با آدم های تعارفی یک بار از قبل طی کنیم که من آدم تعارفی نیستم و بعد حتماً در عمل نشان دهیم که تعارف نمی کنیم.
بطور مثال با تعارفات بیهوده ی جلوی در ورودی یا آسانسور، وقت و انرژی مان رو تلف می کنیم: بفرمایید! بفرمایید! نه! خواهش می کنم! شما بفرمایید! نه! تمنا می کنم! شما بفرمایید! نه! خواهش می کنم! شما بفرمایید!
و فکر می کنیم این احترام است. در صورتی که احترام نیست. کلی وقت و انرژی تلف می شود. احترام یعنی من برای وقت شما ارزش قائلم. پس احترام را در خیلی چیزهای دیگر نشان می دهند. نه در رد شدن از در. قبول دارید؟
اگر کسی زودتر از در وارد شود، حق کسی ضایع نمی شود. همچنین اگر کسی که کوچک تر است، اول وارد شود، حق کسی ضایع نمی شود.
در این شرایط می توانیم به جای اول بزرگتر بره، بگوییم: اول باحال تر بره، شما بفرمایید، خواهش می کنم.
یا برای اینکه در عمل نشان دهیم تعارف نمی کنیم، وقتی جلوی در رسیدیم، یک بار بگوییم: آقای فلانی/خانم فلانی چون ما تازه با هم آشنا شدیم، یه وقت ناراحت نشید، من هیچ وقت جلوی در، وقتتون رو برای تعارف کردن نمی گیرم. گفتم در جریان باشید.
اگر طرف مقابل از نظر جایگاه اجتماعی، از ما بالاتر است، بگوییم: بزرگوار، چون من برای وقتتون خیلی احترام قائلم، دوست ندارم ثانیه ای از وقتتون رو سر تعارف ها اتلاف کنم. می تونم ازتون خواهش می کنم از این به بعد هر دری بود، شما جلوتر برید و بعد شما هم با من تعارف نکنید؟ این بزرگترین هدیه ای هست که به من می دید. بعد اگر گفت: نه خواهش می کنم، بگوییم: چشم، حالا که شما می فرمایید، من بقیه رو جلوتر می رم.
برای یادگیری روش های دیگر برخورد با افراد تعارفی، مقاله ی زیر را بخوانید:
