اگر می خواهیم شخص کم حرف با ما بیشتر گفتگو کند، زمانی که حرف می زند، با او ارتباط چشمی برقرار کنیم و کار دیگری انجام ندهیم. با این کار، او احساس می کند که با ما تمام وجود در حال گوش دادن به او هستیم. اگر هنگام گوش دادن، خود را مشغول کار دیگری، مثلاً چک کردن موبایل کنیم، به ساکت ماندن او دامن خواهیم زد.
بهتر است هنگام گوش دادن، حالت چهره مان تغییر نکند و خنثی باشد(مثلاً اگر حرفی خوشایندمان نیست، برای سرزنش او، یک دفعه اخم نکنیم). حالت بدنمان آرام و لحن صدایمان معمولی باشد، یعنی نه خیلی بلند و نه خیلی آرام.
یادمان باشد وسط صحبتش نپریم و گفتگو را به بحث نکشانیم. از جملات سرزنش آمیز مثل:
که باعث جر و بحث می شوند، بپرهیزیم تا یک محیط امن را به وجود آوریم.
گوش دادن فعال به صحبت های افراد کم حرف، باعث می شود آنها با آرامش بیشتری احساسات و افکارشان را با ما در میان بگذارند و آماده ی شنیدن افکار و احساسات ما شوند. شخص کم حرف برای صحبت کردن نیاز دارد که احساس امنیت کند و بداند ما شنونده ای همراه و همدل هستیم که او را قضاوت و سرزنش نمی کنیم.
هنگام گوش دادن به حرف های شخص کم حرف، با دقت توجه کنیم و اجازه ندهیم ذهنمان به جای دیگر برود. برای گوش دادن بهتر، حرف های او را به بیان خودمان برایش تکرار کنیم.
برای یادگیری بیشتر روش برخورد با افراد کم حرف، مقاله ی 3 روش برخورد با افراد کم حرف را بخوانید.
