تا همین چند وقت پیش قبل از کرونا و قرنطینه و اینها یه زندگی عادی اروم و کارمندی مزخرفی داشتم که صبح برو شرکت و شب برگرد و بخواب و دوباره فردا روزی از نو.....
اما توی این دوران قرنطینه و دورکاری و دیدن بیکار شدن دوستان و اشنایان یه تلنگری بهم زد تا به کی کارمندی و فشل بودن ، منی که بدون دانش اکادمی و فقط با سرچ شبکه یه شرکت رو ردیف کردم و دوربین ها وصل کردم و ..... الان از پس کار هایی که فکر میکردم بلدم بر نمیام.
فراموشی گریبانگیر شده و هر حرف و کاری که میخوام انجام بدم یا یادم میره یا زمان مناسب از دست میدم و از اون طرف افسردگی ناشی از تلاطم های زندگی همراه شده و کلا توی بد موقعیتی قرارم داده. نه اینکه فکر کنید سنم بالا هستا نه اصلا فقط 27 سال سن دارم ولی از نظر ذهنی خیلی خسته شدم.
پس با تعدادی از رفیق های مانده بعد از سونامی متاهلی صحبت کردم و به نتیجه رسیدم بهتره برم سمت برنامه نویسی ، به شخصه پایتون رو خیلی دوس داشتم ولی چون پروژه ای پیش رو بود بهتر بود از php شروع کنم که اولین کار تهیه فایل های اموزشی بود که خداروشکر این چند سال وضعیت منبع های ایرانی خیلی بهتر شده و به راحتی اموزش تهیه کردم .
ولی بازم لوازم مهیا نبود و با یه مکافاتی تهیه شد و جدا شدن از خانواده مزید بر علت شد که شروع طوفانی نداشته باشم ولی بازم از خودم راضیم.
این سایت ویرگول رو که دیدم یه جستجویی کردم و خدایی از مطالبش خیلی لذت بردم و دیدم اهل فن توی یه محیط مناسب جمع شدن ، امیدوار شدم بتونیم با بهره گیری از تجربیات دوستان برنامه ها و اهداف خودم رو پیش ببرم.
پس به سوی موفقیت ..................
