این روزهاسعی میکنم اوقات فراغت خودرابایادگیری تایپ ده انگشتی پرکنم امابایدبگویم که هیچی به اندازه تایپ باهمان یک انگشت برایم لذت بخش ترنیست البته که تایپ ده انگشتی سرعت رابالامی بردوسریعتراست امااین راهم بگویم که حسابی گیج بازی درمیاورم وکلمات راپس وپیش یاجایه جامینویسم حالاچرایادگیری تایپ ده انگشتی؟باخودم خوب فکرکردم ودیدم که شایدبعنوان کاردوم خوب باشدوکمک خرجی باشدبالاخره داشتن سرمایه یاپس اندازبرای روزمباداخوب است البته این راهم بگویم که پس اندازی که برای خریدوسیله ایی معین باشدمعنی نداردچون چه بساکالایی الان10میلیون باشدفرضاوسال بعدکه من10میلیون جمع کرده ام وبادلخوش میخواهم آن رابخرم ناگهان بفهمم که همان کالاده میلیونی سال قبل20میلیون شده!وحالامن باید10میلیون جمع کنم تادوباره آن رابخرم یاشایدبازسال های بعدترکالاگران تروگران ترشود.اماآیازمانی که پول کافی داشته باشم وآن وسیله موردنیازرابخرم آیاشوق همین الان راخواهم داشت یاخیر؟قطعاکه خیر!شایدهم هنوزهمان شوق راداشته باشم امابرای من ممکن است نباشدچون اززمانش گذشته امااین پس اندازی که درذهنم دارم صرفابرای روزهای مباداهست نه خریدوسیله مخصوصی بااینکه درذهنم هزاران نقشه دارم اماسرمایه ایی ندارم واگربخواهم پس اندازهایم راحتی نگهداری کنم برای یکی ازنقشه هایم باهمان داستان افزایش قیمت وبالارفتن سن وعدم علاقه پیش می آید.
صادقانه بگویم که تایپ آن هم باده انگشت کارراسریعترمی کندوجالب است امایادگیری آن احتیاج به تمرین زیاداردتاتبدیل به یک کسی شوم که به سرعت برق تایپ می کند!
