از عرش سوپی تا فرش صوفی

مناظره "فیلسوپ" با "حضرت مولانا"

فیل (با سوز و گداز از تهِ چاه):

منم آن فیلِ عرفانی که با خرطومِ خَرطولم

مکیدم از چَهِ رندان، سراسر سوپِ کیهانی!

چراغِ چاه خاموش وُ ستون باشد دو پای من

و خرطومم شلنگی شد، کز آن مصداق شد پیدا

در این «تلمیسِ کورانه» مرا دریاب مولانا

چراغی جور کن تا بشنود نوری شکوهم را…

مولانا (با لبخند و سنگ پا در دست):

بیا با ما به گرمابه، جنابِ فیلِ کَهکِش‌رو!

تورا «وارو» کنم ظاهر شود یک «لیف» در حمام!

بمالم «نامِ» تو هم بر بدن، هم بر دل و هر جا

که تا پاکیزه گردانی، تو چرکِ روحِ آدم را!