دوران غیبت کبری، دوره ای که پاکان و مخلصان از ناپاکان و ریاکاران شناخته می شوند، دوران رویکرد سختی ها و مشقت ها و دشواری های فراوان و آزمایش الهی است. در میان مشکلات فراوانی که در این دوره مومنان و جامعه اسلامی را تهدید می کند شبهه های است که همواره و یکی از پس دیگری از سوی شیاطین به مسلمانان القا می شود.
در این روزگار سختی ها، تهاجم ها و تبلیغات گسترده و رنگین و ننگین دشمنان چه باید کرد؟ به چه کسی باید پناه برد؟
گاه هجوم این شبهه ها افزون بر تلاش های خردورزانه، پخته و حساب شده باید دست به دعا برداشت.عبدالله بن سنان، یکی از یاران امام صادق( علیه السلام) نقل می کند که روزی آن حضرت خطاب به ما فرمود:
«به زودی شبهه ای به شما روی خواهد آورد و شما نه پرچمی خواهید داشت که دیده شود و نه امامی که هدایت کند. تنها کسانی از این شبهه نجات خواهند یافت که دعای غریق را بخوانند.
گفتم: دعای غریق چگونه است؟
حضرت فرمود می گویید:
یا الله یا رَحمنُ یا رحیمُ یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثبِّت قَلبِی عَلی دِینکَ.
ای خدا، ای بخشنده، ای بخشایشگر، ای کسی که قلب ها را دگرگون می سازی! قلب مرا بر دینت پایدار فرما.
بیاییم دست هایشان را بلند کنیم و از خدا بخواهیم که تا ظهور حجتش قلب های ما را بر صراط مستقیم به پایدار و از درافتادن در امواج فتنه ها و شبهه های آخرالزمان نگهدارد.
بیاییم هر روز این دعای زیبا را قبل از ترک خانه و کاشانه مان بخوانیم.
