درک لذت لحظه اکنون

حضور در کوچینگ

داشت از ماجراهای مدرسه میگفت و من در حالیکه به چشمهای سیاه و قشنگش نگاه میکردم ، داشتم گوش میدادم ، موهاش نامرتب شده باید بفرستمش حمام ، مقنعه اش هم حتما شستن میخاد ، تمرینهای پرو کوچ را فردا صبح انجام میدم ، با قهر گفت : مامان شنیدی چی گفتم ؟!!!

چند بار در زندگی پیش آمده که به خودت اومدی و متوجه شدی که دقایقی و شاید ساعتهایی است که در حال انجام کاری ( رانندگی ، سر کلاس و کارهای روزمره و حتی مطالعه ) هستی اما بخشی از وجودت و شاید بخش اعظم ان در جای دیگری است .

بخشی از تو در روز گذشته ، هفته گذشته ، ماه و یا سالهای گذشته یا آینده ، در لابلای کارهایی که انجام داده ای یا قراره انجام بدی جا مانده است . در جایی غیر از لحظه اکنون

متاسفانه سرعت دنیای فست فودی امروز ما را به این سمت سوق داده است که در لحظه اکنون تمامیت نداشته باشیم و فراموش کرده ایم که تنها دارایی ما زمان حال است .

من نیز بارها این تجربه را داشته ام تا زمانی که با کوچینگ آشنا شدم ومتوجه شدم لحظه اکنون تنها یک واژه شاعرانه نیست ، بلکه عمیق ترین میدان تجربه انسانی است .

ما برای بودش در لحظه حال خلق شده ایم و در واقع خالق هستی و ما را آن به آن و لحظه به لحظه خلق میکند و تنها دارایی ما لحظه حال است .

وقتی در اکنون هستیم نیازی به کنترل کردن چیزی نداریم چون در لحظه اکنون همه چیز درست سر جای خودش قرار دارد پس نقطه پایانی است بر نگرانی ها قضاوتها ترسها و...

واین یعنی امنیت دقیقا همان چیزی که در یک جلسه کوچینگ ، کوچی نیاز دارد تا خودش را در آینه ببیند و تحول همان غایتی که از یک جلسه کوچینگ انتظار داریم اتفاق بیفتد.

این حضور ، توجه و تمامیت داشتن در لحظه اکنون همان حلقه گمشده ماست و همان رکن اساسی یک جلسه کوچینگ ، همان گوهر ارزشمندی که کوچینگ را از یک گفتگوی ساده یا حتی یک گفتگوی لذت بخش حال خوب کن به یک معجزه تحول آفرین تبدیل میکند ، همین حضور در لحظه اکنون کنار یک فرد دیگری که ایمان داری برای حل چالش اش کافی است و جواب سوالهایش را درون خودش دارد ، این ایمان و اطمینان و آرامش از حضور می آید .

اگر این حضور نباشد هیچ سوال قدرتمندی درست و به جا پرسیده نمیشود و تحولی ایجاد نمیکند .

برای رسیدن به این لحظه ناب پیش نیازهایی لازم است

✔️ نیت قلبی کوچ

✔️ پاکسازی کوچ از هر آنچه غیر از کوچی

✔️ رهایی از ترسها ، قضاوتها و نگرانی که هم علت اند و هم معلول عدم حضور

✔️ ایمان به خالق و اینکه راه اعجاز باز است

✔️ ایمان به کافی بودن کوچی

و نکته جالب اینکه حضور با تلاش اتفاق نمی افتد با رهایی رخ میدهد .

هر گاه کوچ حضور کامل و در لحظه در کنار کوچی داشته باشد فقط در لحظه تمامیت داشته باشد ، خودبخود میشنود و حس میکند با گوش و با قلبش هر انچه را که کوچی میگوید و نمیگوید این حضور دروازه ایست برای ورود به دنیای پنهان کوچی و کلیدی که گفتگو را از سطح به عمق میبرد . اعتماد می آفریند و شهود این ناپیدای انکار نشدنی راه را برای خلق تحول عمیق کوچی باز میکند .

حضور در واقع تمرینی برای زندگی است.

لازم است به عنوان یک کوچ در تمام طول روز حضور را تمرین کنیم و روشن است که هنر زیستن در لحظه یکباره از دست نرفته است که یکباره برگردد . اما تصمیم راسخ میخواهد برای تمرین حتی با چند دقیقه در روز ، صبحها و شبها در زمان نیایش و نماز ، آرام آرام ذهن نظم میگیرد و از چند دقیقه به چند ساعت میرسد و هنر حضور در لحظه اکنون را یاد میگیریم و به درک لذت لحظه اکنون نائل میشویم که اولین و پایه ای ترن مهارت یک کوچ است