از آن باتلاق خود را بیرون می‌کشد، می‌بیند که عمرش را فقط تباه کرده است...
اما اگر بتواند ذهنِ خود را با مقوله‌ی پالایش‌محتوا عجین کند، می‌تواند در همان ساختارِ آکنده از جلوه‌های سراب‌گونه بهترین محتواها و بهترین مطالب و عمیق‌ترین مفاهیم و مضامین را به ذهنِ خود تزریق کند!
به دنبالِ محتوایی برود که چیزی به او بیافزاید یا به او تلنگری مختصر بزند و توانایی‌های کلامی و ارادی‌اش را تقویت کند.
به‌جای این‌که خود را سرگرمِ گیم‌پلیِ بازی‌ای خاص کند، برود جست‌وجو کند و یک کانال درباره‌ی یادگیریِ زبان پیدا کند یا برود و بگردد تا یک کانال درباره‌ی روش‌های برنامه‌ریزی و توسعه‌ی فردی و کاری پیدا کند و حتی کانالی را پیدا کند که مهارت‌های‌ش افزوده شود و دانش‌ش غنی‌تر شود و به‌جایِ دوپامین‌های باطلِ محصولِ بی‌تمرکزی دوپامین‌های عمیق استفاده کند!
اگر هم می‌خواهد لذت ببرد با احترام لذت ببرد یعنی برای خودش ارزش قائل باشد، برای یکی از نیازهای انسانی‌ش که لذت و استراحت و فراغت می‌باشد احترام قائل باشد و به سوی لذتی باطل و گذرا غلت نخورد، حواس‌ش باشد که در اینستاگرام و یوتیوب با دیدن شورت‌ویدئو‌ها و ریلز‌ها اتلافِ استراحت نکند، دوپامینِ بی‌سر و ته ترشح نکند... بلکه با همان اصلِ پالایش‌محتوا (اگر نمی‌خواهد چیزی هم یاد بگیرد) آن‌چه را گزینش کند که کوتاه و ثانیه‌ای نباشد و محوری مشخص داشته باشد! درست مثلِ خواندنِ یک رمانِ فاخر جهتِ تفریح، گوش‌دادن به پادکستی که شاید آموزشی نباشد ولی بی‌هدف و مقصد نیست! یا حتی چند دقیقه‌ای اختصاص دادن وقت به دیدنِ تصاویری که دلنواز است...
در آخر؛ برای وقت و لذت‌تان ارزش قائل باشید و آن را بی‌مهابا استفاده نکنید...(:
