این بخش را نویسنده با داستان تیم دوچرخه سواری انگلستان شروع می کند. این تیم در 100 سال در هیچ مسابقه ای برنده نشده بود و هیچ مدالی کسب نکرده بود. در سال 2003 آن ها یک performance director جدید استخدام کردند. این شخص معتقد به اجماع سودهای حاشیه ای بود، به این معنی که به دنبال بهبودهای کوک و جزئی در تمام کارهای محوله است. با همین استراتژی تغییرات خیلی کوچک در بخش های مختلف از دوچرخه ها تا بالشت خواب دچرخه سوارها تا نحوه شستن دست دوچرخه سوارها برای مریض نشدن، دادند. همین تغییرات کوچک بعد از 5 سال به نتیجه رسید و در مسابقات المپیک 60 درصد طلاها را دریافت کرد و سال های بعد در توردوفرانس مدال های طلا را درو کردند.
نویسنده معتقد است غالبا خودمان را قانع می کنیم که موفقیت بزرگ نیاز به کارهای بزرگ دارد و برای همین برای دستیابی به هدف های بزرگ روی خودمان فشار می آوریم تا تغییرات بزرگ ایجاد کنیم. اما این روند اشتباه است و ما باید بهبودهای کوچک ولی پایدار در طولانی مدت ایجاد کنیم. طبق ریاضیات هم یک درصد رشد در روز در سال می شود 37 درصد و یک درصد افت در روز در سال می شود 0.03 افت.
باید به دو، پنج یا ده سال آینده نگاه کنید
همانند عادت های خوب، متاسفانه گام تحولات آنقدر آرام است که باعث می شود که متوجه عواقب عادت های بدتان هم نشوید. نویسنده تغییر عادات کوچک را مانند تغییر چند درجه ای هواپیما و تغییر مقصدش توصیف میکند.
موفقیت محصول عادت های شماست نه تحولاتی که یکباره رخ می دهند.
عادت های خوب کاری میکنند زمان متحد شما شود اما با عادت های بد زمان دشمن شما خواهد شد. عادت ها یک شمشیر دولبه اند. عادت های بد شما را دونیم می کنند و عادت های خوب نقش سازنده دارند.
ترکیب های مثبت:
ترکیب بهره وری: اجرای یک وظیفه بیشتر در روز و خودکار سازی وظایف قدیمی.
ترکیب دانش: تعهد به یادگیری در سراسر طول عمر می تواند تحول زا باشد.
ترکیب روابط: هر قدر بیشتر به دیگران کمک کنید، دیگران هم تمایل بیشتری برای کمک به شما دارند.
ترکیب های منفی:
ترکیب استرس: وقتی استرس های کوچک سال ها باقی می مانند به مشکلات جدی برای سلامتی ختم می شوند.
ترکیب افکار منفی: هرقدر دیگران را بی ارزش احمق یا زشت بدانید، زندگی خود را بیشتر در معرض چنین تفاسیری قرار می دهید.
ترکیب خشونت: مجموعه ای طولانی از خرده تهاجمات و نکات منفی روزمره هستند که به تدریج تکثیر می شوند تا اینکه حد تحمل تمام می شود.
نویسنده قدرت عادت را با ذوب شدن یک یخ از منفی 4 درجه نشان می دهد که تغییرات دما تا 0 درجه هیچ اتفاقی را رقم نمیزند و ناگهان یک درجه تغییر باعث ذوب شدن آن می شود. اما آن 4 درجه قبلی هم اثر داشتند.
عادت ها غالبا تفاوتی ایجاد نمیکنند، تا اینکه از یک حد مرزی عبور کنند. قدرتمندترین نتایج با تاخیر ظاهر می شوند.
شکستن یک عادت بد مثل ریشه کن کردن یک بلوط قدرتمند و قدیمی درون خودمان است و ایجاد یک عادت خوب مثل این است که هر روز سال را به کاشتن یک گل کوچک و ظریف بگذرانیم.
غالبا نتایج حاصل شده ارتباط چندان زیادی به اهداف تعیین شده ندارند و تقریبا همه چیز به سیستمی بستگی دارد که از آن پیروی می کنیم. یک سوال پیش می آید. اگر اهدافتان را کاملا نادیده بگیرید و تنها برروس سیستم تمرکز کنید آیا باز هم موفق خواهید شد؟ جواب نویسنده: بله می شود.
تنها راه برای پیروزی واقعی بهبود هر روزه است.
خیلی از افراد بازنده هم اهداف یکسانی با کسانی که به اهداف خود رسیدند داشتند(بازنده ها خیلی خیلی بیشتر است)، پس هدف داشتن عامل موفقیت نیست.
با یک تغییر آنی به هدف رسیدن بی فایده است. مثلا اگر اتاق نامرتب را با یک انرژی زیاد مرتب کنید بی فایدست و دوباره نامرتب می شود. باید عادت منظم بودن را در خود ایجاد کرد.
مشکل دیگر هدف این است که خوشحالی ما تا زمان رسیدن به هدف به تعلیق می افتد درحالی که اگر سیستمی فکر کنیم همیشه از مسیر راضی و خوشحال خواهیم بود.
مشکل دیگر هدف این است که وقتی به آن میرسید بعد از آن انگیزه ای برای تلاش ندارید و دوباره عادات بد برمیگردند و عادات خوب از بین می روند(دقیقا مثل سال کنکور خودم)
هدف از تعیین اهداف پیروزی در بازی است، اما هدف از ایجاد سیستم تداوم حضور در بازی است
همانطور که اتم ها سنگ بنای مولکول ها هستند، عادت های اتمی نیز سنگ بناهای نتایج قابل توجه محسوب می شوند.
