نقد فیلم آهو
فیلم اهو ساخته ی هوشنگ گلمکانی
این فیلم شاعرانه ایست از عشق . زنی که از عشقی ناکام مانده ولی اثیر روزمرگی نمیشود و خودش را وقف هنرورزی میکند. این فیلم درگیر داستان نمی شود و با پلان های کوتاه و گاهی بلند مخاطب را سردرگم میکند عشقی نیست اما هنوز خاطرات دوران عاشقی است که با مونولوگ بیان میشود .
کتاب ، چهره ها کلوزآپ ها همه انگار بخشی از یک معماست که نیازی به حل کردن ندارد فقط رنگ و صحنه های بکر و زاویه های دوربین است که پی درپی ورق میخورد ولی ادم رو فقط متعجب میکند که حالا دیگر چه خواهد شد .
فیلمی که زود فراموش میشود و فقط انگار احساسی از یک عشق نافرجام است که شاید با چند بیت شعر هم میشد بیان کرد نه با یک ساعت و نیم مخاطب رو سردرگم نگه داشتن.
