دفعه ی قبل استارت ضبط آنکات را زدیم گمانم حدود یک سال یا یک سال و اندی پیش بود. همه چیز را چیدیم و قرارمدارها را ردیف کردیم و مهمان ها هر کدام سر موعد مقرر بیایند و ضبط کنیم. کرونا شدت گرفت. خوردیم به کرونا و نتوانستیم ضبط کنیم. کادر برنامه به یک سوی و به خطر افتادن سلامت مهمان نیز از سوی دیگر باعث شد ضبط را متوقف کنیم و این توقف خیلی طول کشید. حدود یک سال. الان نیز در همان وضع مشابه هستیم. دو هفته پیش قسمت یک انکات را ضبط و منتشر کردیم و الان باز کرونا اوج گرفت. به حدی که مجددا نگران سلامتی دوستانی هستم که در این پروژه همگامم هستند و زحمت می کشند و همچنین سلامتی مهمان عزیز که حق دارد کنسل کند و بگوید بنا به این شرایط مایل است در منزلش بماند و ضبط را به وقت دیگری موکول کند.
چه کنم؟کاری جز صبر نمی توان کرد. در این میانه چه چیزی به من آرامش می دهد؟ این که کارها و پروژه هایی که من تعریف می کنم کار یکی دو روز نیست. پروژه ی کوتاه مدت نیست که بگویم اگر دو هفته بگذرد و هیچ خروجی تولید نشود پس دیگر به درد نمی خورد. حالا حالا ها می خواهیم آنکات ضبط کنیم و این ایام نیز می گذرد و گریزی به خاطرات اش خواهیم زد. حس مردی را دارم که معشوقش را مدتی است ندیده و مدت دیگری نیز نمی تواند ببیند.
بلند فکر کنید. برای آینده. یکی از دلایل شکست های من در زندگی این بوده است که هیچوقت پروژه های بلند را دوست نداشتم. دنبال کارهای زودبازده بودم. دوست نداشتم چیزی طول بکشد. اینبار اینطور نیستم. اگر تلاش و ذکاوت و آینده نگری برای موفقیت مهم است به نظرم مداومت نیز دست کمی از آنها ندارد. مداومت نباشد هیچ کدام آنها نیز به درد نمی خورند مگر وقتی که گرگ دنبال شما باشد و بخواهید در چند ثانیه باقی مانده برای خود کاری کنید. بیزینس های موفق، بیزینس های مدت دار، با سابقه، صبور و با استقامت هستند که توسط افراد خوش فکر و صبور و باهوش اداره می شوند. امیدوارم کارهای من هم، مخصوصا الک و آنکات از همین دست باشند.
