نکته اوّل: چند سالی است که در ایران هم مانند بیشتر کشورهای جهان، جشن گرفتن آغاز سال نوی میلادی رسم شده و هرچند عده ای آن را مغایر با فرهنگ ایرانی و اسلامی می دانند، اما به نظرمن این گونه نیست، چرا که امروزه به جز ایران و افغانستان سایر کشورهای اسلامی از تقویم میلادی استفاده می کنند و در برخی از آنها آغاز این سال با جشن و سرور همراه است؛ البته امسال و به دلیل وقایعی که در فلسطین می گذرد شاهد مراسم های باشکوه سالهای گذشته در بیشتر این کشورها نبودیم و در پاکستان هم به درخواست انوار الحق کاکر نخست وزیر موقت جشن های سال نو لغو شد؛ بنابراین گرامی داشتن و تبریک گفتن آغاز سال نوی میلادی به همگان و نه فقط مسیحیان ایرادی ندارد و عیب به شمار نمی آید؛ زیرا به جز ایران و افغانستان تنها نپال و اتیوپی از گاهشمار دیگری به عنوان تقویم رسمی استفاده می کنند و در سایر کشورهای جهان تقویم میلادی رسمیت دارد. همچنین بیشتر ایرانیانی که آغاز سال نو میلادی را گرامی می دارند از یلدا در پیش از آن و نوروزِ پس از آن نیز غافل نیستند و این آئین های کهن و تاریخی را نیز به جا می آورند؛ بنابراین جشن گرفتن آغاز سال نوی میلادی نه مغایرتی با فرهنگ اسلامی دارد نه پشت کردن به آداب و رسوم هزاران ساله این سرزمین به حساب می آید بلکه صرفا بهانه ای است برای خوش بودن و خود را جهانی دیدن.
نکته دوم: جنایات اسرائیل در غزه و شدت گرفتن جنگ اوکراین در کنار تشکیل ائتلاف آمریکایی در دریای سرخ و درگیری با حوثی های یمن از یکسو و حملات تروریستی در پاکستان و افغانستان از سوی دیگر در کنار مشکلات اقتصادی و هک اسنپ فود در ایران چندان نشانه های خوبی نیستند و اگر بخواهیم به مثل مشهور سالی که نکوست از بهارش پیداست استناد کنیم که وااسفا، ولی اگر چنین به ماجرا نگاه نکنیم و چشم ها را بشوریم و جور دیگری ببینیم شاید بذرهایی از امید هم یافت بشود، شاید در این سال بالاخره کشورهای جهان و به خصوص جناح های تندرو در اسرائیل به این نتیجه برسند که ادامه نظام آپارتاید در داخل و خارج سرزمین های 1948 نتیجه ای جز برافروختن و انباشته کردن خشم و نفرت ندارد و حاصلی هم جز جنگ برای آن متصور نیست و دنیا در این سال باید به این سئوال پاسخ دهد که چقدر فلسطینی دیگر باید کشته شوند تا از اهرم های مؤثرش برای فشار بر اسرائیل جهت پذیرش آتش بس و آغاز فرآیند مذاکره براساس قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد استفاده کند؟ به نظر می رسد که دیگر پس از قریب به هفتاد و پنج سال جنگ، کشتار و پاکسازی قومیتی نوبت به مذاکره و صلح رسیده باشد، به خصوص که نبرد اخیر نه یک جنگ مانند تمام جنگ های این بازه تقریبا هشتاد ساله بلکه یک قتل عام به معنی واقعی کلمه بود و این رقم تلفات و این حجم خرابی شاید در طول تاریخ غزه بی سابقه بوده باشد، آیا هیچ اراده ای برای جلوگیری از ادامه اقدامات اسرائیل در غزه وجود دارد؟ نمی دانم. شاید در این سال جنگ در اوکراین هم پایان یافت و ونزوئلا هم دست از تهدید گویان برداشت و سالی که آغازش با یک جنایت در حق بشریت(غزه) و یک جنگ خانمان سوز(اوکراین)همراه بود با آتش بسی دائمی و صلح همراه شد و جنگ دیگری در آن آغاز نشد اگر چنین باشد که سالی خوب خواهد بود، شاید در این سال با برگزاری یک انتخابات آزاد، رقابتی و باشکوه در پاکستان، گروههای تروریستی توان ضربه زدن به مردم و دولت این کشور را از دست دادند و در سایه اتحاد ملت پنجاب،افغان(خیبرپختونخواه)، کشمیر(کشمیرآزاد و گلگت- بلتستان)، سند و بلوچستان این کشور که در سالهای اخیر دچار بحران های متعدد اقتصادی و امنیتی شده، بتواند دوباره روی پاهای خودش بایستد و رفاه و امنیت را تجربه کند، کشوری که روز تولدش اقبال و شادباش کشورهای مسلمان و غیر مسلمان را همراه خود داشت و امروز تبدیل به ابداعی شده که طاعت به حساب نمی آید و هیچ جناح ترقی خواه و توسعه گرایی در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، رو به سوی آن نمی کند ولی شاید دوباره ورق برگردد و پاکستان به مسیری بازگردد که با فوت زودهنگام محمّدعلی جناح از آن منحرف شد و با اعدام ذوالفقار علی بوتو و ترور بی نظیر بوتو به کل از آن خارج گردید.
نکته سوم: امیدوارم که سالی سرشار از خوبی و خوشی را پشت سر بگذاریم و در آغاز سال 2025 میلادی از سال 2024،زمستان 1402 و سه چهارم سال 1403 به نیکی یاد کنیم. پس تا درودی دیگر بدرود، بهروز و کامیاب باشید.
مطالب منتشر شده در سال 2023 میلادی:
