اگر می خواهیم شخص کم حرف با ما بیشتر گفتگو کند، زمانی که صحبت می کند با او ارتباط چشمی برقرار کنیم و کار دیگری را انجام ندهیم تا او حس کند که با ما تمام وجودمان در حال گوش دادن به او هستیم. اگر هنگام گوش دادن، خود را مشغول کار دیگری مثلاً چک کردن موبایل کنیم، به ساکت ماندن او دامن خواهیم زد.
بهتر است هنگام گوش دادن، حالت چهره مان تغییر نکند و خنثی باشد. خیلی خوب است که حالت بدنمان آرام و لحن صدایمان معمولی باشد، یعنی نه خیلی بلند و نه خیلی آرام.
یادمان باشد وسط صحبتش نپریم و گفتگو را به بحث نکشانیم. از جملات سرزنش آمیز مثل:
که باعث جر و بحث می شوند، بپرهیزیم تا یک محیط امن را به وجود آوریم.
گوش دادن فعالانه به صحبت های افراد کم حرف، باعث می شود آنها با آرامش بیشتری، احساسات و افکارشان را با ما در میان بگذارند و آماده ی شنیدن افکار و احساسات ما شوند. شخص کم حرف برای صحبت کردن، نیاز به احساس امنیت دارد و می خواهد ما شنونده ی همراه و همدلی باشیم که او را قضاوت و سرزنش نمی کنیم.
هنگام گوش دادن به حرف های شخص کم حرف، با دقت توجه کنیم و اجازه ندهیم ذهنمان به جای دیگر برود. برای گوش دادن بهتر، حرف های او را به بیان خودمان برایش تکرار کنیم.
برای یادگیری بیشتر این مهارت، مقاله ی روش برخورد با افراد کم حرف را بخوانید.
