«نخست انسانیت را بپذیر، بعد از هر دینی که خواستی پیروی کن». به همین سادگی!
مسلمانان را چه شده است؟! بسیاری از مسلمانان، با یک عبارت عاطفی و دور از بار منطقِ عقلی و ایمانی، الفبای دین و قرآن خود را به باد فراموشی می‌سپارند!
تکرار می‌کند: «نخست انسانیت را بپذیر، بعد از هر دینی که خواستی پیروی کن».
اما فراموش می‌کند که الله متعال فرموده است: «إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ» (بیگمان دین (حق و پسندیده) در پیشگاه الله، اسلام است). سوره‌ی آل عمران آیه‌ی ۱۹.
و این پیام الهی فراموش می‌کند: «وَمَن يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ» (هر کس که انکار کند آنچه را که باید بدان ایمان داشته باشد، اعمال او باطل و بی‌فایده میگردد و در آخرت از زمره‌ی زیان‌کاران خواهد بود). سوره‌ی مائده آیه‌ی ۵.
همین و بس! اگر از تو در قبر پرسیده شد: دینت چیست؟
بگو: انسانیت تخصص اساسیِ من و بودیسم تخصص فرعی من است!
آیا فکر می‌کنی آن زمان نجات خواهی یافت؟!
با چند جمله، آخرت و رخدادهای آن و سرنوشت کافران را فراموش می‌کنند!
تردید ندارم که این جمله را سکولارهای سرگردان و خداناباوران نیست‌انگار غرب‌گرا ساخته و پرداخته اند. و برخی از مسلمانان نیز آن را، با بی‌خبری از بار معنایی خطرناک آن، تکرار و دست به دست می‌کنند.
حالا این انسانیتی که می‌پندارند، چه هست؟ غذا دادن به مستمندان و گرفتن دست نیازمندان و مانند آن؟! همگی این‌ها کارهایی است که اسلام به انجام آن‌ها دستور داده و تشویق کرده است. انسانیت این‌ها چه چیز جدیدی را به ارمغان می‌آورد؟
یا این‌که هدف شان از انسان‌گرایی این است که مسلمانان دست بسته تسلیم دشمنان خود شوند؟ دشمنانی که سرزمین‌های شان را اشغال کرده و به ناموس و آبروی شان تجاوز کرده اند. اگر هدف از انسان‌گرایی این باشد، چه بد است انسان‌گرایی!!
اسلام آمده است تا ریشه‌های خیرخواهی و مهربانی را در دل‌ها رشد و پرورش دهد. در کنار آن این گرایش‌ها و احساسات را با قوانین الهی مدیریت می‌کند تا مبادا انسانیت، به تسلیمی و ذلت‌پذیری در برابر طاغوتان و سرکشان شرق و غرب منتهی شود.
انسانیت در اسلام، به جایی رسیده که آزار حیوانات را نیز حرام دانسته است. افزون بر آن در فقه اسلامی به احساسات حیوانات هنگام بریدن سر آن‌ها نیز توجه شده است!
ای خردمندان! توحید الهی امری است که پیامبران بخاطر آن فرستاده شده‌اند: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ» (ما پیش از تو هیچ پیغمبری را نفرستاده‌ایم، مگر این که به او وحی کرده‌ایم که: معبودی جز من نیست، پس فقط مرا پرستش کنید). سوره‌ی انبیاء آیه‌ی ۲۵.
توحید الهی و تسلیمی در مقابل پروردگار، اساس پذیرش کردارها در آخرت است، وگرنه همه‌ی اعمال به ظاهر نیک در روز آخرت از بین می‌رود: «وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا» (ما به سراغ تمام اعمالی که (به ظاهر نیک بوده و در دنیا) آنان انجام داده‌اند می‌رویم و همه را همچون ذرّات غبار پراکنده در هوا می‌سازیم). سوره‌ی فرقان آیه‌ی ۲۳.
پیامبر ﷺ در باره‌ی عمل کافر و عمل مسلمان می‌فرماید: «الله متعال بر هیچ مؤمنی درباره‌ی کردارهای نیک او ستم نمی‌کند. مؤمن در دنیا و آخرت پاداش اعمال نیک خود را می‌بیند. اما کافر تمام پاداش کارهای نیک خود را در دنیا می‌گیرد و وقتی که به جهان آخرت می‌رود، هیچ کردار نیکی برایش باقی نخواهد ماند». (سلسلة الأحادیث الصحيحة ج۱، ص۸۲، شماره‌ی حدیث: ۵۳).
شما را چه شده است؟! آیا می‌خواهید به الله انسانیت را یاد بدهید، در حالی که او انسان را آفریده و بازگشت انسان به سوی اوست؟!
آخرتم را قربانی عبارتی دورنما و نزدیک‌پشیمان نخواهم کرد.
عبارتی که بنده‌ی الله و موحد را با بنده‌ی لات و عزی و حشره‌ها برابر می‌داند، به این بهانه و دلیل که در دین «انسانیت» مشترکند!
همین که مسلمان بودنم را اعلام کردم، انسانیت واقعی را یاری کرده ام. انسانیتی که آفریدگار را می‌شناسد و او را پرستش می‌کند و برای آفریده‌ها نیکی نموده، ستم روا نمی‌دارد. (با مسلمان شدن) قدم نخستینم را در راه رستگاری و کامیابی در دنیا و آخرت گذاشته‌ام.
مسلمان حقیقی و پیرو اسلام باش، خود به خود انسان‌گرای آراسته‌ای خواهی بود.
✍?نویسنده: دکتر ايمن بلوی
?مترجم: صبغت الله عاکف
❂•°•°•°•↝?↜•°•°•°•❂
تحقیق کنید و مطالعه داشته باشید تا حلاوت و شیرینی دانش را بچشد.
✾•┈••✦❀✦••┈✾
