روی سخنم با آنان که نخست می بینند آمریکا یا روسیه چه گروهی یا عملی را تایید یا تقبیح می کنند و بعد به موضع گیری درباره آن می پردازند نیست؛ با کسانی هم که از روی حب یا بغض شخص یا جریانی نظر می دهند و آنچه بر زبان می آورند لزوما آنچه در دل دارند نیست هم نیست.
بلکه با آنهاست که مستقل و به دور از تمایلات سیاسی و نظایرش به موضع گیری می پردازند و معمولا هم مورد هجمه و حمله دو سوی میدان سیاست در ایران قرار می گیرند؛ آنها که تقبیح ظلم برای شان از منافع شخصی شان مهمتر است.
کسانی که در جریان تسلط دوباره طالبان بر افغانستان و فرار رئیس جمهوری این کشور از آن، لزوم گرفتن ضمانت های لازم در مورد شیعیان، اقلیت ها، زنان، حق آبه و امثالهم این ها را مطرح کردند و نه از روی لجاجت با برخی گروههای سیاسی داخلی کشور بلکه از روی انسانیت و احترام به رای و حقوق ملت افغانستان بر دادن تذکرهای لازم به طالبان درخصوص برخورد با مقاومت ملی این کشور و حمایت سیاسی و دیپلماتیک از دوستان قدیمی ایران در افغانستان یعنی جریانات عمدتا تاجیک و هزاره(جبهه ملی افغانستان) اصرار کردند.
کسانی که پس از حمله روسیه به اوکراین بدون توّجه به شخص و کشوری که جنگ را آغاز کرده، آن را محکوم کرده و در کنار ملت اوکراین ایستادند و حتی عکس پروفایل ها و کانال های تلگرام خویش را به پرچم اوکراین تغییر دادند اما حیف و صدها حیف که امروز یا سکوت کرده اند یا بدون نظرگرفتن تحریکات اسرائیل در یک سال گذشته، نقض و اجرایی نکردن قطعنامه های شورای امنیت توسط آن، ادامه شهرک سازی غیرقانونی در کرانه باختری و به رسمیت نشناختن حق آوارگان فلسطینی برای بازگشت به سرزمین شان و البته جنایاتی که در قریب به هشتاد سال گذشته در حق مردم فلسطین مرتکب شده که نمونه ای از آن همین چند روز پیش توسط دو نظامی سابق آن افشا شد و همچنین هتک حرمت روزانه و همیشگی حرم شریف و تلاش برای منزوی کردن فلسطینی ها در جهان عرب و اسلام صرفا به محکوم کردن برخی خشونت ها از سوی برخی شبه نظامیان فلسطینی پرداخته اند که البته غیر واقعی بودن و ساختگی بودن مهمترین ادعاها درباره خشونت رزمندگان فلسطینی ثابت شد، به هر روی این سکوت یا این محکومیت یک طرفه برای من با توّجه به شناختی که از برخی از این فعالان و اشخاص داشتم بسیار سنگین و غیرقابل باور است.
مگر این دوستان نمی دانند که خشونت، خشونت می آورد و خشم ملت ها ثمره شیوه رفتار قدرتمندان با آنهاست؟
پس محکوم کردن خشونت برخی شبه نظامیان فلسطین در برخی موارد که البته کذب برخی از آنها اثبات شده و در درستی برخی هاشان هم تردید جدی وجود دارد بدون اشاره به ریشه ها و پیشینه این حرکات منصفانه نیست و شاید در کوتاه مدت تعداد لایک، بازدید و اعضای کانال ها و صفحات آنها در فضای مجازی را بالا ببرد ولی تضمینی نیست که در بلند مدت هم اوضاع به همین منوال بماند. خاصه آنکه بیشتر این عزیزان افرادی متدین و مذهبی اند و این تعجب مرا بیشتر می کند؛ چرا که دفاع از مظلوم وظیفه هر انسانی است و انسان مومن در این میان وظیفه بزرگتری هم بر دوش دارد، فرقی هم نمی کند که مظلوم فلسطینی است یا اوکراینی، افغانستانی است یا کرد، ترک تبار قبرسی و آلبانی تبار کوزویی و بوسنیایی است یا ایغور و روهینگیایی و ایرانی و یهودی، سیاه است یا سفید، مسلمان است یا آتئیست، مظلوم، مظلوم است، اگر ادعای دین، حقوق بشر، آزادی خواهی و نظایر اینها را داریم نباید به این فکر کنیم که نوشتن یا حمایت کردن از دو میلیون نفر که در محاصره کامل، بدون آب و برق، غذا و دارو زیر بمباران سنگین هوایی با بمب های فسفری و تسلیحات ممنوعه هستند، حدود چهارمیلیون نفر که تحت سیطره نظام آپارتاید زندگی می کنند و شهرک های غیر قانونی بین آنها و زمین های زراعی شان نقش دیوار حائل را بازی می کنند و برای جابه جایی در سرزمینی که مطابق قطعنامه های سازمان ملل متعلق به آنهاست باید از نیروی اشغالگر اجازه بگیرند و مقدسات شان هر روزه مورد هتک حرمت و بی احترامی از سوی اتباع اشغالگر قرار می گیرد و حدود شش میلیون که هنوز بزرگترین جمعیت آواره در جهان را تشکیل می دهند و علی رغم قطعنامه ها و قواعد بین المللی هنوز نیروی اشغالگر حق آنها برای بازگشت به سرزمین شان را به رسمیت نشناخته ممکن است دو نفر از اعضای کانال ما کم شود یا از محبوبیت مان در فضای مجازی و حقیقی کاسته شود.از تند شدن قلمم عذر می خواهم و امیدوارم که خدای ناکرده مرتکب بی احترامی نسبت به کسی نشده باشم.
مطالب مرتبط:
