رجوع کن و بیا چون عزیز کنعانی
عزیز گم شده با چشم های کیهانی
قفس چگونه تو را در میان خود جا داد؟
کجای خاک زمین در کدام زندانی؟
به شوق اشک شدن؛ بغض در گلو شده است
بهانه گیر تر از ابر های بارانی
برای چیدن لبخند های تو زده لک
به روی شاخه دل سیب های لبنانی
اگرچه دست تکدی دراز مانده هنوز
وگرچه پهن شده سفره های بی نانی
و هرچه کاسه و کوزه است بی تو می شکند
یکی یکی همه اش بر سر مسلمانی
ولی نه تابش خورشید پشت ابری ماند
نه یوسفی که بماند همیشه زندانی
نشانه رفتن باروت های بیرونی
به سمت سینه ی صهیونیان سفیانی
نشانه ای است که فصل بهار در راه است
زمین نمی ماند تا ابد زمستانی
به اعتراف به زودی گشوده خواهد شد
لبان بسته ی لیبی به راز پنهانی
قسم به صبح که روز نجات نزدیک است
فقط بگو تا آن روز زنده می مانی
خطاب بر تو حبیبا؛ امام موسی صدر
ز من ز هموطن مصطفای ایرانی
سیناعباسی | تقدیم به گمگشته عزیزمان امام موسی صدر
