چهارشنبه ۲۷ فروردین ۹۹
واقعا دقت کردید چند وقته فوتبال ایرانی و خارجی نیست، چقدر جاش خالیه؟ هیجان‌ها از هر لحاظ سرکوب می‌شود. هم از این لحاظ و هم از اون لحاظ. پیامدهای این هیجانات سرکوب‌شده در دوران پساکرونا، تازه اوج بحران کرونا خواهد بود.
دیشب فیلم کفرناحوم را دیدم. فیلم لبنانی با فیلمبرداران آمریکایی. محصول ۲۰۱۸. روایتی مستندگونه از رنجی که کودکان می‌کشند و از تلخی‌هایی که مهاجران خدماتی در لبنان دارند، از آن فیلم‌های خوب و عمیق و دردناک.
باورم نمی‌شود. خبر مهم امروز ماهواره همسایه این بود که وسط ابتلای جهانی به کرونا، ترامپ فرمایش کرده است که بودجه سازمان بهداشت جهانی را قطع می‌کند. چون از چین جانبداری کرده است. قانون جنگل دیگر شعار نیست. کم‌کم دارد رویه جهانی می‌شود.
یکی از دوستان نقل می‌کرد، اوایل انقلاب در ایام حج در منا بعد خواندن دعا، زیر چادر نشسته بودیم و جوک می‌گفتیم و می‌خندیدیم. یکی از علما هم نشسته و گوش می‌داد و می‌خندید. جوک‌ها عمدتا این بود که یکی از اهالی فلان شهر... حضرت آیه‌الله بعد از هر جوک و خنده کامل استغفراللهی می‌گفتند. بعد برای اظهار لحیه فرمودند حرمت مومن واجب است. بگویید یک کافر تهرانی، یک کافر رشتی. این نصایح تیرخلاصی بود توی پر جوک گویی. برای اینکه حاج آقا را رد کنند دست به سینه گفتند چشم. آن موقع‌ها برای امام جمعه‌ها زیاد جوک می‌گفتند. یکی از حاضران هم نه گذاشت و نه برداشت، گفت: یک امام جمعه کافری بود… حاج آقا که دید این قوم نصیحت‌بردار نیستند، بلند شد و رفت.الان این توصیه‌های ضد و نقیضی که برامون کلیپ می‌کنند، باید اولش بگیم یک دکتر کرونایی می‌گفت. فروش هر جنسی تمام می‌شود، معلوم می‌شود برای کرونا خوب نبوده. والا به مولا گیری کردیم.
خانه قبلا کلی حرمت داشت. این کرونا آب را گرفت روی ضرب‌المثل هیچ‌جا خانه آدم نمی‌شود.
در کنار مشکلات بزرگ کرونا، در فراغت این روزها، شبانه‌روز ده دقیقه‌ای تلفن و ارتباط با دنیا را قطع کنیم و فرصتی بگذاریم برای با خود خلوت کردن. به خود اندیشیدن. ما فرصت کمی داشتیم خودمان را ببینیم. باور کنید در این ده دقیقه‌ها خدا را هم در کنارمان می‌بینیم.
اینم جوک: خدایا شکرت. آرامشی که امروز دارم مدیون روزهایی است که درس نخواندم وگرنه الان دکتر شده بودم و در خط مقدم ویروس کرونا.
پرچم پزشکان بالا.
تا فردا
سیدمحمدعلی ابطحی
