بسیاری از آنچه امروز برای خیلی‌ها و از جمله خود ما بدیهی است، زمانی برای خیلی‌ها (و شاید خودمان) ساده و واضح نبوده است.توصیه هایی که امروز برایمان منطقی و ساده هستند، زمانی برایمان صرفاً در حد چند جمله بوده‌اند و شاید زمانی دورتر، به هیچ شکل قابل درک نبوده‌اند.
همه‌ی ما، حرفها و نکته ها و اصول و داستان‌هایی را داریم که فکر می‌کنیم به خاطر ندانستن‌شان یا دانستن ولی نفهمیدن‌شان مسیر زندگی یا کار برایمان سخت‌تر و طولانی‌تر شده.
نمی‌دانم برای شما هم پیش اومده یا نه. اما آدم خیلی وقت‌ها برمی‌گرده حرف‌های خودش،نوشته‌های خودش، فکر‌های خودش، کارهای خودش رو مرور می‌کنه و زیاد پیش میاد که با خودمون می‌گیم: کاش این موضوع رو قبلاً می‌دونستم. کاش این مسئله رو قبلاً فهمیده بودم.کاش فلان کار رو زودتر می‌کردم. کاش این حرفی رو که به بقیه گفتم خودم هم انجام می‌دادم.
متنی که بالا میخونین قسمت ابتدایی یکی از پستهای محمدرضا شعبانعلی که میتونین اینجا کاملشو دانلود کنید.
اینکه این مطلب رو با مطلبی از ایشون شروع کردم یه جورایی بیانگر حس احترام من به ایشون بخاطر دیدن زوایایی هست که من پیشتر نمیدیدمش دیرآموخته یکی از اونهاست.
موارد زیر صرفاً نمونه‌ای از موضوعاتی هستند که ممکن است زیر چنین بحثی مطرح شوند:
خانه ها ،انسانها ،شرکتها و دنیا بعد از تو با چنان جدیتی زندگی را ادامه می دهند که انگار هرگز کسی چون تو را ندیده اند.
