نطق مسئول بسیج دانشجویی در ویژه برنامۀ روز دانشجو به ضمیمۀ بیانیه تبیینی راجع به نطق اخیر نزد ریاست قوۀ قضاییه
بسم الله الرحمن الرحیم
حسبنا الله و نعم الوکیل، نعم المولاه و نعم النصیر
«مشکل ما این است که گفت‌و شنودی میان دانشجویان و مسئولان وجود ندارد که ضروری است مسئولان، وزرا و مسئولان دستگاههای مختلف با حضور در دانشگاهها به مطالبات و دغدغه‌ها پاسخ دهند و اگر هم در مسئله‌ای پاسخی نداشتند از پیشنهادها و سخنان دانشجویان برای حل آن مسائل بهره بگیرند.» مقام معظم رهبری
دوست داشتم اول صحبت از حضور ارزشمند مسئولان قوه تشکر کنم ولی افسوس که دعوت ما را اجابت نفرمودند گویا اینکه تخصصی ترین مرجع تربیت قاضی تراز دانشگاه علوم تحقیقات است نه علوم قضایی ؟!
صادقانه بخواهم بگویم به نظر می رسد دانشگاه علوم قضایی نقش جدی و اثرگذاری در دیدگاه مدیران ارشد دستگاه قضایی ندارد.
ضمن تشکر از حضور دکتر جمشیدی عضو هیئت امنا و دکتر محسنی ریاست محترم دانشگاه قصد دارم چند نکته ای درباره فضای فعلی دانشگاه بگویم.
1-تعریف نادرست جایگاه دانشگاه نزد مدیران دانشگاه :
ابتدا به نظر می رسد در تعریف جایگاه درست و دقیق دانشگاه علوم قضایی در نظر مدیران و تصمیم گیران دانشگاه اشتباهاتی وجود دارد. اول آنکه این، دانشگاه است که مبدا تحول بینادین در جامعه و دستگاه قضایی است زیرا ما معتقدیم که انسان محور تحولات است نه ساختمان ها وساختارها. پس این دانشگاه علوم قضایی است که با باز تعریف و جایابی صحیح خود در دستگاه عریض و طویل قضایی و سیاست گزاری درست در زمینه گزینش، آموزش و تربیت نیروی انسانی متخصص قوه قضاییه می تواند مهمترین گام را در جهت تحول واقعی قوه قضایه ایفا کند. اما مهم آن است که مدیران دستگاه قضایی و سپس هیئت محترم امنا و مدیران دانشگاه، دانشگاه علوم قضایی را سیاست گذار و پیشران خط مشی گذاری قوه قضائیه بدانند نه آنکه خود را پیمانکار و اجرا کننده صرف آیین نامه ها و دستورات قلمداد کنند. این بازتعریف نقش دانشگاه به نظر ضروری ترین راهبرد روی میز مدیران دانشگاه باید باشد. همانطور که یک دانشگاه صنعتی در کشور سال هاست سیاست گذار جدی دولت های پس از انقلاب در زمینه خط مشی اقتصادی بوده است و یک دانشگاه جامع علوم انسانی، سال ها خود را در جایگاه سیاست گذار حکمرانی و مدیریتی در لایه ی مسئولین نظام تعریف کرده است. و این جاست که می گوییم دانشگاه علوم قضایی یک مرکز آموزشگاهی صرف نیست.
این که می گوییم نقش دانشگاه علوم قضایی نسبت به ظرفیت ساختاری و نخبگانی دانشگاه در دستگاه قضایی بسیار کمتر از آنچه هست تعریف شده است موید دیگری نیز دارد و آن سند تحول و تعالی قوه قضائیه است. در آخرین اصلاحیه این سند بار ها در حل کلان مسائل قوه قضائیه همچون پیشگیری از وقوع جرم، قضا زدایی و ... به نقش نهاد های دانشگاهی و نخبگان اشاره شده است اما کمترین اشاره ای به ظرفیت نخبگانی دانشگاه علوم قضایی نشده است. حتی در مسئله اتقان آرا که رهبر معظم انقلاب امسال مستقیما ظرفیت دانشگاه علوم قضایی را در آن پر رنگ دانسته اند نیز در سکوت مدیران محترم دانشگاه، نامی از این دانشگاه حتی در موضوع مذکور نیز وجود ندارد.
حل این مسئله جز با نقش آفرینی جدی تر مدیریت دانشگاه در سیاست گزاری های قوه قضائیه و استفاده از ظرفیت اساتید و هیئت علمی دانشگاه میسر نخواهد بود. در این زمینه دیدگاه ما انفعال شدید هیئت امنا و مسئولین محترم دانشگاه می باشد.
2- انفعال مدیران دانشگاه در حل مسائل صنفی دانشجویان
صحبت از انفعال مدیران دانشگاه غیر از این مسائل، در پیگیری دغدغه های صنفی دانشجویان دانشگاه که بعضا مستقیما به آینده شغلی ایشان مرتبط می باشد نیز قابل توجه می باشد. برای مثال در مسئله خدمت سربازی برای تعداد قابل توجهی از دانشجویان دانشگاه در سال گذشته و سال جاری مشکلاتی پیش آمده بود که موجب
ناامیدی ایشان و حتی انصراف تعداد اندکی از ایشان از قوه قضائیه شد. این مسئله با پیگیری فراوان کاراموزان و دانشجویان دانشگاه و تشکل های دانشجویی موقتا برطرف شد اما در تمام این فرایند هیچ پیگیری مثبتی از طرف مجموعه دانشگاه در این زمینه که عده قابل اعتنایی از دوستانمان درگیر آن بودند شاهد نبودیم. از همین قبیل مسئله بورسیه عزیزان کارشناسی و یا آیین نامه جدید معاونت منابع انسانی در زمینه حقوق کارآموزان قضایی و یا پیگیری کارت کارموزی جهت دانشجویان بورسیه و ...
در فضای دانشجویی، آنچه نمایان است انفعال و عدم تحرک مجموعه دانشگاه در جهت برطرف نمودن مشکلات صنفی با قوه قضائیه می باشد.
3- کم‌توجهی به ظرفیت نخبگان علمی، فرهنگی و حوزوی دانشجوی دانشگاه
بهره‌وری پایین برخی کلاس های آموزشی و برخی اساتید با اینکه یک کلان مسئله در نظام آموزش عالی کشور است اما در دانشگاه علوم قضایی هم به وضوح دیده می شود و هنوز در برخی موارد در سال های اخیر احساس می شود همتی هم برای برطرف کردن آن وجود ندارد. این مسئله موجب کم رمق شدن کلاس ها و بهره وری پایین آن ها شده . اما پیامد جدی تر آن در یک کلام بی تکلف، تلف شدن عمر نخبگان و دانشجویان دانشگاه می شود. اگر به فرمایشات رهبری در دیدار سالانه ایشان با نخبگان رجوع کنیم شاهد این موضوع هستیم که شاه بیت سخنان ایشان مماس شدن نخبگان و فضای دانشگاهی با مسائل واقعی کشور است. همچنین در دیدار ایشان با نخبگان دانشگاهی در سال جاری فرمودند:« مهمترین کار این است که نخبه احساس کند وجودش در کشور موثر است. فرد نخبه، جوان نخبه مایل است که کشور از آن محصول ذهنی خودش و محصول عملی خودش استفاده کند. وقتی نخبه می آید داخل دانشگاه و با در بسته رو به رو می شود، می رود در فلان پژوهشگاه همین جور، در فلان دستگاه دولتی همین جور، این نخبه اگر هم در کشور بماند دیگر نخبه نخواهد بود. ما نباید بگذاریم نخبه احساس کند که وجودش بی اثر است؛ باید اثرگذاری خودش را احساس کند.» حال ما در دانشگاهی قرار داریم که جزئی از بدنۀ سیستم قضایی با آن همه مسائل حل نشده قرار دارد. چرا نباید این مسائل روی میز دانشجوی نخبه علوم قضایی که 3 یا 6 سال بورسیه است و از همین دستگاه حقوق میگیرد، قرار بگیرد تا بتواند اثر فکر و اندیشه خود را در عرصه واقعی کشور مشاهده کند؟ آیا دانشگاه علوم قضایی با گرفتن ارتباط با نهادهایی همچون دادستانی کل کشور، معاونت حقوقی قوه قضائیه، مرکز آمار قوه و ده ها نهاد دیگر در قوه قضائیه نمیتواند در جهت راهبرد مسئله محور کردن دانشگاه حرکت رو به جلویی داشته باشد و نشان دهد که یک مرکز آموزشگاهی صرف نیست؟
4- مسئلۀ دانشگاه سیاسی
بارها و بار ها این جمع فرمایش حضرت آقا در جمع دانشجویان را شنیده ایم:« که می فرمایند خدا لعنت کند آن دست هایی را که تلاش کردند و می کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند.»
آقای دکتر محسنی این که می گوییم این جا صرفا مرکز آموزشگاهی نیست یعنی همین! دانشگاه محل آزاداندیشی است. دانشگاه محل تضارب آرا است. دانشگاه با کف جامعه نسبت دارد چون در آن دانشجو زیست می کند نه کارمند. دانشگاه، دانشگاه است و اداره نیست. مخصوصا دانشگاهی که در آن مدیران آینده نظام جمهوری اسلامی تربیت می شوند. اتفاقا دانشگاه علوم قضایی باید در اتفاقاتی مانند اغتشاشات سال 1401 و جنبش زن زندگی آزادی تا مسائل و مشکلات اقتصادی، مسائل اجتماعی همچون حجاب و امنیت روانی جامعه یا تحولات و مسائل پیچیده بین المللی نقش خود را به عنوان دانشگاه تصمیم ساز و موثر در دستگاه قضایی به خوبی ایفا کند و محل تضارب آرا و تولید اندیشه باشد اما ما دقیقا عکس این موضوع را شاهد هستیم و در یک کلام یک مرکز آموزشگاهی خونسرد و بی روح را با تعدادی کارمند_دانشجو مشاهده می کنیم. مدیران فرهنگی و فعالان دانشجویی دانشگاه نه تنها میلی به واکنش به مسائل و دردهای واقعی جامعه ندارند بلکه به نظر می رسد اجازه ای هم برای این کار ندارند! شهید بهشتی (ره) می فرمود: رسالت دانشجو در این است که در برابر دردهای جامعه برای همیشه حساس بماند. فقر و محرومیت گودنشینان را در یابد. نه این که فارغ التحصیل که شد و شغلی پیدا کرد حساسیتش کمتر بشود. وای به حال جامعه ای که گروه ممتازش تبدیل بشود به گروه بی درد.
5- فهم غلط در کار فرهنگی- تربیتی
صادقانه بگویم کف فضای دانشگاه نشان میدهد که مسائل فرهنگی و تربیتی در برنامه ریزی مدیران محترم منحصر است در طراحی واحد های فرسودۀ عمومی در برنامه آموزشی دانشگاه. صراحتا عرض میکنم مدت هاست دیگر این گونه روش ها پاسخگو نیست و این فرایندهای تربیتی است که باید جایگزین این دروس و واحد های بی شمار شود. راستی حقیقتا انتظار طراحان محترم از قراردادن واحد فرهنگی فوق العاده در دروس رشته جدید تربیت قاضی چیست؟ آن هم در شرایطی که در همین چند سال اخیر بارها شاهد تغییر رویکرد در قبال این گونه دروس در مقطع کارشناسی بوده ایم. چگونه هنوز به رویکرد واحدی حتی در طراحی این دروس و واحد های فرهنگی نشده ایم؟ و این در حالی است که دانشگاه، رسالت تربیت قاضی نیز دارد و این جا حقیقتاً سوال است که در جهت تربیت دانشجویان در جهت 14 صفتی که حضرت امیر در نامه خود به مالک برای قاضی جامعه اسلامی برمی‌شمارند، در جهت تعمیق کدام یک دانشگاه تربیت قاضی قوه قضاییه گامی برداشته است؟ و این باز نشان می دهد که دانشگاه علوم قضایی مرکز آموزشگاهی نیست. اولویت مسائل فرهنگی در دانشگاه شدیدا از نگاه ما که یک تشکل فرهنگی هستیم و بیشترین فعالیت دانشجویی را در این زمینه داشته ایم نیاز به تقویت دارد نه آنکه هر کجا با کمبود بودجه مواجه شدیم با سختگیری بیشتری در آیین نامه های فرهنگی مواجه باشیم.
در آخر باید خطاب به ریاست محترم دانشگاه عرض کنم که آنچه در اندیشه مدیران و معاونین از دانشگاه قرار دارد با آنچه در فضای دانشجویی منعکس است، تفاوت های زیادی دارد. لزوم پیگیری و انعقاد قرارداد و ساخت مجموعه دانشگاهی در دشت بهشت مشخص است اما آنچه دانشجوی امروز شما با آن سروکار دارد مسائل آموزشی، فرهنگی و رفاهی خویش و از همه مهم تر گام نهادن در راه بهشتی (ره) است و طبیعی است که از منظر حضرتعالی و مدیران دانشگاه به دانشگاه نگاه نمی‌کند. به نظر می رسد ارتباط بدنۀ مدیریتی دانشگاه با دانشجویان به طرز درستی تعریف نشده است و شدیدا خلا گفت و گو بین این دو لایه در بدنه دانشجویی احساس می شود که این موضوع پیامدهای مطلوبی در فارغ التحصیلان دانشگاه و هویت دانشجویی دانشجوی دانشگاه علوم قضایی برجا نمی گذارد.
و در آخر ضمن قدردانی از تشکیل این قبیل جلسات، استمرار این جلسات و همچنین حضور مداوم مسئولین محترم علی الخصوص تصمیم گیران و هیئت امنای دانشگاه در برنامه های دانشجویی و اقامتگاه های خوابگاهی را در جهت هر چه نزدیک تر شدن بدنۀ دانشجویی و مدیریتی دانشگاه را لازم می دانیم.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
بسیج دانشجویی علوم قضایی یکپارچگی و حفظ وحدت دانشجویی را مقدمۀ تحول خواهی جریان دانشجویی و اعتلای دانشگاه علوم قضایی می‌داند و ضمن احترام به دانشجویان اهل علم و ساعی ارشد ناپیوسته هدف خود را از انتشار نکات ارائه شده نزد ریاست محترم قوۀ قضاییه، بیان دغدغه ها و مسائل راجع به رشته تربیت قاضی در جهت رشد دانشگاه علوم قضایی و بهره‌وری بیشتر نیروی انسانی موجود در عدلیه می‌داند. اما در این راستا گویا بارمعنایی برخی الفاظ که در جهت مطالبه از طراحان این رشته بوده است و نه نقد دانشجویان محترم این رشته، باعث ایجاد ابهام و تکدرخاطر برخی از دانشجویان محترم ارشد ناپیوسته شده است. بسیج دانشجویی ضمن تبیین این موضوع، از همه دانشجویان دغدغه‌مند این رشته در ادامۀ مسیر تحول خواهی به ویژه در بررسی دقیق تر گرایش ارشد ناپیوسته دعوت به همکاری می‌نماید.
