قطعا شما هم مثل من کتاب ها، سخنرانی ها و مطالب زیادی در مورد موفقیت، روش های موفقیت، اصول اصلی آدم های موفق، زندگینامه آدم های موفق و هزاران مطلب دیگر پیرامون موفقیت خوانده اید که عمده آنها مربوط به افراد و شرکت های آمریکایی است. دقت شود که گفتم عمدتا.
به نظر شما چرا ما در ایران فردی مانند بیل گیتس نداریم؟ چرا در عراق نداریم؟ چرا در افغانستان و موزامبیک و صدها جای دیگر نداریم. یعنی واقعا طی این سالها هیچ فردی نبوده است که همان اصولی را دنبال کند که بیل گیتس دنبال کرده است؟ یا داستان چیز دیگری است؟
محیط و فرهنگ و اولویت ها در هر جامعه ای باعث می شود افراد متفاوتی شاخص شوند. و بعد بر اساس نتیجه ای که حاصل شده یعنی موفقیت برخی آدم ها شروع میکنند به مهندسی معکوس که ریشه و علت این موفقیت چه بوده است. و نتیجه آن می شود صدها کتاب و سخنرانی که به عنوان نسخه عمومی به مردم ارایه می شود. در حالیکه در بهترین حالت این نسخه ها برای همان مردم در همان زمان و در همان محیط زندگی شاید مفید باشد نه برای همه مردم دنیا .
از نظر من موفقیت هیچ فرمولی ندارد که بتوان آنرا تکرار کرد. در هر زمانی در هر کشوری در هر فرهنگی و در هر شرایطی راه متفاوت و منحصر به فردی برای رسیدن به موفقیت واقعی وجود دارد
البته منظور من این نیست که پارامترهای عمومی مانند سخت کوشی، پشتکار، مطالعه، علم تاثیری در موفقیت ندارند. قطعا دارند ولی اینها پارامترهای عمومی هستند و داشتن اینها و اجرای مو به مو گام های یک آدم که در حال حاضر موفق است احتمال به موفقیت رسیدن شما را افزایش نمی دهد. بلکه در خوشبینانه ترین حالت از شما یک آدم متوسط ایجاد می نماید
اگر محیط و کشوری که در آن زندگی میکنید و در دوره ای که در آن وارد کسب و کار می شوید مناسب باشد شما یک راه کاملا منحصر به فرد و غیر قابل کپی و تکرار برای رسیدن به موفقیت دارید که باید خودتان آنرا کشف و البته با چاشنی خوش شانسی آنرا به نتیجه برسانید
