آهنگ "خورشید پشت ابرا" از داریوش یکی از آثار پرمفهوم و پر احساس اوست که مانند بسیاری از آهنگ‌هایش، عمیقاً به مسائل اجتماعی و انسانی می‌پردازد. این آهنگ در واقع تجسمی از امید در دل تاریکی و ناامیدی است، که داریوش با صدای حزن‌آلود و تاثیرگذارش آن را به زیبایی اجرا می‌کند.
شاعر آهنگ "خورشید پشت ابرا" از داریوش، سیاوش کسرایی است. سیاوش کسرایی یکی از شاعران بزرگ و تاثیرگذار ایرانی بود که آثارش به خاطر عمق فلسفی و اجتماعی‌شان شهرت دارند. کسرایی با استفاده از زبان استعاری و سمبلیک در شعرهایش، به موضوعاتی مانند امید، مقاومت و آزادی پرداخته است و این در آهنگ "خورشید پشت ابرا" نیز به وضوح دیده می‌شود.
"خورشید پشت ابرا" استعاره‌ای از امیدی است که حتی در دل تاریکی‌ها و ناامیدی‌ها پنهان است. در این آهنگ، داریوش به نوعی به مبارزه با سختی‌ها و مشکلات زندگی اشاره می‌کند و به شنونده یادآوری می‌کند که حتی اگر اکنون همه چیز تاریک و نامیدانه به نظر می‌رسد، خورشید (امید) همچنان پشت ابرها حضور دارد و بالاخره روزی طلوع خواهد کرد.
این آهنگ به شکلی غیرمستقیم به وضعیت اجتماعی و سیاسی زمانه‌ای که در آن ساخته شده بود نیز اشاره دارد. داریوش که همواره در آثارش به مسائل جامعه حساسیت داشته، در این آهنگ نیز به طور ضمنی به شرایط سخت اجتماعی و فشارهای موجود در آن دوران اشاره می‌کند. "خورشید پشت ابرا" می‌تواند به معنای امید به آینده‌ای بهتر و روشن‌تر باشد، حتی اگر در حال حاضر شرایط دشوار باشد.
صدای داریوش در این آهنگ پر از احساس است و به خوبی توانسته احساس ناامیدی و در عین حال امید را به شنونده منتقل کند. موسیقی هم به نوعی آرام و حزن‌انگیز است که با مضمون شعر هماهنگ شده و فضای احساسی آهنگ را تقویت می‌کند.
"خورشید پشت ابرا" یکی از آن آهنگ‌هایی است که هم جنبه‌های فلسفی و هم اجتماعی دارد. داریوش در این اثر به زیبایی مفهوم امید در دل تاریکی را به تصویر می‌کشد و یادآوری می‌کند که همیشه بعد از شب، روز خواهد آمد. این آهنگ برای بسیاری از شنوندگان به نوعی آرامش‌بخش است، زیرا به آن‌ها می‌گوید که مشکلات و سختی‌ها گذرا هستند و امید همیشه پشت ابرهای ناامیدی پنهان است.
