گاهی زندگی مشترک به دلایل مختلف به هم می‌خورد و دیگر ادامه آن مسیر نیست. از این رو زن و شوهر برای طلاق اقدام می‌کنند و اینجا بحث حضانت فرزند مطرح می‌شود. گاهی این حضانت از لحاظ قانونی به مادر نمی‌رسد و به همین خاطر مادر با بخشیدن مهریه خود در قبال آن حضانت فرزند خود را دریافت می‌کند.
قبل از هر چیز باید این را نکته را ذکر کرد که طبق قانون 1168 قانون مدنی، نگهداری اطفال هم حق پدر و هم حق مادر است؛ یعنی در عین حال هر دو والد این حق را دارند و تکلیف قانونی و شرعی هم در این مورد دارند.
وقتی طلاق پدر و مادر مطرح می‌شود، حضانت فرزند به میان می‌آید و برای هریک بسیار اهمیت دارد، چرا که قاضی به همراه صدرو حکم طلاق، حضانت را مشخص می‌کند و چون زوج‌ها از همدیگر جدا می‌شوند و باید از فرزند نیز مراقبت کنند، پس باید در نتیجه حضانت فرزند باید با یکی از آنها باشد و دیگری حق ملاقات را خواهد داشت.
بعد از طلاق، ممکن است مادری حق حضانت کودک را با بخشیدن مهریه بگيرد. این موضوع در جلسات مشاور حقوقی بسیار مطرح است و به همین خاطر در این موضوعات می‌توانید از بهترین وکیل طلاق در شیراز کمک بخواهید و این مسیر پرچالش را آسان‌تر طی کنید.
مسئله حضانت فرزند پسر، یک موضوع مهم است که قانونگذار ما در قانون جدید به طور دقیق آن را تعریف کرده است. طبق این قانون جدید، تا سن 7 سالگی، حضانت فرزند پسر به مادر تعلق می‌گیرد و پس از آن، تا سن بلوغ، پدر مسئولیت حضانت را بر عهده دارد.
پس از سن بلوغ، فرزند پسر خود تصمیم می‌گیرد که با کدام یک از والدین زندگی کند. در صورت بروز اختلاف در خصوص حضانت، دادگاه با رعایت مصلحت کودک تصمیم خواهد گرفت.
در قانون قبلی، تا سن دو سالگی، حضانت فرزند پسر به مادر تعلق داشت. به عبارت دیگر، پس از دو سالگی، فرزند پسر بایستی به سرپرستی پدرش منتقل می‌شد. با توجه به اینکه در این سن، بسیاری از نیازهای فرزندان توسط مادر تأمین می‌شود، منطقی‌تر بود که فرزند پسر نیز مانند فرزند دختر تا چند سال اول زندگی خود نزد مادر باشد. به همین دلیل، قانون اصلاح شده و بر اساس این اصلاحیه و قانون جدید، حضانت فرزند پسر تا سن هفت سالگی به مادر سپرده شده است.
بر اساس ماده 1169 قانون مدنی، حضانت و نگهداری از یک فرزند که والدینش جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، تا سن هفت سالگی اولویت به مادر تعلق دارد و پس از آن به پدر. در صورتی که والدین از هم طلاق بگیرند یا به هر دلیلی جدا از هم زندگی کنند، حضانت فرزند دختر تا رسیدن به سن هفت سالگی با مادر است و پدر در این مورد حقی ندارد. قانونگذار این تصمیم را بر اساس عواطف مادری و قدرت مادر در تامین نیازهای فرزند در این سن تصمیم گرفته است.
اما به محض رسیدن به سن نه سال تمام قمری، فرزند خود می‌تواند تصمیم بگیرد که با کدام والد زندگی کند. حق حضانت فرزند دختر به والد خاصی اختصاص ندارد و تعیین کننده آن بازه سنی فرزند و مصلحت او است.
در صورت فوت پدر یا عدم حضور او به هر دلیلی، مادر در اولویت برای حضانت فرزند دختر قرار دارد و حتی اگر ازدواج کند، اگر مصلحت فرزند با زندگی با مادر و همسر جدیدش همخوانی داشته باشد، حق حضانت از او سلب نخواهد شد.
تعهد محضری به تعهدی گفته می‌شود که با مراجعه به دفاتر اسناد رسمی و ارائه مدارک لازم، تنظیم و از جمله شرایط دریافت آن، می‌توان به این شرط اشاره کرد که باید به صورت دقیق، مفاد و موضوع تعهد و طرفین تعهد، اعم از متعهد و متعهد له، مشخص شوند.
تعهد محضری اعتبار اسناد رسمی را دارد و نمی‌توان از مفاد آن تخلف کرد. اصل وفای به عهد و قرارداد در نظام حقوقی، به آن درجه از اهمیت است که برای نادیده گرفتن آن، ضمانت‌های اجرایی خاصی پیش‌بینی شده است.
دادن تعهد محضری در دفاتر اسناد رسمی، سبب می‌شود که مفاد آن تعهد، تبدیل به تعهدی لازم الاجرا و غیر قابل خدشه شود. افراد باید با شرایط و مدارک مورد نیاز برای ثبت اینگونه تعهدات آشنا شوند تا در صورت لزوم، در دفترخانه حاضر شده و اقدام به دادن تعهد نمایند.
بیشتر بخوانید : بخشیدن مهریه در ازای حضانت دائم فرزند
متن یک وکالتنامه حضانت فرزند شامل مشخصات موکل و وکیل است. در این وکالتنامه، وکیل به نمایندگی از موکل در حضانت و نگهداری از فرزند مشترک بین آنها تا سن بلوغ و خروج از دایره حضانت فعالیت می‌کند.
وکیل مجوز دادگستری دارد و می‌تواند به نمایندگی از موکل در امور مختلفی از جمله اداری، آموزشی، مالی و قضایی فعالیت کند. امضا وکیل به منزله امضا موکل است و مفاد این وکالتنامه فقط در نفس وکالت اعتبار دارد.
برگه حضانت فرزند
قانون مدنی در مورد حضانت اطفال در صورت جدایی والدین تصمیم می‌گیرد. حق نگهداری فرزند تا هفت سالگی به مادر و بعد از آن به پدر واگذار می‌شود.
اگر اختلاف وجود داشته باشد، دادگاه با در نظر گرفتن مصلحت کودک تصمیم می‌گیرد. مدارکی مانند اصل و کپی مدارک شناسایی و سند ازدواج یا طلاق برای درخواست حضانت نیاز است.
برای جلب نظر دادگاه باید مدارکی مانند درخواست جلب نظر کارشناس، تحقیقات محلی، شهادت شاهدان و سوگند و دلایل دیگر ارائه شود.
اولویت‌هایی که در قانون برای سرپرستی کودک در نظر گرفته مشروط به صلاحیت آنها است و در هر شرایطی اگر یکی از والدین صلاحیت نگهداری را نداشته باشد، این حق به دیگری می‌رسد.
به عنوان مثال، طبق ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی، اگر مادر در زمانی که حضانت اطفال را بر عهده دارد، به جنون مبتلا شود، این حق به پدر خواهد رسید.
برای درخواست حضانت، مدارکی مانند اصل و کپی مدارک شناسایی، سند ازدواج یا سند طلاق معمولاً در مرحله اول ارائه می‌شود.
کلام آخر
با توجه به آنچه گفته شد، حضانت علاوه بر اینکه حق پدر و مادر است، تکلیف آنها نیز می‌باشد. بنابراین، اگر یکی از والدین بدون دلیل نمی‌تواند از قبول حضانت کودک خود امتناع کند، زیرا این کار عواقبی برای او خواهد داشت.
همچنین، دریافت حضانت فرزند دارای شرایط و پیچیدگی‌های خاصی می‌باشد، از این رو بهتر است از یک وکیل خانواده مجرب و با تجربه در این زمینه مشاوره‌های لازم را دریافت کنید.
