CHAPTER 1: THE 25 RULES FOR EFFECTIVE COMMUNICATION
فصل ۱: 26 قانون برای ارتباطات موثر
This manual will provide you with many specific words and phrases to help you communicate effectively in support of Israel. But what is the big picture? What are some general guidelines that can help you in your future efforts? Here are the 26 points that matter most:
این راهنما به شما بسیاری از کلمات و عبارات خاص را ارائه می‌دهد تا به شما کمک کند به‌طور موثر در حمایت از اسرائیل ارتباط برقرار کنید. اما تصویر بزرگ چیست؟ چه راهنمایی‌های کلی می‌توانند در تلاش‌های آینده شما کمک کنند؟ اینجا ۲۶ نکته‌ای که بیشتر اهمیت دارند آمده است:
1) Persuadables won’t care how much you know until they know how much you care. Show Empathy for BOTH sides! The goal of pro-Israel communications is not simply to make people who already love Israel feel good about that decision. The goal is to win new hearts and minds for Israel without losing the support Israel already has. To do this you have to understand that the frame from which most Americans view Israel is one of “cycle of violence that has been going on for thousands of years.” Thus, you have to disarm them from their suspicions before they will be open to learning new facts about Israel.
۱) تا زمانی که مردم ندانند شما چقدر اهمیت می‌دهید، اهمیتی نمی‌دهند که چقدر می‌دانید. همدردی با هر دو طرف را نشان دهید! هدف ارتباطات طرفدار اسرائیل تنها این نیست که افرادی که قبلاً اسرائیل را دوست دارند از این تصمیم احساس خوبی داشته باشند. هدف این است که قلب‌ها و ذهن‌های جدیدی برای اسرائیل جذب کنید بدون اینکه حمایت‌هایی که اسرائیل در حال حاضر دارد را از دست بدهید. برای این کار باید درک کنید که نگاه بیشتر آمریکایی‌ها به اسرائیل یک «چرخه خشونتی است که هزاران سال است ادامه دارد.» بنابراین، قبل از اینکه آنها باز باشند تا حقایق جدیدی در مورد اسرائیل یاد بگیرند، باید از تردیدهایشان خلع سلاح شان کنید.
The first step to winning trust and friends for Israel is showing that you care about peace for BOTH Israelis and Palestinians and, in particular, a better future for every child.
Indeed, the sequence of your conversation is critical and you must start with empathy for BOTH sides first. Open your conversation with strong proven messages such as:
اولین گام برای جلب اعتماد و دوستان برای اسرائیل، نشان دادن این است که شما به صلح برای هر دو اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها اهمیت می‌دهید و به‌ویژه به آینده‌ای بهتر برای هر کودک.
در واقع، ترتیب مکالمه شما بسیار حیاتی است و باید ابتدا با همدردی برای هر دو طرف شروع کنید. مکالمه خود را با پیام‌های قوی و اثبات شده مانند:
“Israel is committed to a better future for everyone – Israelis and Palestinians alike. Israel wants the pain and suffering to end, and is committed to working with the Palestinians toward a peaceful, diplomatic solution where both sides can have a better future. Let this be a time of hope and opportunity for both the Israeli and the Palestinian people.”
«اسرائیل به آینده‌ای بهتر برای همه – هم اسرائیلی‌ها و هم فلسطینی‌ها – متعهد است. اسرائیل می‌خواهد درد و رنج پایان یابد و به همکاری با فلسطینی‌ها برای یک راه‌حل دیپلماتیک صلح‌آمیز متعهد است که در آن هر دو طرف می‌توانند آینده‌ای بهتر داشته باشند. بگذارید این زمان امید و فرصت برای هر دو ملت اسرائیلی و فلسطینی باشد.»
Use Empathy: Even the toughest questions can be turned around if you are willing to accept the notion that the other side has at least some validity. If you begin your response with “I understand and I sympathize with those who…” you are already building the credibility you will need for your audience to empathize and agree with you.
استفاده از همدردی: حتی سخت‌ترین سوالات را می‌توان برگرداند بشرطی که شما مایل باشید که بپذیرید که طرف دیگر حداقل تا حدی اعتبار دارد. اگر پاسخ خود را با «من درک میکنم و با کسانی که… همدردی میکنم» شروع کنید، شما در حال حاضر اعتبار لازم را برای مخاطبان خود ایجاد کرده‌اید تا با شما همدردی کنند و موافقت کنند.
Indeed, if the heart of your communications is a chorus of finger pointing of “Israel is right, they are wrong” then you will lose more support for Israel than you will gain. Some people who ALREADY support Israel may nod their heads and say “way to go,” but people who are not already supportive of Israel will be turned off.
در واقع، اگر قلب ارتباطات شما یک هم‌نوایی از انگشت‌نما کردن باشد که «اسرائیل درست است، آنها اشتباه می‌کنند» در آن صورت شما بیشتر حمایت برای اسرائیل را از دست خواهید داد تا به دست آورید. برخی از افرادی که در حال حاضر اسرائیل را حمایت می‌کنند ممکن است سر تکان دهند و بگویند «آفرین»، اما افرادی که هنوز اسرائیل را حمایت نمی‌کنند، دور خواهند شد.
2) Explain your principles. All too often both Arab and Israeli spokespeople go right into an attack against the other, and virtually no one on either side explains the principles behind their actions. Americans respond much better to facts, actions, and results when they know why—not just how. For example, why is there a security fence? Because more than 250 times terrorists have come through that area killing innocent people. Israel is forced to defend its citizens from terrorism, and the fence is a part of this defense.
۲) اصول خود را توضیح دهید. بسیار اغلب هر دو سخنگویان عرب و اسرائیلی به‌طور مستقیم وارد حمله به دیگری می‌شوند، و تقریباً هیچ‌کس از هیچ‌کدام از طرف‌ها اصول پشت اقداماتشان را توضیح نمی‌دهد. آمریکایی‌ها به حقایق، اقدامات، و نتایج بسیار بهتر پاسخ می‌دهند وقتی که می‌دانند چرا – نه فقط چگونه. برای مثال، چرا یک حصار امنیتی وجود دارد؟ چون بیش از ۲۵۰ بار تروریست‌ها از آن منطقه عبور کرده‌اند و افراد بی‌گناه را کشته‌اند. اسرائیل مجبور است شهروندان خود را از تروریسم دفاع کند و حصار بخشی از این دفاع است.
“As a matter of principle, we believe that it is a basic right of children to be raised without hate. We ask the Palestinian leadership to end the culture of hate in Palestinian schools, 300 of which are named for suicide bombers.
Palestinian leaders should take textbooks out of classrooms that show maps of the Middle East without Israel and that glorify terrorism.”
“As a matter of principle, children should not be raised to want to kill others or themselves. Yet, day after day, Palestinian leadership pushes a culture of hate that encourages even small children to become suicide bombers. Iran-backed Hamas’s public television in Gaza uses Sesame Street–type programming to glorify suicide bombers.
As a matter of principle, no child should be abused in such a way. Palestinian children deserve better.”
«به‌عنوان یک اصل، ما معتقدیم که حق اساسی کودکان است که بدون نفرت بزرگ شوند. ما از رهبری فلسطین می‌خواهیم که فرهنگ نفرت را در مدارس فلسطینی پایان دهند، ۳۰۰ مدرسه که به نام بمب‌گذاران انتحاری نام‌گذاری شده‌اند.
رهبران فلسطینی باید کتاب‌های درسی را از کلاس‌ها خارج کنند که نقشه‌های خاورمیانه را بدون اسرائیل نشان می‌دهند و از تروریسم تمجید می‌کنند.»
«به‌عنوان یک اصل، کودکان نباید بزرگ شوند که بخواهند دیگران را بکشند یا خودشان را بکشند. با این حال، روز به روز، رهبری فلسطینی یک فرهنگ نفرت را پیش می‌برد که حتی کودکان کوچک را تشویق می‌کند تا بمب‌گذاران انتحاری شوند. تلویزیون عمومی حماس حمایت شده توسط ایران در غزه از برنامه کودک های عروسکی مثل Sesame Street استفاده می‌کند تا از بمب‌گذاران انتحاری تمجید کند.
به‌عنوان یک اصل، هیچ کودکی نباید به این شکل سوءاستفاده شود. کودکان فلسطینی شایسته بهتر از این هستند.»
3) Clearly differentiate between the Palestinian people and Hamas. There is an immediate and clear distinction between the empathy Americans feel for the Palestinians and the scorn they direct at Palestinian leadership. Hamas is a terrorist organization – Americans get that already. But if it sounds like you are attacking the Palestinian people (even though they elected Hamas) rather than their leadership, you will lose public support. Right now, many Americans sympathize with the plight of the Palestinians, and that sympathy will increase if you fail to differentiate the people from their leaders.
۳) تفاوت بین مردم فلسطین و حماس را به‌وضوح توضیح دهید. تفاوتی فوری و واضح بین همدردی آمریکایی‌ها با فلسطینی‌ها و تحقیر آنها نسبت به رهبری فلسطینی وجود دارد. حماس یک سازمان تروریستی است – آمریکایی‌ها این را می‌دانند. اما اگر به نظر برسد که شما مردم فلسطین را مورد حمله قرار می‌دهید (حتی اگر آنها حماس را انتخاب کرده‌اند) نه رهبری آنها را، شما حمایت عمومی را از دست خواهید داد. هم‌اکنون، بسیاری از آمریکایی‌ها با مصیبت فلسطینی‌ها همدردی می‌کنند، و این همدردی افزایش خواهد یافت اگر شما نتوانید تفاوت مردم و رهبران آنها را توضیح دهید.
WORDS THAT WORK
We know that the Palestinians deserve leaders who will care about the well being of their people, and who do not simply take hundreds of millions of dollars in assistance from America and Europe, put them in Swiss bank accounts, and use them to support terror instead of peace. The Palestinians need books, not bombs. They want roads, not rockets.”
MORE WORDS THAT WORK
“The obstacles on the road to a peaceful and prosperous Middle East are many. Israel recognizes that peace is made with one’s adversaries, not with one’s friends. But peace can only be made with adversaries who want to make peace with you.
Terrorist organizations like Iran-backed Hezbollah, Hamas, and Islamic Jihad are, by definition, opposed to peaceful co-existence, and determined to prevent reconciliation. I ask you, how do you negotiate with those who want you dead?”
کلمات موثر
ما می‌دانیم که فلسطینی‌ها شایسته رهبرانی هستند که به رفاه مردم خود اهمیت دهند، و که فقط صدها میلیون دلار کمک از آمریکا و اروپا نگیرند، آنها را در حساب‌های بانکی سوئیس قرار ندهند و از آنها برای حمایت از ترور به‌جای صلح استفاده نکنند. فلسطینی‌ها به کتاب نیاز دارند، نه بمب. آنها جاده‌ها می‌خواهند، نه موشک‌ها.»
کلمات موثرتر
«موانع در راه یک خاورمیانه صلح‌آمیز و مرفه بسیار هستند. اسرائیل اذعان می‌کند که صلح با دشمنان ساخته می‌شود، نه با دوستان. اما صلح تنها می‌تواند با دشمنانی ساخته شود که می‌خواهند با شما صلح کنند.
سازمان‌های تروریستی مانند حزب‌الله حمایت شده توسط ایران، حماس، و جهاد اسلامی، به‌تعریف، مخالف هم‌زیستی صلح‌آمیز هستند و مصمم به جلوگیری از آشتی. از شما می‌پرسم، چگونه می‌توانید با کسانی که می‌خواهند شما بمیرید مذاکره کنید؟»
World view is especially important to the Left as they see a world where basically all people are good and with education and communication we can all get along. This is stark contrast to most conservatives who believe that there are good people (i.e. Israel) and bad people (i.e. Iran) and that good people need to be protected from the bad people.
نگرش جهانی برای چپ‌گرایان بسیار مهم است، زیرا آنها دنیایی را می‌بینند که اساساً همه مردم خوب هستند و با آموزش و ارتباطات می‌توانیم با هم کنار بیاییم. این در تضاد شدید با بیشتر محافظه‌کارانی است که باور دارند که افراد خوب (یعنی اسرائیل) و افراد بد (یعنی ایران) وجود دارند و افراد خوب نیاز به محافظت در برابر افراد بد دارند.
The most effective way to build support for Israel is to talk about “working toward a lasting peace” that “respects the rights of everyone in the region.” Notice there is no explicit mention of either Israel or the Palestinians. To much of the Left, both sides are equally at fault, and because the Israelis are more powerful, sophisticated and Western, it is they who should compromise first.
موثرترین راه برای جلب حمایت برای اسرائیل این است که درباره «کار برای یک صلح پایدار» صحبت کنید که «به حقوق همه در منطقه احترام می‌گذارد.» توجه کنید که به‌طور صریح از اسرائیل یا فلسطینی‌ها نام برده نشده است. برای بسیاری از چپ‌گرایان، هر دو طرف به یک اندازه مقصر هستند و چون اسرائیلی‌ها قدرتمندتر، پیچیده‌تر و غربی‌تر هستند، آنها هستند که باید اول سازش کنند.
4) There is NEVER, EVER, any justification for the deliberate slaughter of innocent women and children. NEVER. The primary Palestinian public relations goal is to demonstrate that the so-called “hopelessness of the oppressed Palestinians” is what causes them to go out and kill children. This must be challenged immediately, aggressively, and directly.
۴) هرگز، هرگز، هیچ توجیهی برای کشتار عمدی زنان و کودکان بی‌گناه وجود ندارد. هرگز. هدف اصلی روابط عمومی فلسطینی‌ها این است که نشان دهند که به اصطلاح «ناامیدی فلسطینیان ستمدیده» باعث می‌شود که آنها بیرون بروند و کودکان را بکشند. این باید بلافاصله، به شدت، و به طور مستقیم به چالش کشیده شود.
“We may disagree about politics and we may disagree about economics. But there is one fundamental principle that all peoples from all parts of the globe will agree on: civilized people do not target innocent women and children for death.”
«ما ممکن است در مورد سیاست و اقتصاد اختلاف نظر داشته باشیم. اما یک اصل بنیادی وجود دارد که همه مردم از سراسر جهان بر آن توافق دارند: مردم متمدن زنان و کودکان بی‌گناه را هدف مرگ قرار نمی‌دهند.»
5) Don’t pretend that Israel is without mistakes or fault. It’s not true and no one believes it. Pretending Israel is free from errors does not pass the smell test. It will only make your listeners question the veracity of everything else you say. Admitting that Israel has and continues to make mistakes does not undermine the overall justice of Israel’s goals: peace and security and a better quality of life for BOTH sides.
۵) وانمود نکنید که اسرائیل بدون اشتباه یا نقص است. این درست نیست و هیچ‌کس آن را باور نمی‌کند. وانمود کردن به اینکه اسرائیل عاری از خطاست، آزمون بو را رد نمی‌کند. فقط باعث می‌شود شنوندگان شما به صحت همه چیز دیگری که می‌گویید شک کنند. اعتراف به اینکه اسرائیل مرتکب اشتباهاتی شده و همچنان می‌شود، عدالت کلی اهداف اسرائیل یعنی صلح و امنیت و بهبود کیفیت زندگی برای هر دو طرف را تضعیف نمی‌کند.
Use humility. “I know that in trying to defend its children and citizens from terrorists that Israel has accidentally hurt innocent people. I know it, and I’m sorry for it. But what can Israel do to defend itself? If America had given up land for peace – and that land had been used for launching rockets at America, what would America do? Israel was attacked with thousands of rockets from Iran-backed Palestinian terrorists in Gaza. What should Israel have done to protect her children? ”
از تواضع استفاده کنید. «من می‌دانم که در تلاش برای دفاع از کودکان و شهروندانش از تروریست‌ها، اسرائیل به‌طور تصادفی به افراد بی‌گناه آسیب رسانده است. من این را می‌دانم و بابت آن متأسفم. اما اسرائیل چه می‌تواند برای دفاع از خود انجام دهد؟ اگر آمریکا برای صلح زمین داده بود – و آن زمین برای پرتاب موشک به آمریکا استفاده می‌شد، آمریکا چه می‌کرد؟ اسرائیل با هزاران موشک از طرف تروریست‌های فلسطینی حمایت شده توسط ایران در غزه مورد حمله قرار گرفت. اسرائیل برای محافظت از کودکانش چه باید می‌کرد؟»
WORDS THAT WORK
“Are Israelis perfect? No. Do we make mistakes? Yes. But we want a better future, and we are working towards it.
And we want Palestinians to have a better future as well. They deserve a government that will eliminate the terror not only because it will make my children safer—but also because it will make their children more prosperous. When the terror ends, Israel will no longer need to have challenging checkpoints to inspect goods and people. When the terror ends we will no longer need a security fence.”
کلمات موثر
«آیا اسرائیلی‌ها بی‌نقص هستند؟ خیر. آیا ما اشتباه می‌کنیم؟ بله. اما ما آینده‌ای بهتر می‌خواهیم و به سوی آن تلاش می‌کنیم.
و ما می‌خواهیم فلسطینی‌ها نیز آینده بهتری داشته باشند. آنها شایسته حکومتی هستند که ترور را حذف کند نه فقط به این دلیل که کودکان من را امن‌تر می‌کند – بلکه به این دلیل که کودکان آنها را نیز مرفه‌تر می‌کند. وقتی ترور پایان یابد، اسرائیل دیگر نیازی به داشتن نقاط بازرسی چالش‌برانگیز برای بازرسی کالاها و مردم نخواهد داشت. وقتی ترور پایان یابد، دیگر نیازی به حصار امنیتی نخواهیم داشت.»
6) Be careful of your tone. A patronizing, parental tone will turn Americans and Europeans off. We’re at a time in history when Jews in general (and Israelis in particular) are no longer perceived as the persecuted people. In fact, among American and European audiences—sophisticated, educated, opinionated, non-Jewish audiences— Israelis are often seen as the occupiers and the aggressors. With that kind of baggage, it is critical that messages from the pro-Israel spokespeople not come across as supercilious or condescending.
۶) مراقب لحن خود باشید. یک لحن پدرانه و تحقیرآمیز، آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها را ناراحت می‌کند. ما در زمانی از تاریخ هستیم که یهودیان به‌طور کلی (و به‌ویژه اسرائیلی‌ها) دیگر به‌عنوان مردم ستمدیده تلقی نمی‌شوند. در واقع، در میان مخاطبان آمریکایی و اروپایی – مخاطبان پیشرفته، تحصیل‌کرده، و دارای نظر – اسرائیلی‌ها اغلب به‌عنوان اشغالگران و متجاوزان دیده می‌شوند. با این نوع سابقه، بسیار مهم است که پیام‌های سخنگویان طرفدار اسرائیل به‌صورت تحقیرآمیز یا متکبرانه نباشد.
WORDS THAT DON’T WORK
“We are prepared to allow them to build….. ”
کلمات ناموثر
«ما آماده‌ایم به آنها اجازه دهیم تا بسازند…»
Israelis cannot “allow” the Palestinians to move forward. They cannot “permit” or “control” or “instruct” the Palestinians to establish commerce, transportation, or a government. If the Palestinians are to be seen as a trusted partner on the path to peace, they must not be subordinated, in perception or in practice, by the Israelis. There is anxiety around activity in the Middle East. The way you talk about it should not add fuel to the fire.
اسرائیلی‌ها نمی‌توانند «اجازه» دهند که فلسطینی‌ها پیشرفت کنند. آنها نمی‌توانند «اجازه» دهند یا «کنترل» کنند یا «دستور» دهند که فلسطینی‌ها تجارت، حمل و نقل، یا حکومت ایجاد کنند. اگر فلسطینی‌ها قرار است به‌عنوان یک شریک مورد اعتماد در مسیر صلح دیده شوند، نباید در تصور یا در عمل تحت سلطه اسرائیلی‌ها باشند. فعالیت در خاورمیانه نگرانی‌هایی را به همراه دارد. نحوه صحبت شما درباره آن نباید به آتش اضافه کند.
7) Stop. Stop. Stop. Most of this document is written in a positive, hopeful, instructive tone. But there is one aspect of Palestinian behavior that you have every right to demand an end – and will win points by doing so. The more you talk about the militaristic tone and jihadist goals of Iran-backed terrorists – by using their own words -- the more empathy you will create for Israel.
۷) توقف کنید. توقف کنید. توقف کنید. بیشتر این سند به صورت مثبت، امیدوارانه، و آموزنده نوشته شده است. اما یک جنبه از رفتار فلسطینی‌ها وجود دارد که شما حق دارید از آن درخواست پایان دهید – و با انجام این کار امتیاز خواهید گرفت. هر چه بیشتر درباره لحن نظامی و اهداف جهادگرایانه تروریست‌های حمایت شده توسط ایران صحبت کنید – با استفاده از کلمات خودشان – بیشتر همدردی برای اسرائیل ایجاد خواهید کرد.
WORDS THAT DO WORK
“Achieving peaceful relationships requires the leadership—political, business, and military—of both sides. And so we ask the Palestinians … Stop using the language of incitement. Stop using the language of violence. Stop using the language of threats. You won’t achieve peace if your military leadership talks about war. You won’t achieve peace if people talk about pushing others to the sea or to the desert.”
MORE WORDS THAT WORK
“Israelis know what it is like to live their lives with the daily threat of terrorism. They know what it is like to send their children off to school one day and bury them the next. For them, terrorism isn’t something they read about in the newspaper.
It’s something they see with their eyes far too often.”
کلماتی که موثر هستند
«رسیدن به روابط صلح‌آمیز نیازمند رهبری – سیاسی، تجاری، و نظامی – از هر دو طرف است. و بنابراین ما از فلسطینی‌ها می‌خواهیم… استفاده از زبان تحریک‌آمیز را متوقف کنید. استفاده از زبان خشونت را متوقف کنید. استفاده از زبان تهدید را متوقف کنید. شما نمی‌توانید صلح را به دست آورید اگر رهبری نظامی شما درباره جنگ صحبت کند. شما نمی‌توانید صلح را به دست آورید اگر مردم درباره هل دادن دیگران به دریا یا به صحرا صحبت کنند.»
کلمات موثرتر
«اسرائیلی‌ها می‌دانند زندگی با تهدید روزانه تروریسم چگونه است. آنها می‌دانند که یک روز فرزندانشان را به مدرسه بفرستند و روز بعد آنها را به خاک بسپارند. برای آنها، تروریسم چیزی نیست که در روزنامه بخوانند.
این چیزی است که آنها خیلی بیشتر از حد می‌بینند.»
8) Remind people – again and again – that Israel wants peace. Reason One: If Americans see no hope for peace—if they only see a continuation of a 2,000-year-long episode of “Family Feud”—Americans will not want their government to spend tax dollars or their President’s clout on helping Israel.
۸) مردم را بارها و بارها یادآوری کنید که اسرائیل خواهان صلح است. دلیل اول: اگر آمریکایی‌ها امیدی به صلح نبینند – اگر آنها فقط ادامه یک قسمت ۲۰۰۰ ساله از «نزاع خانوادگی» را ببینند – آمریکایی‌ها نخواهند خواست که دولتشان دلارهای مالیاتی یا نفوذ رئیس‌جمهورشان را برای کمک به اسرائیل خرج کنند.
Reason Two: The speaker that is perceived as being most for PEACE will win the debate. Every time someone makes the plea for peace, the reaction is positive. If you want to regain the public relations advantage, peace should be at the core of whatever message you wish to convey.
دلیل دوم: سخنگویی که بیشتر به صلح معتقد باشد، بحث را خواهد برد. هر بار که کسی درخواست صلح می‌کند، واکنش مثبت است. اگر می‌خواهید برتری روابط عمومی را بازپس بگیرید، صلح باید در مرکز هر پیامی باشد که می‌خواهید منتقل کنید.
For Americans to have hope regarding the Middle East conflict, they need to be reminded that:
· Israel has a long-term commitment to peace. When courageous Arab leaders, such as Egypt’s President Sadat and Jordan’s King Hussein, reached out their hands to Israel, peace was achieved.
برای اینکه آمریکایی‌ها نسبت به درگیری خاورمیانه امید داشته باشند، باید یادآوری شوند که:
· اسرائیل تعهد بلندمدتی به صلح دارد. وقتی رهبران شجاع عرب، مانند رئیس‌جمهور سادات مصر و پادشاه حسین اردن، دست به سوی اسرائیل دراز کردند، صلح محقق شد.
WORDS THAT WORK
“Israel made painful sacrifices and took a risk to give peace a chance. They voluntarily removed over 9,000 settlers from Gaza and parts of the West Bank, abandoning homes, schools, businesses, and places of worship in the hopes of renewing the peace process.”
“Despite making an overture for peace by withdrawing from Gaza, Israel continues to face terrorist attacks, including rocket attacks and drive-by shootings of innocent Israelis. Israel knows that for a lasting peace, they must be free from terrorism and live with defensible borders.”
کلمات موثر
«اسرائیل فداکاری‌های دردناکی انجام داد و ریسک کرد تا به صلح یک فرصت بدهد. آنها به‌طور داوطلبانه بیش از ۹۰۰۰ شهرک‌نشین را از غزه و بخش‌هایی از کرانه باختری خارج کردند، خانه‌ها، مدارس، کسب‌وکارها و اماکن عبادت را رها کردند به امید تجدید فرایند صلح.»
«علیرغم اینکه با عقب‌نشینی از غزه به صلح نزدیک شدند، اسرائیل همچنان با حملات تروریستی مواجه است، از جمله حملات موشکی و تیراندازی‌های خودرو به خودروهای اسرائیلی بی‌گناه. اسرائیل می‌داند که برای داشتن یک صلح پایدار، باید از تروریسم آزاد باشد و با مرزهای دفاعی زندگی کند.»
9) Americans want a team to cheer for. Let the public know GOOD things about Israel. Once you have established that you care about both Israelis and Palestinians and that Israel wants peace, you can begin the process of establishing a strong connection between Americans and Israel based on shared values and interests, including:
-- Israel’s cooperative efforts with Jewish and Muslim citizens working together to create jobs, cutting edge technology, science and research;
-- Israel’s remarkable advances in alternative energy;
-- The work Israel has done in Arab neighborhoods and communities to raise health and living standards, including access, as full Israeli citizens, to Israel’s world-class national health care system.
۹) آمریکایی‌ها تیمی برای تشویق کردن می‌خواهند. به عموم اطلاع دهید که چیزهای خوب درباره اسرائیل وجود دارد. هنگامی که شما ثابت کردید که به هر دو اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها اهمیت می‌دهید و اسرائیل خواهان صلح است، می‌توانید فرایند ایجاد ارتباط قوی بین آمریکایی‌ها و اسرائیل را بر اساس ارزش‌ها و منافع مشترک آغاز کنید، از جمله:
-- تلاش‌های مشترک اسرائیل با شهروندان یهودی و مسلمان که با هم کار می‌کنند تا شغل ایجاد کنند، فناوری پیشرفته، علم و تحقیق.
-- پیشرفت‌های شگفت‌انگیز اسرائیل در انرژی‌های جایگزین.
-- کارهایی که اسرائیل در محله‌ها و جوامع عربی انجام داده است تا استانداردهای بهداشتی و زندگی را ارتقا دهد، از جمله دسترسی به سیستم بهداشتی ملی کلاس جهانی اسرائیل به‌عنوان شهروندان کامل اسرائیلی.
Information about the cooperation of Israeli doctors and scientists – Jews, Muslims, Christians and others alike - in solving important health and technological challenges can be helpful. So can demonstrating that Israel and America share a commitment to freedom of religion, press, speech as well as human rights, women’s issues, and the environment
اطلاعاتی درباره همکاری پزشکان و دانشمندان اسرائیلی – یهودی، مسلمان، مسیحی و دیگران – در حل چالش‌های مهم بهداشتی و فناوری می‌تواند مفید باشد. همچنین نشان دادن اینکه اسرائیل و آمریکا تعهد مشترکی به آزادی دین، مطبوعات، بیان و همچنین حقوق بشر، مسائل زنان و محیط زیست دارند نیز مفید خواهد بود.
10) Draw direct parallels between Israel and America—including the need to defend against terrorism. From history to culture to values, the more you focus on the similarities between Israel and America, the more likely you are to win the support of those who are neutral. Indeed, Israel is an important American ally in the war against terrorism, and faces many of the same challenges as America in protecting their citizens. For example, on September 11th, nineteen suicide terrorists hijacked American planes and killed our citizens. Today, when we go to the airport, we are screened and checked. Following an attempted “Shoe Bombing” we now have to take off our shoes. It slows travel down, is expensive, and invades our privacy. But imagine what we would do if more than 250 times terrorists had crossed into our land and killed our children while they were riding buses or eating pizza? What would America do? What would America do if America’s neighbors in Canada or Mexico were firing rockets into America?
۱۰) شباهت‌های مستقیم بین اسرائیل و آمریکا – از جمله نیاز به دفاع در برابر تروریسم – را برجسته کنید. از تاریخ تا فرهنگ تا ارزش‌ها، هر چه بیشتر بر شباهت‌های بین اسرائیل و آمریکا تمرکز کنید، احتمال بیشتری دارد که حمایت کسانی که بی‌طرف هستند را جلب کنید. در واقع، اسرائیل یک متحد مهم آمریکایی در جنگ علیه تروریسم است و با بسیاری از چالش‌های مشابه آمریکا در حفاظت از شهروندان خود مواجه است. برای مثال، در یازدهم سپتامبر، نوزده تروریست انتحاری هواپیماهای آمریکایی را ربودند و شهروندان ما را کشتند. امروزه، وقتی به فرودگاه می‌رویم، بازرسی و بررسی می‌شویم. پس از تلاش برای «بمب‌گذاری کفش»، اکنون باید کفش‌های خود را در بیاوریم. این کار سفر را کند می‌کند، هزینه‌بر است و به حریم خصوصی ما تجاوز می‌کند. اما تصور کنید اگر بیش از ۲۵۰ بار تروریست‌ها وارد سرزمین ما شده و فرزندان ما را در حالی که سوار اتوبوس یا در حال خوردن پیتزا بودند، کشته بودند، ما چه می‌کردیم؟ آمریکا چه می‌کرد؟ آمریکا چه می‌کرد اگر همسایگانش در کانادا یا مکزیک به آمریکا موشک شلیک می‌کردند؟
The language of Israel is the language of America: “democracy,” “freedom,” “security,” and “peace.”
زبان اسرائیل زبان آمریکاست: «دموکراسی»، «آزادی»، «امنیت» و «صلح.»
These four words are at the core of the American political, economic, social, and cultural systems, and they should be repeated as often as possible because they resonate with virtually every American. This is not rhetoric. It is fact. Despite the non-stop coverage of Israel in the press, the positive news about Israel remains untold.
این چهار کلمه در هسته سیستم‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آمریکا قرار دارند و باید تا حد ممکن تکرار شوند زیرا تقریباً با هر آمریکایی طنین‌انداز می‌شوند. این رتوئریک نیست. این یک واقعیت است. با وجود پوشش مستمر رسانه‌ای از اسرائیل، اخبار مثبت درباره اسرائیل همچنان ناگفته می‌ماند.
It’s our job to “wear white hats in public”—to remind Americans that Israel is a team for whom they can feel good about cheering. After all:
وظیفه ما این است که «در انظار عمومی کلاه سفید بپوشیم» – تا آمریکایی‌ها را یادآوری کنیم که اسرائیل تیمی است که آنها می‌توانند با احساس خوبی از آن حمایت کنند. در نهایت:
· Israel, America’s ally, is a democracy in the Middle East. In Israel, Christians, Muslims, and Jews all have freedom of speech, religion, and a right to vote. Indeed, more than a million Arabs are citizens of Israel, representing almost 20% of the population. Furthermore, 12 Arabs and 21 women serve in Israel’s 120-member Parliament, and an Arab judge sits on the Israeli Supreme Court. On a cultural level, a recent Miss Israel was an Israeli Arab and Israel is sending an Arab-Israeli and a Jewish-Israel to sing together in the upcoming Eurovision contest. As the following chart shows, female membership in the Knesset is even on the rise:
· اسرائیل، متحد آمریکا، یک دموکراسی در خاورمیانه است. در اسرائیل، مسیحیان، مسلمانان و یهودیان همگی آزادی بیان، دین و حق رای دارند. در واقع، بیش از یک میلیون عرب شهروند اسرائیل هستند که تقریباً ۲۰٪ از جمعیت را تشکیل می‌دهند. علاوه بر این، ۱۲ عرب و ۲۱ زن در پارلمان ۱۲۰ عضوی اسرائیل خدمت می‌کنند و یک قاضی عرب در دیوان عالی اسرائیل نشسته است. در سطح فرهنگی، یکی از ملکه‌های زیبایی اخیر اسرائیل یک عرب اسرائیلی بود و اسرائیل در مسابقه آینده یوروویژن یک عرب-اسرائیلی و یک یهودی-اسرائیلی را برای خواندن با هم ارسال می‌کند. همانطور که نمودار زیر نشان می‌دهد، عضویت زنان در کنست نیز در حال افزایش است:
· In contrast to those in the Middle East who indoctrinate their children to become hate-mongers and suicide bombers, Israel educates their children to strive for progress and peace. Israel is the one place in the Middle East where a young girl can grow up to be anything she wants—from a doctor to a mommy, to a businessperson and even to be prime minister!
· Israel is a key American ally:
· برخلاف کسانی که در خاورمیانه کودکانشان را به نفرت‌پراکنی و بمب‌گذاری انتحاری تعلیم می‌دهند، اسرائیل کودکانشان را به پیشرفت و صلح تشویق می‌کند. اسرائیل تنها مکانی در خاورمیانه است که یک دختر جوان می‌تواند هر چیزی که می‌خواهد بشود – از پزشک تا مادر، تا تاجر و حتی نخست‌وزیر!
· اسرائیل یک متحد کلیدی آمریکا است:
رای‌دهندگان احساس می‌کنند که "اسرائیل مهمترین متحد ما در خاورمیانه است."
Some positive news comes from the following question, which has been tracked for seven years and shows that Israel continues to receive strong support from Americans:
اخبار مثبتی از سوال زیر به دست می‌آید، که برای هفت سال پیگیری شده و نشان می‌دهد که اسرائیل همچنان از حمایت قوی آمریکایی‌ها برخوردار است:
11) Don’t talk about religion. Americans who see the bible as their sourcebook on foreign affairs are already supporters of Israel. Religious fundamentalists are Israel’s “Amen Choir” and they make up approximately one-fourth of the American public and Israel’s strongest friends in the world. However, some of those who are most likely to believe that Israel is a religious state are most hostile towards Israel (“they’re just as extreme as those religious Arab countries they criticize”). Unfortunately, virtually any discussion of religion will only reinforce this perception.
۱۱) درباره دین صحبت نکنید. آمریکایی‌هایی که کتاب مقدس را منبع خود در امور خارجی می‌دانند، از قبل حامی اسرائیل هستند. بنیادگرایان مذهبی گروه «آمین خوانان» اسرائیل هستند و تقریباً یک چهارم از جمعیت آمریکا و قوی‌ترین دوستان اسرائیل در جهان را تشکیل می‌دهند. با این حال، برخی از کسانی که احتمال بیشتری دارند باور کنند که اسرائیل یک کشور مذهبی است، بیشتر به اسرائیل خصومت دارند («آنها به همان اندازه کشورهایی که از آنها انتقاد می‌کنند، مذهبی هستند»). متأسفانه، تقریباً هرگونه بحث درباره دین فقط این تصور را تقویت خواهد کرد.
Therefore, even the mention of the word “Jew” is many Israel contexts is going to elicit a negative reaction—and the defense of Israel as a “Jewish State” or “Zionist State” will be received quite poorly. This may be hard for the Jewish community to accept but this is how most Americans and Europeans feel.
بنابراین، حتی ذکر کلمه «یهودی» در بسیاری از زمینه‌های مربوط به اسرائیل واکنش منفی برمی‌انگیزد – و دفاع از اسرائیل به‌عنوان یک «کشور یهودی» یا «کشور صهیونیستی» به‌طور نامطلوبی دریافت خواهد شد. ممکن است این برای جامعه یهودی سخت باشد که بپذیرد، اما این همان احساسی است که بیشتر آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها دارند.
The exceptions are amongst the Orthodox Jewish and Evangelical Christian communities. The fact is that Evangelical Christians are more supportive of Israel and Israeli policy than almost any other subgroup in America—and sometimes even more supportive than liberal Jews. The primary reason for this is that their religion tells them to do so. You can speak about God to these groups (approximately one fourth of America) but do not extend your comments about religion beyond that.
استثناها در میان جوامع یهودی ارتدوکس و مسیحیان انجیلی وجود دارد. واقعیت این است که مسیحیان انجیلی نسبت به اسرائیل و سیاست‌های اسرائیل بیشتر از تقریباً هر گروه دیگر در آمریکا و گاهی حتی بیشتر از یهودیان لیبرال حمایت می‌کنند. دلیل اصلی این است که دین آنها به آنها می‌گوید که این کار را بکنند. می‌توانید درباره خدا با این گروه‌ها (تقریباً یک چهارم از آمریکا) صحبت کنید اما نظرات خود درباره دین را بیش از آن گسترش ندهید.
12) No matter what you are asked, bridge to a productive pro-Israel message. When asked a direct question, you don’t have to answer it directly. You are in control of what you say and how you say it. Remember, your goal in doing interviews is not only to answer questions—it is to bring persuadable members of the audience to Israel’s side in the conflict. Start by acknowledging their question and agreeing that both sides – Israelis and Palestinians – deserve a better future. Remind your audience that Israel wants peace. Then focus on shared values. Once you have done this you will have built enough support for you to say what Israel really wants: for the Palestinians to end the violence and the culture of hate so that fences and checkpoints are no longer needed and both sides can live in peace. And for Iran for Iran-backed terrorists in Gaza to stop shooting rockets into Israel so that both sides can have a better future.
۱۲) مهم نیست چه سوالی از شما پرسیده می‌شود، به یک پیام سازنده و طرفدار اسرائیل پل بزنید. هنگامی که سوال مستقیمی از شما پرسیده می‌شود، لازم نیست مستقیماً به آن پاسخ دهید. شما کنترل آنچه می‌گویید و چگونه می‌گویید را دارید. به یاد داشته باشید، هدف شما در انجام مصاحبه‌ها فقط پاسخ دادن به سوالات نیست، بلکه آوردن اعضای قابل قانع شدن از مخاطبان به سوی اسرائیل در این مناقشه است. با تأیید سوال آنها و موافقت با اینکه هر دو طرف – اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها – سزاوار آینده بهتری هستند شروع کنید. به مخاطبان خود یادآوری کنید که اسرائیل خواهان صلح است. سپس بر ارزش‌های مشترک تمرکز کنید. هنگامی که این کار را انجام دادید، به اندازه کافی حمایت کسب کرده‌اید تا بگویید اسرائیل واقعاً چه می‌خواهد: پایان دادن به خشونت و فرهنگ نفرت توسط فلسطینی‌ها تا دیگر نیازی به دیوارها و ایست‌های بازرسی نباشد و هر دو طرف بتوانند در صلح زندگی کنند. و برای ایران، که تروریست‌های تحت حمایت ایران در غزه به شلیک موشک به اسرائیل پایان دهند تا هر دو طرف آینده بهتری داشته باشند.
A simple rule of thumb is that once you get to the point of repeating the same message over and over again so many times that you think you might get sick—that is just about the time the public will wake up and say “Hey—this person just might be saying something interesting to me!” But don’t confuse messages with facts. All messages must be factually accurate, but the point is to bridge back to your message—for example, to show that Israel is a democracy that wants peace.
یک قاعده ساده این است که وقتی به نقطه‌ای می‌رسید که فکر می‌کنید پیام خود را بارها و بارها تکرار کرده‌اید و ممکن است حالتان بد شود، این دقیقاً زمانی است که عموم مردم بیدار می‌شوند و می‌گویند "هی—این شخص ممکن است چیزی جالب برای گفتن داشته باشد!" اما پیام‌ها را با حقایق اشتباه نگیرید. همه پیام‌ها باید از نظر واقعیت دقیق باشند، اما نکته این است که به پیام خود پل بزنید – برای مثال، نشان دهید که اسرائیل یک دموکراسی است که خواهان صلح است.
13) Talk about the future, not the past. Spending time giving the public a history lesson on the maps of Israel will put your audience to sleep -- at best. At worst, if you spend your communications capital (time and money) on history lessons of who got what land when and who promised what to whom, it will be viewed by Americans and Europeans as a game of gotcha and not a vision for a better future. Remember—communications is not a test for who can remember the most facts. Listeners want simple messages that will answer their simple, silent question: “What is in it for my country and for me to support Israel?”
۱۳) درباره آینده صحبت کنید، نه گذشته. صرف وقت برای دادن درس تاریخ به عموم مردم درباره نقشه‌های اسرائیل در بهترین حالت مخاطبان شما را به خواب خواهد برد. در بدترین حالت، اگر سرمایه ارتباطات خود (زمان و پول) را صرف درس‌های تاریخ کنید که چه کسی چه زمینی را کی به دست آورده و چه کسی به چه کسی چه قولی داده است، توسط آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها به عنوان یک بازی «گاتچا» و نه یک چشم‌انداز برای آینده بهتر دیده خواهد شد. به یاد داشته باشید – ارتباطات آزمونی برای کسی نیست که بیشترین حقایق را به یاد دارد. شنوندگان پیام‌های ساده‌ای می‌خواهند که به سوال ساده و خاموش آنها پاسخ دهد: "برای کشور من و برای حمایت از اسرائیل چه چیزی در آن است؟"
14) Hope. The expectations for peace are about as low as they can go. But the side that presents a more hopeful future – and the willingness to work hard to make it happen – will win hearts and minds going forward. This is the language people want to hear:
۱۴) امید. انتظارات برای صلح تقریباً به پایین‌ترین سطح خود رسیده‌اند. اما طرفی که آینده‌ای امیدوارتر ارائه دهد – و تمایل به سخت کار کردن برای تحقق آن دارد – قلب‌ها و ذهن‌ها را در آینده به دست خواهد آورد. این کلماتی است که مردم می‌خواهند بشنوند:
“The day will come when Israeli children and Palestinian children will grow up together, play together, and eventually work together side-by-side not just because they have to but because they want to.”
"روزی خواهد آمد که کودکان اسرائیلی و کودکان فلسطینی با هم بزرگ شوند، با هم بازی کنند و در نهایت با هم در کنار هم کار کنند نه فقط به این دلیل که مجبورند بلکه به این دلیل که می‌خواهند."
Words That Work
“We must measure each other’s commitment to peace by actions, not words. Let us come together and bring about a new era of openness and tolerance. Let us declare that violence and bloodshed will not prevail. We must provide hope for all the people of the Middle East. We must provide hope for those who have none. It is my hope that we may all live in prosperity and peace—now and forever.”
کلماتی که کار می‌کنند
"ما باید تعهد یکدیگر به صلح را با اقدامات بسنجیم، نه کلمات. بیایید با هم متحد شویم و دوره جدیدی از باز و تحمل را آغاز کنیم. بیایید اعلام کنیم که خشونت و خونریزی پیروز نخواهند شد. ما باید برای همه مردم خاورمیانه امید فراهم کنیم. ما باید برای کسانی که هیچ امیدی ندارند، امید فراهم کنیم. امید من این است که همه ما در رفاه و صلح زندگی کنیم – اکنون و برای همیشه."
15) Use rhetorical questions. Avoid head on attacks of your opponents. Use a soft tone. Show regret that the Palestinians have been led so poorly. Ask:
WORDS THAT WORK
“How can the current Palestinian leadership honestly say it will pursue peace when previous leaders rejected an offer to create a Palestinian state just a few short years ago and now refuse to live up to their responsibilities as outlined in the Road Map?”
“How can you call it a “cycle of violence” when in reality, if Israel stopped fighting terror, the violence would not end? If the Palestinians stopped terror, Israel would have no reason for curfews, fences, checkpoints, and other defensive measures.”
“Is it too much to ask that the Hamas leadership condemn all terrorist activities, including suicide bombers? Is it unreasonable to insist that they stop killing innocent children before Israelis jeopardize their security and make concessions for peace?”
۱۵) از سوالات بلاغی استفاده کنید. از حملات مستقیم به مخالفان خود اجتناب کنید. از لحن ملایم استفاده کنید. پشیمانی خود را نشان دهید که فلسطینی‌ها به این خوبی هدایت نشده‌اند. بپرسید:
کلماتی که کار می‌کنند
"چگونه می‌توان رهبری کنونی فلسطین به صداقت ادعا کند که به دنبال صلح خواهد بود، وقتی رهبران قبلی چند سال پیش از ایجاد یک کشور فلسطینی رد کردند و اکنون از برآورده کردن مسئولیت‌های خود طبق نقشه راه سرباز می‌زنند؟"
"چگونه می‌توان آن را «چرخه خشونت» نامید در حالی که در واقع، اگر اسرائیل مبارزه با ترور را متوقف کند، خشونت پایان نمی‌یابد؟ اگر فلسطینی‌ها ترور را متوقف کنند، اسرائیل هیچ دلیلی برای منع رفت و آمد، دیوارها، ایست‌های بازرسی و سایر اقدامات دفاعی نخواهد داشت."
"آیا زیاد است که از رهبری حماس بخواهیم که همه فعالیت‌های تروریستی، از جمله بمب‌گذاران انتحاری را محکوم کند؟ آیا غیرمعقول است که بخواهیم قبل از اینکه اسرائیلی‌ها امنیت خود را به خطر بیندازند و امتیازات صلح را اعطا کنند، آنها کشتن کودکان بی‌گناه را متوقف کنند؟"
And here is a simpler batch of questions to keep in mind:
و اینجا یک سری سوالات ساده‌تر برای به خاطر سپردن است:
-- “How do I make peace with a government who wants me dead?”
-- “How do I make peace with a population who is taught these words – taught to hate Jews, not just Israelis – from the moment they are born?”
-- “Why is the world so silent about the written, vocal, stated aims of Hamas?”
-- "چگونه با یک دولت که می‌خواهد من بمیرم صلح کنم؟"
-- "چگونه با جمعیتی که از لحظه‌ای که به دنیا می‌آیند به این کلمات آموزش داده می‌شوند – که از یهودیان، نه فقط اسرائیلی‌ها، نفرت داشته باشند – صلح کنم؟"
-- "چرا جهان درباره اهداف نوشته شده، صوتی و بیان شده حماس اینقدر ساکت است؟"
16) Go where the people are. According to Nielsen ratings, on average, Americans now watch 4.3 hours of television a day. Youth groups, Hillel, AIPAC, and others can be terrific leadership training grounds. They are very important for educating some Jews about Israel. Peer to peer communications can also make a highly positive difference from campus to the Capitol. But, don’t waste time and money fooling yourself that newspaper ads and campus lectures alone will bring large numbers of new supporters to Israel. Research repeatedly shows that the people who come to these events have largely made up their minds, pro and con, so they are about leadership development, not mass communications.
۱۶) به جایی بروید که مردم هستند. طبق رتبه‌بندی نیلسن، به طور متوسط، آمریکایی‌ها اکنون ۴.۳ ساعت تلویزیون در روز تماشا می‌کنند. گروه‌های جوانان، هیلل، آیپک و دیگران می‌توانند زمینه‌های آموزشی رهبری فوق‌العاده‌ای باشند. آنها برای آموزش برخی از یهودیان درباره اسرائیل بسیار مهم هستند. ارتباطات همتا به همتا نیز می‌تواند تفاوت بسیار مثبتی از دانشگاه به کنگره ایجاد کند. اما، وقت و پول خود را تلف نکنید که با خود فکر کنید که تبلیغات روزنامه و سخنرانی‌های دانشگاهی به تنهایی تعداد زیادی از حامیان جدید اسرائیل را به ارمغان خواهد آورد. تحقیقات مکرراً نشان می‌دهد که افرادی که به این رویدادها می‌آیند تا حد زیادی ذهن خود را ساخته‌اند، موافق و مخالف، بنابراین آنها درباره توسعه رهبری هستند، نه ارتباطات جمعی.
As these results from The Israel Project’s polling clearly show, the media is the top source of information on the Middle East for the vast majority of Americans. Television, followed by newspapers and radio dominate the other sources that many believe are critical. One lecture simply can’t compete with 4.3 hours of television per day. Pro-Israel leaders need to make sure that solid and “TV-worthy” stories are pitched and delivered to the media on a regular basis. If you want to persuade, you need to go where the people are—and that is on television and in other media. Don’t hesitate to reach out to your local reporters and media outlets to speak with them about Israel.
همانطور که این نتایج از نظرسنجی پروژه اسرائیل به وضوح نشان می‌دهد، رسانه‌ها منبع اطلاعات اصلی درباره خاورمیانه برای اکثریت عظیمی از آمریکایی‌ها هستند. تلویزیون، و پس از آن روزنامه‌ها و رادیو، سایر منابعی را که بسیاری از مردم معتقدند بحرانی هستند، تحت سلطه قرار می‌دهند. یک سخنرانی به تنهایی نمی‌تواند با ۴.۳ ساعت تلویزیون در روز رقابت کند. رهبران طرفدار اسرائیل باید اطمینان حاصل کنند که داستان‌های محکم و «قابل پخش در تلویزیون» به طور منظم به رسانه‌ها ارائه و تحویل داده شوند. اگر می‌خواهید قانع کنید، باید به جایی بروید که مردم هستند – و آنجا تلویزیون و سایر رسانه‌ها است. تردید نکنید که به خبرنگاران و رسانه‌های محلی خود دسترسی پیدا کنید و با آنها درباره اسرائیل صحبت کنید.
17) K.I.S.S. and tell and tell again and again. A key rule of successful communications is “Keep It Simple, Stupid”. Successful communications is not about being able to recite every fact from the long history of the Arab-Israeli conflict. It is about pointing out a few core principles of shared values—such as democracy and freedom—and repeating them over and over again.
Have I written often enough yet that you need to start with empathy for both sides?
Remind your audience that Israel wants peace and then repeat the messages of democracy, freedom, and peace over and over again. For those not already pro-Israel, but who belong to the category of persuadables, we need to repeat the message, on average, ten times to be effective. Go back to the message triangle and practice bridging to your message on Israel.
۱۷) ساده و پیوسته بگویید و بارها تکرار کنید. یک قانون کلیدی ارتباطات موفق این است که "ساده بگیرید، عزیزم". ارتباطات موفق درباره توانایی ذکر هر واقعیت از تاریخ طولانی مناقشه عرب-اسرائیلی نیست. بلکه درباره اشاره به چند اصل اساسی از ارزش‌های مشترک - مانند دموکراسی و آزادی - و تکرار آنها بارها و بارها است.
آیا اینقدر که نوشته‌ام کافی نبود که شما باید با همدلی برای هر دو طرف شروع کنید؟ به مخاطبان خود یادآوری کنید که اسرائیل خواهان صلح است و سپس پیام‌های دموکراسی، آزادی و صلح را بارها و بارها تکرار کنید. برای کسانی که هنوز طرفدار اسرائیل نیستند، اما در دسته‌ی قابل قانع شدن‌ها قرار دارند، ما باید پیام را به طور متوسط ده بار تکرار کنیم تا موثر باشد. به مثلث پیام بازگردید و تمرین کنید که چگونه به پیام خود درباره اسرائیل پل بزنید.
18) Avoid “analysis paralysis” and be pro-active. This is the tendency to blame everything and anything bad that happens to Israel’s cause on the media… and then to do nothing else. It is a terrible disease that can cripple pro-Israel organizations with a thousand meetings and no results.
۱۸) از "فلج تحلیل" اجتناب کنید و فعال باشید. این تمایل به مقصر دانستن همه چیز و هر چیز بدی که برای هدف اسرائیل اتفاق می‌افتد بر گردن رسانه‌ها است ... و سپس هیچ کار دیگری انجام نمی‌دهید. این یک بیماری وحشتناک است که می‌تواند سازمان‌های طرفدار اسرائیل را با هزاران جلسه و بدون نتیجه فلج کند.
Instead, Focus on the Persuadables. Of course, as pro-Israel leaders and activists you must spend considerable time and energy in what we in politics call “the care and feeding of the base.” But, you must recognize that there are three kinds of people in how they view Israel—those who are with us and will always be with us, those who are against us and who will always be against us, and those who are “persuadable.”
Your communications efforts should always focus on transporting the “persuadables” from a less favorable position on Israel to a more favorable position on Israel.
در عوض، بر افراد قابل قانع شدن تمرکز کنید. البته، به عنوان رهبران و فعالان طرفدار اسرائیل شما باید زمان و انرژی قابل توجهی را در آنچه که ما در سیاست به آن "مراقبت و تغذیه پایگاه" می‌گوییم، صرف کنید. اما، باید بپذیرید که سه نوع افراد وجود دارند در نحوه‌ای که به اسرائیل نگاه می‌کنند - کسانی که با ما هستند و همیشه با ما خواهند بود، کسانی که علیه ما هستند و همیشه علیه ما خواهند بود، و کسانی که "قابل قانع شدن" هستند.
تلاش‌های ارتباطی شما باید همیشه بر انتقال "قابل قانع شدن‌ها" از موضعی کمتر مطلوب نسبت به اسرائیل به موضعی مطلوب‌تر نسبت به اسرائیل تمرکز کند.
19) It’s not just what you’re against – it’s what you’re FOR that matters. The public demands progress. It doesn’t have to move at light speed. One day doesn’t always have to be better than the next. But the public turns off immediately whenever they perceive that one side has dug its heels in and refuses to remain committed to the overall mission of making progress towards peace. There are no excuses – no matter what is happening in the Middle East, you have to advocate how you remain committed to peace. If you’re only ever against things – even if they are things like suicide attacks, rocket firings, or inequality of rights – then you’ll never have the public for you.
۱۹) فقط این نیست که شما علیه چه هستید – بلکه این است که شما حامی چه چیزی هستید که اهمیت دارد. عموم مردم خواهان پیشرفت هستند. نیازی نیست که با سرعت نور حرکت کند. یک روز همیشه نباید بهتر از روز بعد باشد. اما عموم مردم بلافاصله هر زمان که احساس کنند یک طرف پافشاری کرده و به تعهد به مأموریت کلی پیشرفت به سمت صلح پایبند نیست، خاموش می‌شوند. هیچ بهانه‌ای وجود ندارد - مهم نیست چه چیزی در خاورمیانه اتفاق می‌افتد، شما باید مدافع این باشید که چگونه همچنان به صلح متعهد هستید. اگر فقط همیشه علیه چیزها هستید - حتی اگر آنها چیزهایی مانند حملات انتحاری، شلیک موشک‌ها، یا نابرابری حقوق باشند - هرگز عموم مردم را با خود نخواهید داشت.
Similarly, avoid putting things in terms of “not.” Tell the people what you are for. Use positive, active terms. Don’t say your goal is not to do this or to avoid that.
به همین ترتیب، از بیان امور به صورت "نه" اجتناب کنید. به مردم بگویید حامی چه چیزی هستید. از اصطلاحات مثبت و فعال استفاده کنید. نگویید هدف شما این است که این کار را نکنید یا از آن اجتناب کنید.
20) Start your message, press release, sound bite, or debate segment with your best, positive message. Credibility is so difficult to achieve but so easy to lose in debates about these issues. This is especially true in the first words you say or write. People make snap decisions about whether they find you to be credible, authentic, empathetic, or sincere. Time after time in group after group, we see good words go without impact because a speaker puts his foot in his mouth at the outset, rather than his best face forward.
Start with positive themes like peace, mutual respect, empathy for the plight of Palestinians and their children, and the like.
۲۰) پیام خود، اطلاعیه مطبوعاتی، بیان کوتاه یا بخش مناظره خود را با بهترین، مثبت‌ترین پیام خود شروع کنید. اعتبار بسیار سخت به دست می‌آید اما در مناظرات درباره این مسائل به راحتی از دست می‌رود. این به خصوص در اولین کلماتی که می‌گویید یا می‌نویسید صدق می‌کند. مردم تصمیمات سریعی درباره اینکه آیا شما را معتبر، اصیل، همدلانه یا صادق می‌بینند یا نه می‌گیرند. بارها و بارها در گروه‌های مختلف، می‌بینیم که کلمات خوب بدون تاثیر باقی می‌مانند زیرا سخنران در ابتدا پای خود را در دهان می‌گذارد، به جای اینکه بهترین چهره خود را نشان دهد.
با موضوعات مثبتی مانند صلح، احترام متقابل، همدلی با وضعیت فلسطینی‌ها و فرزندانشان و موارد مشابه شروع کنید.
21) Concede a point. Look for opportunities in every TV debate or interview to concede a point to the interviewer or debate partner. It doesn’t have to be a major point. The point isn’t to undermine some essential plank of Israel’s foreign policy platform. But the simple words “you make a good point” do wonders among an audience.
۲۱) یک نکته را بپذیرید. به دنبال فرصت‌هایی در هر مناظره تلویزیونی یا مصاحبه باشید تا یک نکته را به مصاحبه‌کننده یا شریک مناظره واگذار کنید. لازم نیست نکته‌ای مهم باشد. هدف تضعیف یکی از اصول اساسی سیاست خارجی اسرائیل نیست. اما کلمات ساده "شما نکته خوبی مطرح می‌کنید" در میان مخاطبان شگفتی ایجاد می‌کند.
22) Never, never, NEVER speak in declarative statements. Never. Americans and Europeans think in shades of gray – especially when it comes to conflict in the Middle East. They believe both sides are to blame, both sides are responsible for making sacrifices for peace, and both sides do have a positive story to tell. So every time you say “every,” totally,” “always,” “never,” or the like, the reaction is immediate and negative. Soften the tone just a little bit and you’ll keep them tuned in.
۲۲) هرگز، هرگز، هرگز با اظهارات قاطعانه صحبت نکنید. هرگز. آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها در سایه‌های خاکستری فکر می‌کنند - به خصوص وقتی که به درگیری در خاورمیانه می‌رسد. آنها معتقدند هر دو طرف مقصر هستند، هر دو طرف مسئول فداکاری برای صلح هستند و هر دو طرف داستان مثبتی برای گفتن دارند. بنابراین هر بار که می‌گویید "همه"، "کاملاً"، "همیشه"، "هرگز" یا مشابه آن، واکنش فوری و منفی است. تن صدا را فقط کمی نرم کنید و آنها را همچنان گوش به شما نگه دارید.
WORDS THAT DO NOT WORK
Two statements from Israeli spokespeople that turned listeners off:
1- “I can promise you that if there will be no agreement in 2008, it would not be the fault of the Israeli government.”
2- “Those who think that the conflict is driven by an Israeli desire to hold onto territories are totally wrong.”
کلماتی که کار نمی‌کنند
دو اظهارنظر از سخنگویان اسرائیلی که شنوندگان را خاموش کرد:
۱- "می‌توانم به شما قول دهم که اگر در سال ۲۰۰۸ توافقی نباشد، تقصیر دولت اسرائیل نخواهد بود."
۲- "کسانی که فکر می‌کنند درگیری ناشی از تمایل اسرائیل به حفظ اراضی است، کاملاً اشتباه می‌کنند."
23) Acknowledge the complexities of the situation and attempt to simplify and clarify. The public believes that the issues that cause conflict between Israelis and Palestinians are complex and date back hundreds or thousands of years. They agree that there are many different sticking points that need to be negotiated.
۲۳) پیچیدگی‌های وضعیت را بپذیرید و تلاش کنید تا آنها را ساده و روشن کنید. عموم مردم معتقدند که مسائل باعث درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها پیچیده است و به صدها یا هزاران سال قبل باز می‌گردد. آنها موافق هستند که نقاط چسبنده بسیاری وجود دارد که نیاز به مذاکره دارند.
Yet while the problems are complex, they want the solutions to be simple: Peace. Mutual respect. Two nations living side by side. Children growing up without fear for their safety. These are all simple concepts that Americans want all sides to agree on as central goals.
اما در حالی که مشکلات پیچیده هستند، آنها می‌خواهند راه‌حل‌ها ساده باشند: صلح. احترام متقابل. دو ملت که در کنار هم زندگی می‌کنند. کودکانی که بدون ترس از امنیتشان بزرگ می‌شوند. این‌ها همه مفاهیم ساده‌ای هستند که آمریکایی‌ها می‌خواهند همه طرف‌ها به عنوان اهداف مرکزی بپذیرند.
WORDS THAT WORK
The situation in the Middle East may be complicated, but all parties should adopt a simple approach: peace first, political boundaries second.
کلماتی که کار می‌کنند
وضعیت در خاورمیانه ممکن است پیچیده باشد، اما همه طرف‌ها باید یک رویکرد ساده را اتخاذ کنند: ابتدا صلح، مرزهای سیاسی دوم.
24) Don’t try to stack your credibility up against the media’s. Yes, the press almost never gets the story completely right – and they often get it mostly wrong. And yes, many in the media have an agenda against Israel. However, many more do not. Also, Americans have no love lost for their own media’s lack of bias. Nevertheless, Americans trust the media to report the situation in the Middle East more accurately than either Israel or the Palestinian government. Do not attempt to impeach the credibility of a media report head on. You’ll just end up undermining you own. Here’s an example of what not to do:
WORDS THAT DO NOT WORK
With all due respect, check your data. And, you know, don’t write a story that doesn’t hold water.
– Actual answer by an Israeli politician on live television
۲۴) سعی نکنید اعتبار خود را با رسانه‌ها مقایسه کنید. بله، رسانه‌ها تقریباً هرگز داستان را کاملاً درست نمی‌گیرند – و اغلب بیشتر اشتباه می‌کنند. و بله، بسیاری در رسانه‌ها دارای دستور کار علیه اسرائیل هستند. با این حال، بسیاری دیگر اینگونه نیستند. همچنین، آمریکایی‌ها از عدم بی‌طرفی رسانه‌های خود نیز ناخشنودند. با این حال، آمریکایی‌ها به رسانه‌ها بیشتر از دولت اسرائیل یا فلسطین اعتماد دارند که وضعیت خاورمیانه را گزارش کنند. سعی نکنید اعتبار گزارش رسانه‌ای را مستقیماً به چالش بکشید. فقط اعتبار خود را تضعیف خواهید کرد. اینجا مثالی از کاری است که نباید انجام دهید:
کلماتی که کار نمی‌کنند
با تمام احترام، داده‌های خود را بررسی کنید. و لطف کنید، داستانی ننویسید که صحت ندارد.
– پاسخ واقعی یک سیاستمدار اسرائیلی در تلویزیون زنده
25) Also, don’t try to stack your credibility up against the global community’s. Yes, much of the world and many influential members of the United Nations are hostile to Israel’s existence. But the public doesn’t want to hear Israeli politicians complain about this fact. The Israel-against-the-world, woe-are-we approach comes across as divisive. While you should be making the case for why a stable Israel is good for the world, messages like this just isolate you more:
WORDS THAT DO NOT WORK
If we were to listen to all of what the world says, I’m not sure that we would be a sovereign state or where we are today.
۲۵) همچنین، سعی نکنید اعتبار خود را با جامعه جهانی مقایسه کنید. بله، بخش زیادی از جهان و بسیاری از اعضای مؤثر سازمان ملل متحد به وجود اسرائیل خصومت دارند. اما عموم مردم نمی‌خواهند سیاستمداران اسرائیلی از این واقعیت شکایت کنند. رویکرد "اسرائیل علیه جهان، وای به حال ما" به صورت تفرقه‌انگیز به نظر می‌رسد. در حالی که شما باید دلایل ثبات اسرائیل برای جهان را توضیح دهید، پیام‌هایی مانند این فقط شما را بیشتر منزوی می‌کند:
کلماتی که کار نمی‌کنند
اگر ما به همه حرف‌های جهان گوش می‌دادیم، مطمئن نیستم که امروز یک کشور مستقل بودیم یا در اینجا بودیم.
26) Mutuality is a key concept. We close with one more plea to humanize, empathize, and stress the equal needs for a better life for two equal peoples. The world sees Israel and the Palestinians on completely different plains – and this is why they allow/ignore Palestinian crimes against Israel. It’s David vs. Goliath – only this time the Palestinians are seen as David. Using the “mutual” context puts both parties on the same level – and that is important in communicating the Israeli position. Here are the phrases to use:
-- “Mutual respect” is even better than “tolerance.”
-- “Living together, side by side, in peace”
-- “Israelis and Palestinians both have a RIGHT to…” The more you stress that both sides have equal rights, the better.
-- “Cooperation, Collaboration, and Compromise.” All three words work to describe the relationship that Europe and America want Israelis and Palestinians to have. We recommend you use all three because the sound repetition drives the point home with three times the effectiveness.
۲۶) متقابلیت یک مفهوم کلیدی است. ما با یک درخواست دیگر برای انسانی‌سازی، همدلی و تأکید بر نیازهای برابر برای زندگی بهتر برای دو ملت برابر پایان می‌دهیم. جهان اسرائیل و فلسطینی‌ها را در سطوح کاملاً متفاوتی می‌بیند – و این دلیل اصلی است که آنها جنایات فلسطینی‌ها علیه اسرائیل را نادیده می‌گیرند یا مجاز می‌دانند. این یک مبارزه دیوید علیه جالوت است – با این تفاوت که این بار فلسطینی‌ها به عنوان دیوید دیده می‌شوند. استفاده از مفهوم "متقابل" هر دو طرف را در یک سطح قرار می‌دهد – و این برای ارتباط موقعیت اسرائیل مهم است. این‌ها عباراتی هستند که باید استفاده شوند:
-- "احترام متقابل" حتی بهتر از "تحمل" است.
-- "زندگی کردن در کنار یکدیگر، در صلح"
-- "اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها هر دو حق دارند..." هرچه بیشتر تأکید کنید که هر دو طرف حقوق برابر دارند، بهتر است.
-- "همکاری، همیاری و مصالحه." هر سه کلمه برای توصیف رابطه‌ای که اروپا و آمریکا می‌خواهند اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها داشته باشند، به کار می‌رود. ما توصیه می‌کنیم از هر سه استفاده کنید زیرا تکرار صوتی باعث می‌شود که این نقطه سه برابر موثرتر باشد.
Bottom line: What will happen if we fail to get the world to care about the fact that Israeli parents in southern Israel need to literally dodge rockets when they drive their children to kindergarten in the morning?
What will happen if the world allows Iran, the world’s largest state sponsor of terrorism, to get nuclear weapons? What will Israel do if bad press causes American citizens to ask our government to turn its back on Israel?
خط پایانی: چه اتفاقی خواهد افتاد اگر نتوانیم کاری کنیم که جهان به این حقیقت اهمیت بدهد که والدین اسرائیلی در جنوب اسرائیل واقعا مجبورند هنگام رانندگی به سمت مهدکودک فرزندانشان، از موشک‌ها جا خالی دهند؟
چه اتفاقی خواهد افتاد اگر جهان به ایران، بزرگترین حامی دولتی تروریسم در جهان، اجازه دهد که به سلاح هسته‌ای دست یابد؟ اسرائیل چه خواهد کرد اگر گزارش‌های بد مطبوعاتی باعث شود شهروندان آمریکایی از دولت ما بخواهند که به اسرائیل پشت کند؟
Why do I care so much about the success of your communications efforts? I care because I never want our children to live through what my family and yours lived through in the Holocaust.
People in Israel depend on us. Together, we can use strategic communications to make Israel and all Jews safer and more secure.
چرا من اینقدر به موفقیت تلاش‌های ارتباطی شما اهمیت می‌دهم؟ من اهمیت می‌دهم زیرا نمی‌خواهم که فرزندان ما از طریق آنچه خانواده من و شما در هولوکاست تجربه کرده‌اند، عبور کنند.
مردم در اسرائیل به ما وابسته هستند. با هم، می‌توانیم با استفاده از ارتباطات استراتژیک اسرائیل و همه یهودیان را امن‌تر و مطمئن‌تر کنیم.
CHAPTER 2: A GLOSSARY OF WORDS THAT WORK
فصل دوم: واژه‌نامه‌ای از کلمات که کار می‌کنند
"What the world cannot remember the Israelis cannot forget."
– Mort Zuckerman
For the first time in our communication effort, we have provided an A-Z glossary of specific words, phrases, and concepts that should form the core of any pro-Israeli communication effort.
"آنچه که جهان نمی‌تواند به خاطر بیاورد، اسرائیلی‌ها نمی‌توانند فراموش کنند."
– مورت زاکرمن
برای اولین بار در تلاش ارتباطی ما، یک واژه‌نامه A-Z از کلمات، عبارات و مفاهیم خاصی ارائه کرده‌ایم که باید هسته‌ی هر تلاش ارتباطی طرفدار اسرائیل را تشکیل دهند.
· “Accountability.” It is surprising that the value Americans want most in their own government has not been used by Israeli spokespeople to describe what’s needed in the current dialogue. Stop using “confidence-building measures” and start using “accountability” to describe what’s needed most within the Palestinian government(s).
· "پاسخگویی". تعجب‌آور است که ارزشی که آمریکایی‌ها بیشتر از همه در دولت خود می‌خواهند توسط سخنگویان اسرائیلی برای توصیف آنچه در گفت‌وگوی فعلی لازم است، استفاده نشده است. استفاده از "اقدامات اعتمادساز" را متوقف کنید و شروع به استفاده از "پاسخگویی" برای توصیف آنچه که در دولت فلسطین بیشتر نیاز است، کنید.
· “Building”: Never talk about “giving” the Palestinians something. It sounds too paternalistic. Instead, talk about “building” because it suggests a step-by-step, layer-by- layer improvement in conditions. Giving reminds people that you’re in the stronger position and that creates more sympathy for the plight of the Palestinians.
· "ساختن": هرگز درباره "دادن" چیزی به فلسطینی‌ها صحبت نکنید. این خیلی پدرانه به نظر می‌رسد. در عوض، درباره "ساختن" صحبت کنید زیرا این نشان‌دهنده بهبود شرایط به صورت قدم به قدم و لایه به لایه است. دادن یادآور این است که شما در موقعیت قوی‌تر هستید و این باعث می‌شود همدلی بیشتری برای وضعیت فلسطینی‌ها ایجاد شود.
· Children: As often as possible, make the stakes of achieving peace about providing a future for both Palestinian and Israeli children in which they can live, learn, and grow up without the constant fear of attack.
· کودکان: تا جایی که ممکن است، موضوع دستیابی به صلح را درباره فراهم کردن آینده‌ای برای کودکان فلسطینی و اسرائیلی بیان کنید که در آن بتوانند بدون ترس دائمی از حمله زندگی کنند، بیاموزند و بزرگ شوند.
· “Come to Jerusalem to work for peace”: The visual symbolism isn’t lost on American ears. It’s an active challenge to turn words into deeds.
· "به اورشلیم بیایید تا برای صلح کار کنید": نمادگرایی تصویری در گوش‌های آمریکایی‌ها از دست نمی‌رود. این یک چالش فعال برای تبدیل کلمات به عمل است.
· “Cooperation, collaboration, and compromise”: This is how Americans believe the conflict must be solved. When you give a little, you get a lot.
· "همکاری، همیاری و مصالحه": این همان چیزی است که آمریکایی‌ها معتقدند مناقشه باید با آن حل شود. وقتی کمی می‌دهید، بسیار می‌گیرید.
· “Deliberately firing rockets into civilian communities”: Combine terrorist motive with civilian visuals and you have the perfect illustration of what Israel faced in Gaza and Lebanon. Especially with regard to rocket attacks but useful for any kind of terrorist attack, deliberate is the right word to use to call out the intent behind the attacks. This is far more powerful than describing the attacks as “random.”
· "عمداً موشک شلیک کردن به جوامع غیرنظامی": انگیزه تروریستی را با تصاویر غیرنظامی ترکیب کنید و شما تصویر کاملی از آنچه اسرائیل در غزه و لبنان با آن مواجه بود، دارید. به خصوص در مورد حملات موشکی، اما مفید برای هر نوع حمله تروریستی، "عمداً" کلمه‌ی مناسبی است برای توصیف قصد پشت حملات. این خیلی قوی‌تر از توصیف حملات به عنوان "تصادفی" است.
· “Economic Diplomacy”: This is a much more embracing and popular term than the current lexicon of “sanctions.” It has appeal across the political spectrum: the tough economic approach appeals to Republicans, and the diplomacy component satisfies Democrats.
· "دیپلماسی اقتصادی": این یک اصطلاح بسیار جامع‌تر و محبوب‌تر از لغت‌نامه فعلی "تحریم‌ها" است. این برای طیف سیاسی جذاب است: رویکرد سخت اقتصادی برای جمهوری‌خواهان جذاب است، و جزء دیپلماسی دموکرات‌ها را راضی می‌کند.
· “Economic Prosperity”: Whenever Israel talks about the “economic prosperity” of the Palestinians, it puts Israel in the most positive light possible. After all, who can disagree?
· "رفاه اقتصادی": هر زمان که اسرائیل درباره "رفاه اقتصادی" فلسطینی‌ها صحبت می‌کند، اسرائیل را در بهترین نور ممکن قرار می‌دهد. به هر حال، چه کسی می‌تواند مخالف باشد؟
· Examples of Peace Efforts: Constantly cite Israel’s past efforts and sacrifices for peace with moderate Arab leaders also willing to work for peace. But don’t dwell on the past.
Simply present these past examples as the best reasons why Israel remains committed to making peace in the future.
· نمونه‌هایی از تلاش‌های صلح: دائماً به تلاش‌ها و فداکاری‌های گذشته اسرائیل برای صلح با رهبران عرب میانه‌رو که مایل به کار برای صلح نیز هستند، اشاره کنید. اما در گذشته غرق نشوید. فقط این مثال‌های گذشته را به عنوان بهترین دلایل برای اینکه چرا اسرائیل همچنان متعهد به برقراری صلح در آینده است، ارائه دهید.
· “Equal rights”: Emphasize that Jewish Israelis and Arab Israelis enjoy equal rights and equal protections under the law in Israel. But don’t stop there: “The tragedy is that Palestinians have far less rights under their government than Israeli Arabs have under ours.”
· "حقوق برابر": تأکید کنید که اسرائیلی‌های یهودی و اسرائیلی‌های عرب از حقوق برابر و حفاظت‌های برابر تحت قانون اسرائیل برخوردارند. اما در اینجا متوقف نشوید: "تراژدی این است که فلسطینی‌ها تحت حکومت خودشان بسیار کمتر از عرب‌های اسرائیلی حقوق دارند."
· Human to Human: Appealing directly to the Palestinian people on behalf of the Israeli people takes the issue out of the political realm and humanizes it. “We know that the average Palestinian and the average Israeli want to come together and make peace.
They want to live in peace. Israeli leaders have come together with Arab leaders to make peace in the past. But how do you make peace with Hamas and Hezbollah?”
· انسان به انسان: درخواست مستقیم از مردم فلسطین به نمایندگی از مردم اسرائیل، مسئله را از حوزه سیاسی خارج کرده و آن را انسانی می‌کند. "ما می‌دانیم که فلسطینی‌های عادی و اسرائیلی‌های عادی می‌خواهند گرد هم آیند و صلح را برقرار کنند.
آنها می‌خواهند در صلح زندگی کنند. رهبران اسرائیلی با رهبران عرب در گذشته برای صلح گرد هم آمده‌اند. اما چگونه می‌توانید با حماس و حزب‌الله صلح کنید؟"
· Humanize Rockets: Paint a vivid picture of what life is like in Israeli communities that are vulnerable to attack. Yes, cite the number of rocket attacks that have occurred. But immediately follow that up with what it is like to make the nightly trek to the bomb shelter.
· انسانی کردن موشک‌ها: تصویری زنده از زندگی در جوامع اسرائیلی که در معرض حملات قرار دارند ارائه دهید. بله، تعداد حملات موشکی را ذکر کنید. اما بلافاصله با توصیف شب‌هایی که به پناهگاه بمب می‌روند، ادامه دهید.
· “If… If… If…Then.”: Put the burden on Hamas to make the first move for peace by using If’s (and don’t forget to finish with a hard then to show Israel is a willing peace partner). “If Hamas reforms… If Hamas recognize our right to exist… If Hamas renounces terrorism… If Hamas supports international peace agreements… then we are willing to make peace today.”
· "اگر... اگر... اگر... آنگاه": مسئولیت را بر عهده حماس بگذارید تا اولین قدم را برای صلح بردارد با استفاده از "اگر" (و فراموش نکنید که با یک "آنگاه" سخت پایان دهید تا نشان دهید اسرائیل یک شریک صلح آماده است). "اگر حماس اصلاح شود... اگر حماس حق موجودیت ما را به رسمیت بشناسد... اگر حماس تروریسم را رد کند... اگر حماس از توافقات صلح بین‌المللی حمایت کند... آنگاه ما آماده‌ایم امروز صلح کنیم."
· “Living together, side by side. This is the best way to describe the ultimate vision of a two-state solution without using the phrase.
· "زندگی در کنار همدیگر، این بهترین راه برای توصیف دیدگاه نهایی راه حل دو دولت است بدون استفاده از این عبارت."
· “Militant Islam”: This is the best term to describe the terrorist movement. Avoid Bush- era sounding terms like “Islamo-fascism.”
· "اسلام تندرو": این بهترین اصطلاح برای توصیف جنبش تروریستی است. از اصطلاحات دوران بوش مانند "فاشیسم اسلامی" خودداری کنید.
· “Mutual respect”: You want to put the conflict in perspective. “The best way, the only way, to achieve lasting peace is to achieve mutual respect.” This relieves the pressure on Israel and places it squarely on Hamas and Hezbollah. In fact, the fastest way to demonstrate an open-minded approach and differentiate Israel’s aims from Hamas and, frankly, Fatah, is to talk about your respect for the Palestinian people. “We do not have the right to tell the Palestinians whom to elect to represent them. We hope they will choose leaders that will listen and truly care about them. We respect their right to live in peace and prosperity. All we ask is for them to respect the same for us.”
· "احترام متقابل": شما می‌خواهید مناقشه را در چشم‌اندازی قرار دهید. "بهترین راه، تنها راه برای دستیابی به صلح پایدار، دستیابی به احترام متقابل است." این فشار را از روی اسرائیل برمی‌دارد و آن را مستقیماً بر حماس و حزب‌الله می‌گذارد. در واقع، سریع‌ترین راه برای نشان دادن رویکرد باز و تمایز اهداف اسرائیل از حماس و حتی فتح، صحبت کردن درباره احترام به مردم فلسطین است. "ما حق نداریم به فلسطینی‌ها بگوییم چه کسی را برای نمایندگی خود انتخاب کنند. امیدواریم رهبرانی را انتخاب کنند که به آنها گوش داده و واقعاً به آنها اهمیت دهند. ما به حق آنها برای زندگی در صلح و رفاه احترام می‌گذاریم. تنها چیزی که از آنها می‌خواهیم این است که همین احترام را برای ما قائل شوند."
· “Nobody has to leave their homes”: This is the most winning phrase in the lexicon of settlements. Use the principle of mutuality to explain that just as Arab Israelis are not expected to move out of their homes in Israel, Jews in a new Palestinian state should be allowed to stay in their homes, too.
· "هیچ‌کس نباید خانه‌های خود را ترک کند": این عبارت بسیار مؤثر در واژگان شهرک‌ها است. از اصل متقابل برای توضیح اینکه همانطور که اسرائیلی‌های عربی مجبور نیستند خانه‌های خود را در اسرائیل ترک کنند، یهودیان در یک دولت فلسطینی جدید نیز باید مجاز به ماندن در خانه‌های خود باشند، استفاده کنید.
· “One step at a time, one day at a time”: It is essential to lower expectations and reduce the pressure on Israel to rush into an agreement that is either not in its interests or jeopardizes its security. The “one step at a time” language will be accepted as a common sense approach to the land-for-peace equation.
· "گام به گام، روز به روز": بسیار مهم است که انتظارات را پایین بیاورید و فشار بر اسرائیل را برای عجله در رسیدن به توافقی که یا به نفعش نیست یا امنیتش را به خطر می‌اندازد، کاهش دهید. زبان "گام به گام" به عنوان یک رویکرد منطقی به معادله زمین در برابر صلح پذیرفته خواهد شد.
· “Peace before political boundaries”: This is the best phrase for talking about why a two-state solution isn’t realistic right now. First the rockets and the war need to stop. Then both peoples can talk about political boundaries.
· "صلح قبل از مرزهای سیاسی": این بهترین عبارت برای صحبت درباره این است که چرا راه حل دو دولت در حال حاضر واقع‌بینانه نیست. ابتدا باید موشک‌ها و جنگ متوقف شود. سپس هر دو ملت می‌توانند درباره مرزهای سیاسی صحبت کنند.
· “Persistence” and “perseverance” : It is not just the effort that matters. It’s the intensity of that effort. The fact that against great odds and obvious provocations Israel still seeks peace will be appreciated by all audiences.
· "پافشاری" و "استقامت": تنها تلاش مهم نیست. شدت آن تلاش نیز مهم است. این که اسرائیل با وجود موانع بزرگ و تحریکات آشکار همچنان به دنبال صلح است، مورد تقدیر همه مخاطبان قرار خواهد گرفت.
· “Prevention”: With respect to Iran, this is your best word for the overall approach to their quest for nuclear weapons. Not “preemption.”
· "پیشگیری": با توجه به ایران، این بهترین کلمه برای توصیف رویکرد کلی به تلاش آنها برای دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای است. نه "پیش‌دستی".
· “The RIGHT to”: This is a stronger phrase than “deserves.” Use the phrase frequently, including: the rights that both Israelis and Arabs enjoy in Israel, the right to peace that Israelis and Palestinians are entitled to, and Israel’s right to defend its civilians against rocket attacks.
· "حقِ...": این عبارتی قوی‌تر از "استحقاق" است. از این عبارت به دفعات استفاده کنید، از جمله: حقوقی که هم اسرائیلی‌ها و هم اعراب در اسرائیل از آن برخوردارند، حق صلحی که اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها مستحق آن هستند و حق اسرائیل برای دفاع از شهروندان خود در برابر حملات موشکی.
· “Societal Progress”: This is a dangerous term unless used to address the aspirations of the Palestinian people. First talk about how “the Palestinians have the right to the same societal progress that is happening in Europe and Asia.” Then address the freedoms they lack – and the freedoms they deserve. Americans and Europeans see “societal progress” as a moral imperative and a fundamental necessity for eliminating the root causes of terrorism.
· "پیشرفت اجتماعی": این اصطلاح خطرناک است مگر اینکه برای بیان آرزوهای مردم فلسطین استفاده شود. ابتدا درباره اینکه "فلسطینی‌ها حق دارند به همان پیشرفت اجتماعی که در اروپا و آسیا اتفاق می‌افتد، برسند" صحبت کنید. سپس به آزادی‌هایی که ندارند – و آزادی‌هایی که مستحق آن هستند، بپردازید. آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها "پیشرفت اجتماعی" را به عنوان یک الزام اخلاقی و یک ضرورت اساسی برای حذف ریشه‌های تروریسم می‌بینند.
· “Specific Plan of Action”: Even if the plan will take time, Americans want to know that there is a specific plan of action to which both sides can and will be held accountable. Whether you’re talking about the peace process with the Palestinians or the process of preventing Iran from obtaining nuclear weapons, use this phrase to describe your approach.
· "برنامه عمل دقیق و مشخص": حتی اگر برنامه زمان ببرد، آمریکایی‌ها می‌خواهند بدانند که یک برنامه عمل مشخص وجود دارد که هر دو طرف می‌توانند و خواهند توانست به آن پایبند باشند. چه در مورد روند صلح با فلسطینی‌ها صحبت کنید یا روند جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای، از این عبارت برای توصیف رویکرد خود استفاده کنید.
· “We have all made mistakes.” People do not expect Israel to be 100 percent successful in all their efforts to stop terrorism. Admitting that Israel has and continues to make mistakes does not undermine the overall justice of Israel’s goals: peace and security and a better quality of life for everyone. It does gain you much needed credibility.
· "همه ما اشتباهاتی کرده‌ایم." مردم انتظار ندارند اسرائیل در تمامی تلاش‌های خود برای توقف تروریسم صد درصد موفق باشد. اعتراف به اینکه اسرائیل اشتباهاتی کرده و ادامه می‌دهد، عدالت کلی اهداف اسرائیل را تضعیف نمی‌کند: صلح و امنیت و کیفیت زندگی بهتر برای همه. بلکه اعتبار لازم را به شما می‌بخشد.
· “We’re all in this together.” One of the most powerful phrases of 2009 in America can easily be adapted to the situation in the Middle East. Acknowledging a common condition not only communicates a realistic approach from the Israeli perspective but also builds a sense of empathy.
· "ما همه در این موضوع شریک هستیم." یکی از قدرتمندترین عبارات سال ۲۰۰۹ در آمریکا به راحتی می‌تواند به وضعیت خاورمیانه تطبیق داده شود. اذعان به وضعیت مشترک نه تنها رویکردی واقع‌بینانه از دیدگاه اسرائیلی‌ها را منتقل می‌کند، بلکه حس همدلی را نیز تقویت می‌کند.
· “Working toward a solution”: Americans don’t expect the dispute between Israel and the Arabs to end overnight, but they absolutely need to know that “Israel is working to find a solution that is acceptable to everyone involved.” This suggests positive intent. This suggests progress. This suggests hope. And all three are important components of a successful communication effort.
· "کار کردن به سوی یک راه‌حل": آمریکایی‌ها انتظار ندارند که مناقشه بین اسرائیل و اعراب یک شبه به پایان برسد، اما قطعاً باید بدانند که "اسرائیل در تلاش است تا به راه‌حلی دست یابد که برای همه طرف‌های درگیر قابل قبول باشد." این نشان‌دهنده نیت مثبت است. این نشان‌دهنده پیشرفت است. این نشان‌دهنده امید است. و هر سه عنصر برای یک تلاش ارتباطی موفقیت‌آمیز مهم هستند.
CHAPTER 3: HOW TO TALK ABOUT PALESTINIAN SELF GOVERNMENT & PROSPERITY
فصل 3: چگونه درباره حکومت خودگردان فلسطین و رفاه صحبت کنیم
We have divided this chapter into two important subsections:
· Section 1 is specifically about the perfect language for talking about Palestinian self- government and calls by others for a two-state solution.
· Section 2 focuses on building credibility by expressing support for improving conditions for the Palestinian people.
· Both sections are vitally important to understand and use in concert.
ما این فصل را به دو بخش مهم تقسیم کرده‌ایم:
بخش 1 به طور خاص درباره زبان مناسب برای صحبت درباره حکومت خودگردان فلسطین و درخواست‌های دیگران برای راه حل دو دولت است.
بخش 2 بر روی ایجاد اعتبار با ابراز حمایت از بهبود شرایط برای مردم فلسطین تمرکز دارد.
هر دو بخش برای فهم و استفاده هماهنگ بسیار مهم هستند.
SECTION 1: TALKING ABOUT PALESTINIAN SELF-GOVERNMENT
بخش 1: صحبت درباره حکومت خودگردان فلسطین
We asked American opinion elites a simple question:
“Do you strongly support, somewhat support, somewhat oppose, or strongly oppose a two-state solution in the Middle East between Israel and the Palestinians, where both have independent nations?” (Luntz National Survey, January 2009)
ما از نخبگان نظرسنجی آمریکایی سوال ساده‌ای پرسیدیم:
"آیا شما به شدت حمایت می‌کنید، تا حدی حمایت می‌کنید، تا حدی مخالف هستید، یا به شدت مخالف راه حل دو دولت در خاورمیانه بین اسرائیل و فلسطینی‌ها هستید، جایی که هر دو ملت مستقل دارند؟" (نظرسنجی ملی لانتز، ژانویه 2009)
We received a very clear answer:
Fully and exactly 50% of Americans strongly support a two-state solution. Combine this with the 28.2% who somewhat support it and you have the formula for a landslide in support of giving the Palestinians their own land and their own government. Again…
ما یک پاسخ بسیار روشن دریافت کردیم:
دقیقاً 50% از آمریکایی‌ها به شدت از راه حل دو دولت حمایت می‌کنند. با ترکیب این با 28.2% که تا حدی حمایت می‌کنند، شما فرمولی برای یک پیروزی بزرگ در حمایت از اعطای سرزمین و دولت خود به فلسطینی‌ها دارید. دوباره تاکید میکنم…
So when you’re talking to Americans, you need to know that when you don’t support a two-state solution you risk having a major public relations challenge in America and Europe. The new Israeli government knows this but feel so strongly about security concerns that they are willing to take this risk for the long-term security of their people. They feel (and were elected by voters who agree) that Israel’s withdrawal from Gaza has made Israel LESS and not MORE safe. Thus, at least for now, the new Israeli leaders have not articulated support for a two-state solution outside of the context of supporting the Road Map for peace which gives a step-by-step performance based plan for reaching a two state solution.
بنابراین وقتی با آمریکایی‌ها صحبت می‌کنید، باید بدانید که وقتی از راه حل دو دولت حمایت نمی‌کنید، خطر مواجهه با یک چالش بزرگ روابط عمومی در آمریکا و اروپا را دارید. دولت جدید اسرائیل این را می‌داند، اما به دلیل نگرانی‌های امنیتی چنان قوی هستند که مایل به پذیرفتن این خطر برای امنیت بلندمدت مردم خود هستند. آنها احساس می‌کنند (و توسط رای‌دهندگانی که موافق هستند انتخاب شده‌اند) که عقب‌نشینی اسرائیل از غزه اسرائیل را کمتر امن کرده است و نه بیشتر. بنابراین، حداقل در حال حاضر، رهبران جدید اسرائیل از راه حل دو دولت خارج از چارچوب حمایت از نقشه راه صلح که یک برنامه گام به گام مبتنی بر عملکرد برای رسیدن به راه حل دو دولت ارائه می‌دهد، حمایت نکرده‌اند.
That said, it is important to note that there are effective ways to uphold the ultimate goal of a Palestinian self-government while legitimately questioning how soon the solution can be reached. This is the rhetorical area in which you need to operate.
با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که روش‌های موثری برای پشتیبانی از هدف نهایی حکومت خودگردان فلسطین وجود دارد در حالی که به طور مشروعی سوال می‌کنید که این راه حل چقدر زود قابل دستیابی است. این حوزه بلاغی است که شما باید در آن عمل کنید.
(1) Identify the goal, and be authentic. Given the overwhelming American support for a two-state solution, it will make support much easier and faster if you if set the tone for all discussions by articulating Israel’s shared vision for the ultimate goal of two peoples, living side by side in a lasting and secure peace. In the name of gaining credibility for why you might later say that a two-state solution isn’t achievable overnight, you should start with language like the following to signal how your goals align with the public’s.
(۱) هدف را شناسایی کنید و اصیل باشید. با توجه به حمایت فراگیر آمریکایی‌ها از راه حل دو دولت، حمایت از هدف نهایی دو ملت که در صلح و امنیت در کنار هم زندگی می‌کنند را مشخص کنید. در نام کسب اعتبار برای اینکه چرا ممکن است بعداً بگویید که راه حل دو دولت قابل دستیابی نیست، باید با زبانی مانند زیر شروع کنید تا نشان دهید که اهداف شما با اهداف عمومی همخوانی دارد.
WORDS THAT WORK
Two homelands for two peoples living side-by-side in peace and security is not a fake slogan, but a real necessity for the stability in the entire region. Each homeland should provide a solution to the national aspiration of its people – Israel, as a homeland for the Jewish people, and the creation of a Palestinian homeland, as a fulfillment of their national desire.
کلماتی که کار می‌کنند
دو سرزمین برای دو ملت که در کنار هم در صلح و امنیت زندگی می‌کنند یک شعار جعلی نیست، بلکه یک ضرورت واقعی برای ثبات در کل منطقه است. هر سرزمین باید راه حلی برای آرمان ملی مردم خود فراهم کند - اسرائیل به عنوان سرزمین مردم یهود و ایجاد سرزمین فلسطینی به عنوان تحقق آرزوی ملی آنها.
Saying “is not a fake slogan, but a real necessity” sets the tone for the entire paragraph. It conveys authenticity and will keep the listener tuned in to what else you have to say. This is a perfect example of Language Rule #19 in Chapter 1. Start off with a strong, positive message. And particularly now that a “two-state solution” has been bandied about for years, people want to hear that you support Palestinian rights.
گفتن اینکه "این یک شعار جعلی نیست، بلکه یک ضرورت واقعی است" لحن را برای کل پاراگراف تنظیم می‌کند. این اصالت را منتقل می‌کند و شنونده را به آنچه که باید بگویید گوش می‌دهد. این یک مثال کامل از قانون زبان شماره 19 در فصل 1 است. با یک پیام قوی و مثبت شروع کنید. و به ویژه اکنون که "راه حل دو دولت" برای سال‌ها مطرح شده است، مردم می‌خواهند بشنوند که شما از حقوق فلسطینی‌ها حمایت می‌کنید.
(2) Peace first. Political boundaries second. One solution that would clearly be welcomed by the majority of Americans is, after articulating the long-term goal of a two-state solution, giving examples of why a two-state solution can’t happen overnight. While these are essentially “anti” two-state arguments, you can and must still frame them positively if you want support of the majority of Americans.
(۲) ابتدا صلح. مرزهای سیاسی دوم. یک راه حلی که به وضوح توسط اکثریت آمریکایی‌ها استقبال می‌شود این است که پس از بیان هدف بلندمدت راه حل دو دولت، مثال‌هایی از اینکه چرا راه حل دو دولت نمی‌تواند یک شبه اتفاق بیافتد ارائه دهید. در حالی که این‌ها اساساً استدلال‌های "ضد" راه حل دو دولت هستند، شما همچنان باید آنها را به طور مثبت بیان کنید اگر می‌خواهید حمایت اکثریت آمریکایی‌ها را داشته باشید.
And the most positive, powerful message you have in Israel’s language arsenal is peace. It’s the trump card. Peace today is the most important thing, because every day there is war. Second most important is long-term peace, which most Europeans and Americans equate with a two-state solution. But it’s up to you to remind them that Israel gave up Gaza with hopes of peace and a two-state solution – and got only rockets from Iran- backed Hezbollah and Hamas in return.
و پیام مثبت و قدرتمندترین که در زرادخانه زبان اسرائیل دارید صلح است. این کارت برنده است. صلح امروز مهمترین چیز است، زیرا هر روز جنگ وجود دارد. دومین مهمترین چیز صلح بلندمدت است که بیشتر اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها آن را با راه حل دو دولت برابر می‌دانند. اما این به شما بستگی دارد که به آنها یادآوری کنید که اسرائیل از غزه دست کشید با امید به صلح و راه حل دو دولت - و در عوض تنها موشک‌هایی از حزب‌الله و حماس تحت حمایت ایران دریافت کرد.
The following paragraph works because it is all about PEACE. They accept the idea that a peace – if only in the form of a ceasefire that actually lasts – can occur before boundaries are established, and in fact must occur in order for boundaries to be established.
WORDS THAT WORK
The situation in the Middle East may be complicated, but all parties should adopt a simple approach: peace first, political boundaries second. All sides must remain committed to the ideal of two homelands for two peoples, peacefully living side by side in mutual respect. But we cannot hope to achieve that final solution until there is lasting peace between both peoples. There is military conflict on a daily basis. How can we expect good faith dealing for a two state solution in such a climate? A ceasefire and a peace that lasts long enough to engender honest discussions should be the immediate objective.
پاراگراف زیر کار می‌کند زیرا همه درباره صلح است. آنها ایده صلح - حتی به شکل یک آتش‌بس که واقعاً پایدار باشد - را می‌پذیرند قبل از اینکه مرزها مشخص شوند، و در واقع باید اتفاق بیافتد تا مرزها مشخص شوند.
کلماتی که کار می‌کنند
وضعیت در خاورمیانه ممکن است پیچیده باشد، اما همه طرف‌ها باید یک رویکرد ساده را اتخاذ کنند: ابتدا صلح، مرزهای سیاسی دوم. همه طرف‌ها باید به ایده‌آل دو سرزمین برای دو ملت که در کنار هم با احترام متقابل به صورت مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند متعهد بمانند. اما ما نمی‌توانیم امیدوار باشیم که به آن راه حل نهایی دست یابیم تا زمانی که بین هر دو ملت صلح پایدار برقرار شود. درگیری نظامی به طور روزانه وجود دارد. چگونه می‌توانیم انتظار داشته باشیم که در چنین جوی به راه حل دو دولت با حسن نیت دست یابیم؟ یک آتش‌بس و صلحی که به اندازه کافی طولانی باشد تا بحث‌های صادقانه‌ای شکل بگیرد باید هدف فوری باشد.
A few more things to pull out of this paragraph:
-- “Peace before political boundaries” sets up the perfect dynamic for you.
It elevates the need to stop the rockets, stop the bombings, and create a ceasefire, while subtly downplaying the importance of a two-state solution by calling it “political boundaries.” Peace always beats politics in the opinion elite’s mind. Always.
چند نکته دیگر که باید از این پاراگراف استخراج کنید:
-- "صلح قبل از مرزهای سیاسی" دینامیک ایده‌آلی را برای شما ایجاد می‌کند.
این عبارت نیاز به توقف موشک‌ها، توقف بمباران‌ها و ایجاد آتش‌بس را برجسته می‌کند، در حالی که به طور غیرمستقیم اهمیت راه‌حل دو دولتی را با نامیدن آن "مرزهای سیاسی" کم‌اهمیت جلوه می‌دهد. صلح همیشه در ذهن نخبگان فکری بر سیاست پیروز است. همیشه.
-- This passage invokes several of the Rules of Effective Communication n Chapter 1:
1) Acknowledge the complexities of the problem, but simplify the solution.
2) Emphasize “the ideal of two peoples peacefully living side by side in mutual respect.
3) Use rhetorical questions.
Yes, we have repeated these concepts over… and over… and over… throughout this dictionary, but that’s just our way of obeying yet another Rule of Effective Communication – Keep It Simple Stupid and REPEAT!
-- این بخش به چندین قاعده ارتباط مؤثر در فصل 1 اشاره می‌کند:
۱) پیچیدگی‌های مشکل را بپذیرید، اما راه‌حل را ساده کنید.
۲) "آرمان دو ملت که در کنار یکدیگر با احترام متقابل به طور مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند" را تأکید کنید.
۳) از سوالات سیاسی لفاظانه استفاده کنید.
بله، ما این مفاهیم را بارها و بارها در این فرهنگ لغت تکرار کرده‌ایم، اما این فقط راه ما برای اطاعت از قاعده دیگر ارتباط مؤثر است – ساده‌نگه‌داشتن و تکرار!
(3) Emphasize the need to follow a “specific, step-by-step process” and a “plan of action.” This communicates a serious approach to the conflict rather than the typical empty rhetoric. The public understands that the conflict is complicated, and they believe that all sides are guilty of mistakes in judgment and behavior. But by using this language, by focusing on plans and the step-by-step process, you have shifted the debate from what has happened in the past to what could happen in the future. It is not enough to say peace, peace, peace. It’s not credible without saying plan and/or process.
WORDS THAT WORK
The road map prescribed a very specific process – a step by step process – whereby before a Palestinian homeland can be created, they have to abolish terror altogether, to stop the Culture of Hate, and of course, to accept Israel as a Jewish state.
This is our hope and our vision, that there is a moderate Palestinian partner who we might disagree with, but who we can trust for his intention to bring about peace and who is willing to join us in a step-by-step plan of action to settle the conflict and end the bloodshed.
(3) نیاز به دنبال کردن یک "فرآیند مشخص و گام به گام" و یک "طرح اقدام" را تأکید کنید. این به جای یک رویکرد جدی به درگیری به جای زبان خالی از محتوا صحبت می‌کند. مردم درک می‌کنند که درگیری پیچیده است و باور دارند که همه طرف‌ها در قضاوت و رفتار اشتباهاتی کرده‌اند. اما با استفاده از این زبان، با تمرکز بر برنامه‌ها و فرآیند گام به گام، شما بحث را از آنچه در گذشته اتفاق افتاده به آنچه می‌تواند در آینده اتفاق بیفتد منتقل کرده‌اید. گفتن صلح، صلح، صلح کافی نیست. بدون گفتن برنامه و/یا فرآیند، قابل قبول نیست.
کلمات مؤثر
نقشه راه فرآیندی بسیار مشخص – فرآیندی گام به گام – تجویز کرد که در آن قبل از ایجاد یک کشور فلسطینی، آنها باید تروریسم را به کلی لغو کنند، فرهنگ نفرت را متوقف کنند و البته اسرائیل را به عنوان یک کشور یهودی بپذیرند.
این امید و دیدگاه ما است که یک شریک فلسطینی معتدل وجود دارد که ممکن است با او اختلاف نظر داشته باشیم، اما می‌توانیم به نیت او برای ایجاد صلح اعتماد کنیم و او مایل است با ما در یک طرح اقدام گام به گام برای حل درگیری و پایان دادن به خونریزی‌ها همکاری کند.
Don’t forget:
-- When talking about a Palestinian partner, it is essential to distinguish between Hamas and everyone else. Only the most anti-Israel, pro- Palestinian American expects Israel to negotiate with Hamas, so you have to be clear that you are seeking a “moderate Palestinian partner.”
-- Explain what you are trying to prevent at the same time you are talking about what you are for. This is something many pro-Israel spokespeople do not do. Either they attack the Palestinians without giving any alternative, hopeful vision, or they talk about peace without reminding Americans that it is the Palestinian behavior that has prevented progress for decades. Both are wrong
فراموش نکنید که:
-- هنگام صحبت درباره یک شریک فلسطینی، تمایز بین حماس و سایرین ضروری است. تنها ضد اسرائیلی‌ترین و طرفدار فلسطینی‌ترین آمریکایی انتظار دارد که اسرائیل با حماس مذاکره کند، بنابراین باید روشن کنید که شما به دنبال یک "شریک فلسطینی معتدل" هستید.
-- توضیح دهید که در حین صحبت درباره آنچه می‌خواهید به دست آورید، چه چیزی را می‌خواهید جلوگیری کنید. این چیزی است که بسیاری از سخنگویان طرفدار اسرائیل انجام نمی‌دهند. یا فلسطینی‌ها را بدون ارائه جایگزینی، چشم‌انداز امیدوار کننده‌ای حمله می‌کنند، یا درباره صلح صحبت می‌کنند بدون اینکه به آمریکایی‌ها یادآوری کنند که رفتار فلسطینی‌ها مانع از پیشرفت برای دهه‌ها شده است. هر دو اشتباه است.
(4) Link the political plan to the economic plan. The economic argument is so powerful that it will allow you to talk about the delay in implementing a political solution without losing public support – as long as you raise the two components at the same time. The words of the Prime Minister work effectively here:
WORDS THAT WORK
An eventual solution is important, but not necessarily realistic right now. If we are to succeed, we have to weave an economic peace alongside the political process that gives a stake in peace for the moderate elements in the Palestinian society.
The plan will include creating thousands of jobs and the development of infrastructure and the removal of Israeli roadblocks across the West Bank in order to allow Palestinian movement without impeding Israeli security.
– Prime Minister Benjamin Netanyahu
(4) برنامه سیاسی را به برنامه اقتصادی پیوند دهید. استدلال اقتصادی آنقدر قوی است که به شما اجازه می‌دهد درباره تأخیر در اجرای راه‌حل سیاسی صحبت کنید بدون اینکه حمایت عمومی را از دست بدهید – تا زمانی که دو جزء را همزمان مطرح کنید. سخنان نخست‌وزیر در اینجا به خوبی کار می‌کند:
کلمات مؤثر
یک راه‌حل نهایی مهم است، اما در حال حاضر لزوماً واقع‌بینانه نیست. اگر بخواهیم موفق شویم، باید یک صلح اقتصادی در کنار فرآیند سیاسی ببافیم که برای عناصر معتدل در جامعه فلسطینی سهام در صلح ایجاد کند.
این طرح شامل ایجاد هزاران شغل و توسعه زیرساخت‌ها و حذف موانع اسرائیلی در سراسر کرانه باختری برای اجازه حرکت فلسطینی بدون ممانعت از امنیت اسرائیل خواهد بود.
– نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو
The key concept here is the balanced construction. He has balanced the economic and the political. He has balanced removal of the Israeli roadblocks with greater Palestinian movement with Israeli security. Every positive action – starting with jobs – leads to another positive action, and another, and another. And in our words …
“So instead of the cycle of violence, we now have a cycle of hope.”
مفهوم کلیدی در اینجا ساختار متوازن است. او تعادل اقتصادی و سیاسی را ایجاد کرده است. او تعادل بین حذف موانع اسرائیلی با حرکت بیشتر فلسطینیان با امنیت اسرائیل را ایجاد کرده است. هر اقدام مثبت – از ایجاد شغل شروع می‌شود – به اقدام مثبت دیگری منجر می‌شود و به دنبال آن، و به دنبال آن. و در کلمات ما ...
"پس به جای چرخه خشونت، اکنون چرخه امید داریم."
(5) The fight is over IDEOLOGY – not land; terror, not territory. Thus, you must avoid using Israel’s religious claims to land as a reason why Israel should not give up land. Such claims only make Israel look extremist to people who are not religious Christians or Jews.
(5) مبارزه بر سر ایدئولوژی است – نه زمین؛ ترور، نه قلمرو. بنابراین، باید از استفاده از ادعاهای مذهبی اسرائیل برای زمین به عنوان دلیلی برای اینکه چرا اسرائیل نباید زمین را بدهد، اجتناب کنید. چنین ادعاهایی فقط اسرائیل را به نظر افراطی جلوه می‌دهند برای افرادی که مسیحی یا یهودی مذهبی نیستند.
(6) Although Americans support a two-state solution, they are aware that such a solution might create more problems for them and for the world. As the survey results below show, Americans don’t believe that they will be safer or that gas will cost less if the Palestinian state is established.
Do you believe that the establishment of an Independent Palestinian state would... (Luntz National Survey, January 2009)
Question A(purple in the table): ...Lead to a reduction in the threat of terrorist attacks on US soil by Islamic extremists?
Question B(Blue in the table): ...Lead to a reduction in gas prices Americans pay at the pump?
(۶) اگرچه آمریکایی‌ها از راه‌حل دو دولتی حمایت می‌کنند، اما آگاه هستند که چنین راه‌حلی ممکن است مشکلات بیشتری برای آنها و برای جهان ایجاد کند. همانطور که نتایج نظرسنجی زیر نشان می‌دهد، آمریکایی‌ها باور ندارند که با تأسیس یک دولت فلسطینی مستقل، امنیت بیشتری خواهند داشت یا قیمت بنزین کمتر خواهد شد.
آیا شما باور دارید که تأسیس یک دولت فلسطینی مستقل باعث خواهد شد که ... (نظرسنجی ملی لونتز، ژانویه 2009)
سوال A (بنفش در جدول): ...منجر به کاهش تهدید حملات تروریستی بر خاک آمریکا توسط افراط‌گرایان اسلامی خواهد شد؟
سوال B (آبی در جدول): ...منجر به کاهش قیمت بنزینی که آمریکایی‌ها در پمپ پرداخت می‌کنند خواهد شد؟
Section 2: BUILDING ECONOMIC PROSPERITY FOR THE PALESTINIAN PEOPLE
بخش 2: ساختن رفاه اقتصادی برای مردم فلسطین
The Palestinian people get something of a free pass from opinion elites for their inability to hold their leaders accountable for undermining the peace process. Why? Because they believe they are an impoverished, unrepresented people without much reason for hope.
Moreover, elites expect Israel and the global community to solve this problem. They reject the idea that it is up to the Palestinian people to fend for themselves. If we are all interested in achieving peace, then we must all be interesting in spreading prosperity to the Palestinian people.
مردم فلسطین به دلیل ناتوانی در نگه داشتن رهبرانشان مسئول برای تضعیف فرآیند صلح، از نخبگان فکری امتیاز ویژه‌ای می‌گیرند. چرا؟ زیرا آنها باور دارند که این افراد مردمی فقیر و بی‌نماینده هستند که دلیل زیادی برای امیدواری ندارند.
علاوه بر این، نخبگان انتظار دارند که اسرائیل و جامعه جهانی این مشکل را حل کنند. آنها ایده اینکه مردم فلسطین باید خودشان به دفاع از خود بپردازند را رد می‌کنند. اگر همه ما علاقه‌مند به دستیابی به صلح هستیم، پس باید همه ما علاقه‌مند به گسترش رفاه به مردم فلسطین باشیم.
Do not underestimate the power of these arguments. They were consistently among the highest testing language in all of our research effort. You simply must talk about improving the plight of the Palestinian people as part of your overall approach to achieving peace.
Here’s the best news: virtually all of the language in this chapter comes directly from Prime Minister Netanyahu himself. These words are both in line with the Israeli administration’s policy and highly effective. That’s what we call a homerun in America. The challenge now is to get all of Israel’s spokespersons hitting the same notes.
قدرت این استدلال‌ها را دست کم نگیرید. آنها به طور مداوم در همه تحقیقات ما بالاترین نمرات را دریافت کرده‌اند. شما باید حتماً درباره بهبود وضعیت مردم فلسطین به عنوان بخشی از رویکرد کلی خود برای دستیابی به صلح صحبت کنید.
اینجا بهترین خبر است: تقریباً تمام زبان این فصل مستقیماً از نخست‌وزیر نتانیاهو می‌آید. این کلمات همسو با سیاست دولت اسرائیل و بسیار مؤثر هستند. این چیزی است که ما در آمریکا آن را یک ضربه تمام عیار می‌نامیم. چالش اکنون این است که همه سخنگویان اسرائیل را به خواندن همین نت‌ها واداریم.
(1) Advocate the need for “ECONOMIC PROSPERITY” and “SOCIAL PROGRESS” as a better alternative for the Palestinian people than support for terrorism. This is the single most powerful message in shifting public sentiment among left-of-center Americans towards Israel. Especially among Democrats, the pervasive belief is that Palestinians turn to terrorism because they have no hope (and then they blame Israel for that lack of hope). Until there is a movement towards prosperity – or at least opportunity – among those people, Americans and Europeans believe that terrorism will always have a home among the Palestinians.
(1) نیاز به "رفاه اقتصادی" و "پیشرفت اجتماعی" را به عنوان جایگزین بهتری برای مردم فلسطین نسبت به حمایت از تروریسم مطرح کنید. این پیام به تنهایی قدرتمندترین پیام در تغییر احساسات عمومی میان آمریکایی‌های چپ‌گرا به سوی اسرائیل است. به ویژه در میان دموکرات‌ها، باور عمومی این است که فلسطینی‌ها به تروریسم روی می‌آورند زیرا هیچ امیدی ندارند (و سپس اسرائیل را برای این فقدان امید مقصر می‌دانند). تا زمانی که حرکتی به سمت رفاه – یا حداقل فرصت – در میان این افراد نباشد، آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها باور دارند که تروریسم همیشه در میان فلسطینی‌ها خانه خواهد داشت.
The language below originates from Prime Minister Netanyahu, and it scored as high as anything we tested:
WORDS THAT WORK
Prosperity breeds a partial agreement, which breeds more prosperity, which then breeds additional agreements – and it creates hope.
If you build thousands of jobs in the Palestinian Authority, real jobs, and people bring food to the table, wages are rising, and investments are made, it is worth a thousand international conferences and a thousand shelf agreements.
So that’s what we must do, and Israel is ready to be a partner. But it’s also time for someone to ask Hamas: What exactly are YOU doing to bring prosperity to your people?
– Prime Minister Benjamin Netanyahu
لحن جملات زیر از نخست‌وزیر نتانیاهو سرچشمه می‌گیرد و به اندازه هر چیزی که آزمایش کرده‌ایم نمره بالا دریافت کرده است:
کلمات مؤثر
رفاه یک توافق جزئی را به وجود می‌آورد که رفاه بیشتری به وجود می‌آورد و سپس توافقات اضافی – و امید را ایجاد می‌کند.
اگر شما هزاران شغل در دولت فلسطین بسازید، شغل‌های واقعی، و مردم غذا را به سفره بیاورند، دستمزدها افزایش یابند و سرمایه‌گذاری‌ها انجام شوند، این ارزش هزار کنفرانس بین‌المللی و هزار توافق قفسه‌ای را دارد.
بنابراین این کاری است که باید انجام دهیم و اسرائیل آماده است که شریک باشد. اما همچنین وقت آن است که کسی از حماس بپرسد: شما دقیقاً چه کاری برای آوردن رفاه به مردم خود انجام می‌دهید؟
– نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو
What’s more, you can perfect this argument by making it about more than just preventing terrorism. The public believes that the economic crisis in Palestinian territories is among the most important issues to solve in the Middle East because of humanitarian reasons, not just security. You gain credibility by offering to improve their lives because it’s the right thing to do; this moves the needle far more than just doing it to protect your own safety.
علاوه بر این، می‌توانید این استدلال را با صحبت درباره بیشتر از فقط جلوگیری از تروریسم کامل کنید. مردم باور دارند که بحران اقتصادی در سرزمین‌های فلسطینی به دلایل بشردوستانه، نه فقط امنیتی، یکی از مهمترین مسائلی است که باید در خاورمیانه حل شود. با ارائه پیشنهاد برای بهبود زندگی آنها به دلیل اینکه کار درست است، اعتبار کسب می‌کنید؛ این خیلی بیشتر از فقط انجام آن برای محافظت از امنیت خودتان حرکت می‌کند.
As for specific word choice:
-- “Prosperity” works particularly well at this time because Europeans and Americans want it for themselves, not just for the people of the Middle East.
-- Never talk about “giving” the Palestinians something. It sounds too paternalistic. Instead, talk about “providing” or “building.” Giving reminds people that you’re in the stronger position and that creates more sympathy for the plight of the Palestinians.
-- Keep reminding people that you are seeking a “safe, stable society” for the Palestinians. The words flow together smoothly and the message is one that not only everyone agrees with but will promote appreciation for the Israeli spokesperson who articulates it.
از نظر انتخاب واژه‌های خاص:
-- "رفاه" در این زمان به خوبی کار می‌کند زیرا اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها آن را برای خودشان می‌خواهند، نه فقط برای مردم خاورمیانه.
-- هرگز درباره "دادن" چیزی به فلسطینی‌ها صحبت نکنید. این بسیار پدرانه به نظر می‌رسد. به جای آن، درباره "فراهم کردن" یا "ساختن" صحبت کنید. دادن یادآوری می‌کند که شما در موقعیت قوی‌تری هستید و این باعث می‌شود همدردی بیشتری برای وضعیت فلسطینی‌ها ایجاد شود.
-- به یاد مردم بیاورید که شما در جستجوی یک "جامعه امن و پایدار" برای فلسطینی‌ها هستید. این کلمات به خوبی با هم جریان دارند و پیامی است که نه تنها همه با آن موافق هستند، بلکه قدردانی از سخنگوی اسرائیلی که آن را بیان می‌کند، را نیز ترویج می‌دهد.
In fact, an expression of Israeli willingness to “participate” in the revitalization process in whatever way the Palestinians ask is a very powerful offer. Interestingly, the public believes that is it not the sole responsibility of the Palestinian leadership to build an economy for their people. They expect Israel and the international community to help. However, the words you describe that help need to be about empowerment not patronage.
در واقع، اظهار تمایل اسرائیل برای "شرکت کردن" در فرآیند بازسازی به هر طریقی که فلسطینی‌ها درخواست کنند، یک پیشنهاد بسیار قدرتمند است. جالب است که مردم باور دارند که این تنها مسئولیت رهبری فلسطین نیست که اقتصادی برای مردم خود بسازند. آنها انتظار دارند اسرائیل و جامعه بین‌المللی کمک کنند. با این حال، کلماتی که آن کمک را توصیف می‌کنند باید درباره توانمندسازی باشد نه حمایت پدرانه.
(2) An effective second step to the above paragraph is to promote societal progress for the Palestinians, too. The economic argument is stronger on its own, but combining the economic and the social component – particularly “reform of government institutions” that include “accountability, transparency, the right to criticize and measurable results”
– delivers a powerful comprehensive message that it’s really up to the Palestinians and their leaders to bring about the changes their people deserve and that peace requires.
WORDS THAT WORK
The international community has to ask and demand that the Palestinians develop institutions of law and order, judicial institutions, and financial integrity. If you just have an economic growth, money can flow back to terrorism. It’s essential to build foundations for a safe, stable society over the long haul.
The way to do this is to provide security to the Israelis and the Palestinians – not just external security but internal as well. We advocate the process of promoting prosperity and institution building to the Palestinians. If we start now, we can soon proceed through this corridor to political negotiations.
– Prime Minister Benjamin Netanyahu
(2) یک گام مؤثر دوم به پاراگراف بالا، ترویج پیشرفت اجتماعی برای فلسطینی‌ها نیز است. استدلال اقتصادی به تنهایی قوی‌تر است، اما ترکیب جزء اقتصادی و اجتماعی – به ویژه "اصلاح نهادهای حکومتی" که شامل "پاسخگویی، شفافیت، حق انتقاد و نتایج قابل اندازه‌گیری" است
– پیامی جامع و قدرتمند را ارائه می‌دهد که واقعاً به فلسطینی‌ها و رهبرانشان بستگی دارد تا تغییراتی را که مردمشان شایسته آن هستند و صلح نیاز دارد، به وجود آورند.
کلمات مؤثر
جامعه بین‌المللی باید از فلسطینی‌ها بخواهد و مطالبه کند که نهادهای قانون و نظم، نهادهای قضایی و یکپارچگی مالی را توسعه دهند. اگر فقط رشد اقتصادی داشته باشید، پول می‌تواند به تروریسم بازگردد. ضروری است که پایه‌های یک جامعه امن و پایدار را در دراز مدت بسازید.
راه انجام این کار این است که امنیت را برای اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها فراهم کنید – نه فقط امنیت خارجی بلکه داخلی نیز. ما فرآیند ترویج رفاه و ساخت نهادها را به فلسطینی‌ها توصیه می‌کنیم. اگر اکنون شروع کنیم، می‌توانیم به زودی از این مسیر به مذاکرات سیاسی پیش برویم.
– نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو
(3) Once again, turn the issue back to peace. It’s not enough to simply call for economic rebuilding among the Palestinians and then call it a day. You must next articulate exactly what all this economic aid is in aid of: It is about creating the conditions necessary to build a lasting peace. Here’s the perfect way to tie it together:
WORDS THAT WORK
We welcome and we support international efforts to help the Palestinians. So, once again, the Palestinian people are not our enemy. On the contrary, we want peace with the Palestinians.
We’re interested in a historical reconciliation. Enough violence. Enough war. And we support international efforts to help the Palestinians both on the humanitarian level and to build a more successful democratic society. That’s in everyone’s interest.
– Mark Regev
(3) بار دیگر، مسئله را به صلح بازگردانید. کافی نیست که فقط خواستار بازسازی اقتصادی در میان فلسطینی‌ها شوید و سپس آن را به پایان برسانید. باید دقیقاً بیان کنید که همه این کمک‌های اقتصادی برای چیست: این درباره ایجاد شرایط لازم برای ساختن یک صلح پایدار است. اینجا راه ایده‌آل برای پیوند دادن آن است:
کلمات مؤثر
ما از تلاش‌های بین‌المللی برای کمک به فلسطینی‌ها استقبال می‌کنیم و آن را حمایت می‌کنیم. بنابراین، بار دیگر، مردم فلسطین دشمن ما نیستند. برعکس، ما خواهان صلح با فلسطینی‌ها هستیم.
ما به یک آشتی تاریخی علاقه‌مندیم. بس است خشونت. بس است جنگ. و ما از تلاش‌های بین‌المللی برای کمک به فلسطینی‌ها هم در سطح انسانی و هم برای ساختن یک جامعه دموکراتیک موفق‌تر حمایت می‌کنیم. این به نفع همه است.
– مارک رگوی
(4) Be positive about world forces. Americans don’t hear enough positive messages from Israeli spokespersons. Yes, usually Israeli leaders are on TV to talk about truly terrible things, like rocket attacks and defensive actions. But you should still look for opportunities to talk about how Israel is optimistic about the world’s future, and its role within it. Israel spends too much time being the international outsider. Find times to show how Israel is part of something bigger, too.
WORDS THAT WORK
The positive changes the global evolution in information and technology make freedom and choice available to hundreds of millions, if not billions of people. It allows them to take part in the world economy. This is a great hope for mankind and it’s happening in our time.
It is an even greater impact than that of the industrial revolution in the 19th century. What has been taking place in the latter part of the 20thcentury and the 21stcentury is of monumental proportions. It will improve the material of and general law of mankind and womankind and children-kind of people everywhere.
(4) نسبت به نیروهای جهانی مثبت باشید. آمریکایی‌ها پیام‌های مثبت زیادی از سخنگویان اسرائیلی نمی‌شنوند. بله، معمولاً رهبران اسرائیلی در تلویزیون هستند تا درباره چیزهای واقعاً وحشتناک مانند حملات موشکی و اقدامات دفاعی صحبت کنند. اما شما باید همچنان به دنبال فرصت‌هایی برای صحبت درباره این باشید که چگونه اسرائیل نسبت به آینده جهان خوش‌بین است و نقش خود در آن. اسرائیل زمان زیادی را به عنوان یک بیگانه بین‌المللی می‌گذراند. زمانی را پیدا کنید تا نشان دهید اسرائیل هم بخشی از چیزی بزرگ‌تر است.
کلماتی که کار می‌کنند
تغییرات مثبت تکامل جهانی در اطلاعات و فناوری، آزادی و انتخاب را در دسترس صدها میلیون، اگر نه میلیاردها نفر قرار می‌دهد. این به آنها اجازه می‌دهد که در اقتصاد جهانی شرکت کنند. این یک امید بزرگ برای بشریت است و در زمان ما در حال رخ دادن است.
این حتی تأثیری بزرگ‌تر از انقلاب صنعتی در قرن 19 دارد. آنچه در نیمه دوم قرن 20 و قرن 21 در حال رخ دادن است، از ابعاد عظیمی برخوردار است. این مواد و قوانین کلی بشریت را در همه جا بهبود خواهد بخشید.
Next, emphasize how Israel wants to make sure these new bountiful opportunities are available to the Palestinian people, too. State clearly that Israel wants its Palestinian neighbors to be a part of global progress, not left in the stone age.
THINK “PRO-PALESTINIAN”
“While I have spoken about Israeli casualties, I want to recognize those Palestinians that have been killed or wounded, because they are suffering as well. I particularly want to reach out to Palestinian mothers who have lost their children. No parent should have to bury their child. And so I say to my Palestinian colleagues … you can stop the bloodshed. You can stop the suicide bombings and rocket attacks. If you really want to, you can put an end to this cycle of violence. If you won’t do it for our children, do it for your children.”
– Effective Israeli Sound bite
در مرحله بعد، تأکید کنید که اسرائیل می‌خواهد اطمینان حاصل کند که این فرصت‌های جدید فراوان برای مردم فلسطین نیز در دسترس باشد. به وضوح بیان کنید که اسرائیل می‌خواهد همسایگان فلسطینی خود را بخشی از پیشرفت جهانی ببیند، نه در عصر سنگی باقی بمانند.
مثل "حامیان فلسطینیان" فکر کنید
"در حالی که درباره قربانیان اسرائیلی صحبت کرده‌ام، می‌خواهم آن فلسطینی‌هایی را که کشته یا مجروح شده‌اند به رسمیت بشناسم، زیرا آنها نیز در حال رنج هستند. من به خصوص می‌خواهم با مادران فلسطینی که فرزندان خود را از دست داده‌اند ارتباط برقرار کنم. هیچ پدر و مادری نباید فرزند خود را به خاک بسپارد. بنابراین به همکاران فلسطینی خود می‌گویم... شما می‌توانید خونریزی را متوقف کنید. شما می‌توانید بمب‌گذاری‌های انتحاری و حملات موشکی را متوقف کنید. اگر واقعاً می‌خواهید، می‌توانید به این چرخه خشونت پایان دهید. اگر برای فرزندان ما این کار را نمی‌کنید، برای فرزندان خودتان این کار را کنید."
– نقل قول موثر از یک سخنگوی اسرائیلی
Just because you are pro-Israel does NOT mean you need to get painted as anti-Palestinian – and you shouldn’t. The most effective advocates for Israel are also pro-Palestinian. This may be an anathema to some readers but it’s exactly what Europeans, Americans in general and the American Left in particular want to hear. Many on the Left have much more sympathy for the plight of Palestinians than do mainstream Americans, and they can see Palestinian efforts – even the suicide bombings – as a legitimate struggle for freedom. The language below will win applause everywhere – but particularly among the Left:
WORDS THAT WORK
“The conditions of the Palestinians living in the West Bank and Gaza are unbelievably difficult. It is a catastrophe. We want to change it. Israel wants to change it.
The Palestinian economy must be allowed to develop. As violence subsides, freedom of movement should be restored, permitting innocent Palestinians to resume work and normal life. Palestinian legislators and officials, humanitarian and international works, must be allowed to go about the business of building a better future.
But there is little we can do until the violence stops, until those who carry bombs into Israel stop the cycle of bloodshed. We need the cooperation of the Palestinian government and the Palestinian people – not for our benefit but for their benefit. The people who pay the price for all this terrorism are not just the Israeli victims. It is the Palestinians as well. If the terrorism stops, the borders can be opened and normal life can resume. But if the Palestinian terror continues, the tragedy will continue.”
فقط به این دلیل که شما حامی اسرائیل هستید به این معنا نیست که باید ضد فلسطینی به نظر برسید – و نباید اینطور باشید. موثرترین حامیان اسرائیل نیز حامی فلسطینی‌ها هستند. این ممکن است برای برخی از خوانندگان ناخوشایند باشد اما دقیقاً همان چیزی است که اروپایی‌ها، آمریکایی‌ها به طور کلی و آمریکایی‌های چپ به طور خاص می‌خواهند بشنوند. بسیاری از چپ‌ها بیشتر برای وضعیت فلسطینیان همدردی دارند تا آمریکایی‌های اصلی، و آنها می‌توانند تلاش‌های فلسطینی‌ها – حتی بمب‌گذاری‌های انتحاری – را به عنوان یک مبارزه مشروع برای آزادی ببینند. زبان زیر در همه جا تشویق خواهد شد – اما به ویژه در میان چپ‌ها (دموکرات ها تنها حامیان فلسطین هستند):
کلماتی که کار می‌کنند
"شرایط زندگی فلسطینیان در کرانه باختری و غزه به طرز باورنکردنی دشوار است. این یک فاجعه است. ما می‌خواهیم آن را تغییر دهیم. اسرائیل می‌خواهد آن را تغییر دهد.
اقتصاد فلسطین باید اجازه رشد پیدا کند. با کاهش خشونت، آزادی حرکت باید بازگردانده شود، تا فلسطینیان بی‌گناه بتوانند به کار و زندگی عادی بازگردند. قانون‌گذاران و مقامات فلسطینی، کارگران بشردوستانه و بین‌المللی باید اجازه داشته باشند به کسب و کار ساختن آینده‌ای بهتر بپردازند.
اما تا زمانی که خشونت متوقف نشود، کار زیادی نمی‌توانیم انجام دهیم، تا زمانی که کسانی که بمب‌ها را به اسرائیل می‌آورند، چرخه خونریزی را متوقف نکنند. ما به همکاری دولت و مردم فلسطین نیاز داریم – نه برای منفعت ما بلکه برای منفعت آنها. کسانی که بهای این تروریسم را می‌پردازند، فقط قربانیان اسرائیلی نیستند. فلسطینیان نیز هستند. اگر تروریسم متوقف شود، مرزها می‌توانند باز شوند و زندگی عادی می‌تواند از سر گرفته شود. اما اگر تروریسم فلسطینی ادامه یابد، فاجعه ادامه خواهد داشت."
But being pro-Palestinian does not mean forgiving or forgetting terrorism. On the contrary, this allows you to criticize even more strongly and credibly the actions of Iran-backed Hamas, Islamic Jihad and the other radical forces operating in Palestinian areas and the inability of the leadership to control these organizations.
اما حمایت از فلسطینیان به معنای بخشیدن یا فراموش کردن تروریسم نیست. برعکس، این به شما اجازه می‌دهد تا اقدامات حماس که تحت حمایت ایران است، جهاد اسلامی و نیروهای رادیکال دیگر که در مناطق فلسطینی فعالیت می‌کنند و ناتوانی رهبری در کنترل این سازمان‌ها را حتی شدیدتر و معتبرتر نقد کنید.
Americans are beginning to differentiate between Hamas and the Palestinian Authority of Abbas, blaming Hamas rather than the PA for the suicide bombers. This is actually a very dangerous trend because it could lead them to excuse or dismiss the terrorism and culture of hate promoted by the PA itself.
آمریکایی‌ها شروع به تفکیک بین حماس و دولت فلسطین عباس کرده‌اند و حماس را برای بمب‌گذاری‌های انتحاری مقصر می‌دانند نه دولت فلسطین. این در واقع یک روند بسیار خطرناک است زیرا می‌تواند باعث شود آنها تروریسم و فرهنگ نفرتی که توسط دولت فلسطین ترویج می‌شود را نادیده بگیرند یا ببخشند.
If Israel is held accountable because of an extremist act by a settler, so must the Palestinian leadership and government be held accountable. But to do this effectively, an explicit endorsement of the Palestinian people will make your presentation more credible.
اگر اسرائیل به خاطر یک عمل افراطی توسط یک شهرک‌نشین مسئول شناخته شود، پس باید رهبری و دولت فلسطینی نیز مسئول باشند. اما برای انجام این کار به طور مؤثر، تأیید صریح مردم فلسطین باعث می‌شود ارائه شما معتبرتر باشد.
WORDS THAT WORK
I want to see a future where the Palestinians govern themselves. Israel does not want to govern a single Palestinian. Not one. We want them to govern themselves. We want them to have complete self-determination.
کلماتی که کار می‌کنند
من می‌خواهم آینده‌ای را ببینم که فلسطینی‌ها خودشان حکومت کنند. اسرائیل نمی‌خواهد حتی یک فلسطینی را حکومت کند. حتی یک نفر. ما می‌خواهیم آنها خودشان حکومت کنند. ما می‌خواهیم آنها استقلال کامل داشته باشند.
