در سال ۱۸۵۹ شیمی‌دان ۲۲ ساله‌ای به نام رابرت چیزبرو (Robert Chesebrough ) به تیتوسویل ، یک شهر کوچک پنسیلوانیا که اخیراً نفت در آن کشف شده بود ، سفر کرد. او که تحقیقاتی در یک چاه نفت انجام می‌داد، متوجه شایعاتی میان کارگران در مورد ماده‌ای ژله مانند شد که مرتبا وارد اجزا مختلف تجهیزات می‌شود و عملکرد قطعات را مختل می‌کند.
رابرت چیز برو هنگام مشاهده کارگران نفت ، توجه داشت که کارگران چگونه پوست خود را با بقایای مواد نفتی روی مته آغشته می کنند تا به بهبودی بریدگی و سوختگی آنها کمک کند .
او دریافت این ماده ژله ایی یک محصول جانبی فرایند حفاری بود ، دارای خاصیت شفابخشی برای پوست است .وقتی چیزبرو کمی از این ماده شگفت‌انگیز را به آزمایشگاه برد تا بر روی آن آزمایش انجام دهد، بررسی‌هایش سرانجام به ساخت محصول معروف و پرکاربرد وازلین منجر شد.
ژل پترولیوم یا پترولاتیوم که با نام وازلین شناخته می شود نوعی روغن معدنی است که رابرت آگوستوس چیسبوری در سال ۱۸۵۹ آن را کشف کرد. وازلین در حقیقت ترکیبی از پارافین ، واکس میکرو کریستالی و مواد معدنی می باشد.
کاشف وازلین رابرت چسبرو اعتقاد عجیبی به محصول خود داشت به طوری که تا پایان عمر ، هر روز یک قاشق وازلین را می نوشید. مخترع وازلین در سن ۹۶ سالگی در خانه خود واقع در ایالت نیوجرسی در گذشت. گفته می شود وی در دهه پنجم زندگی خود دچار نوعی بیماری تنفسی شد و به همین خاطر به پرستار شخصی خود دستور می داد تا از سر تا پای او را با وازلین چرب کند که در نتیجه این بیماری بهبود یافت. مخترع وازلین در ایالت نیویورک دفن شده است.
منبع : https://www.sadrashimi.com
