آموزش‌های دبستان نه تنها مقدمه، بلکه زیربنای تربیت و پرورش انسان‌ها است. از دیرباز برنامه‌های گوناگون آموزشی و درسی مبتنی بر شرایط محیطی، مورد تأکید بوده است. از آنجا که با توجه به شرایط محیطی جوامع، انسان نیاز مستمری به محیط‌زیست، باغبانی، کشاورزی و محصولات مربوط به آن داشته است، لذا آموزش کشاورزی و باغبانی در سطح دبستان سابقه‌ای طولانی در ایران و جهان دارد. از اواسط قرن نوزدهم با گسترش نظام‌های جدید آموزش و پرورش در اروپا مزارع، باغچه‌های تولیدی و سایر امکانات کشاورزی و باغبانی نیز برای مدارس ابتدایی تأمین شد. این ایده به آمریکا نیز منتقل شد و با ایجاد پروژه‌های متنوع و اهدافی وسیع، نسبت به این مهم پرداخته شد. این امر تا بدان آنجا پیش رفت که هم‌اکنون مؤسسات مهمی چون FFA و 4-H هر یک به نحوی سعی در آشناسازی دانش آموزان با مفاهیم باغبانی و کشاورزی و ایجاد علاقه در آنان نسبت به این امر دارند.
گرچه در ایران نیز از دوره ی قاجار آموزش کشاورزی در دبستان با تأسیس مدرسه "فلاحت مظفری" آغاز و فراز و نشیب‌های فراوانی طی کرد، ولی متأسفانه امروزه این امر حیاتی به فراموشی سپرده‌شده است و این مبحث در برنامه‌های آموزشی در سطح دبستان حتی در روستاها نیز وجود ندارد.
دهه‌ی گذشته را باید سال های گسترش برنامه‌های باغبانی و کشاورزی در دنیا و به ویژه مدارس ایالات‌متحده‌ی آمریکا دانست. شواهد نشان می‌دهد که رشد این موضوع روزافزون است و به‌عنوان یک‌روند در سیستم آموزشی ایالات‌متحده می‌تازد و پیش می رود. علت این امر آن است مقالات علمی، داده های پژوهشی و یافته های علمی اثبات کرده‌اند که انجام فعالیتهای باغبانی و کشاورزی برای تمامی افراد درگیر در ساختار آموزشی، از دانش آموزان گرفته تا معلمان و خانواده‌ها مفید است.
امروزه شاهد شکل گیری باغ مدرسه ها (school gardens) در کشورهای مختلف اروپایی هستیم. روند رو به رشد شکل گیری چنین مدرسه هایی اهمیت روز افزون موضوع باغبانی دانش آموزان در مدارس را بیش از بیش نمایان می کند.
