برای بررسی این موضوع از دیدگاه تفکر نقاد این نوشته را بخوانید.
" این نظر من است و نظر هر شخصی محترم است." با وجودی که این جمله را زیاد شنیده‌ایم ولی استفاده ازاین جمله در آغاز هراختلاف نظر، در بسیاری موارد نابجا است. برای روشن شدن مثالهایی آورده شده است. لطفا تا انتهای متن را بخوانید.
سناریو 1: آرش و شمیم، یک زوج جوان برای تعطیلات خود برنامه ریزی می‌کنند. شمیم می‌گوید:" به جنوب برویم. خیلی باحال است". آرش پیشنهاد سفر به سمنان را می‌دهد. به نظرش سفر به منطقه سنگسر بی نظیر خواهد بود. در اینجا نمی توان به "نظر هر کسی محترم است" بسنده کرد. لازم است هر کدام دلایل انتخاب مقصد سفر و اهدافی که در این سفر دنبال می‌کنند را بیان کنند. به علاوه هزینه مورد نظر، مدت سفر، وسیله نقلیه و ...مشخص شود تا بتوان گزینه مناسب را انتخاب کرد.
سناریو 2: آرش و شمیم بعد از گفتگو به این نتیجه می‌رسند که سفری به جزیره زیبای قشم داشته باشند. در هنگام سفر آرش که ماجراجویی بیشتری دارد علاقمند است به منطقه حرا برود ولی شمیم دوستدارگشت بازار، به بازدید منطقه درگهان علاقمند است. به نظر می‌رسد با توجه به محدودیت زمانی گشت هر دو مکان امکان پذیر نیست. در اینجا می توان گفت که "نظر هر کسی محترم است" و هر کدام به تنهایی به گشت مورد نظر خود بروند.
سناریو 3: آرش و شمیم در سال 1403، در مورد شرکت کردن در انتخابات با هم گفتگو می‌کنند. آرش نظرش بر شرکت در انتخابات است در حالی که شمیم کاملا مخالف است. آیا در این مورد، از ابتدا می توان گفت که "نظر هر کسی محترم است" و از گفتگو در موردش اجتناب کرد. به نظر با توجه به اینکه شرکت یا عدم شرکت در انتخابات برای هر دوی آنها و افراد دیگر تاثیرگذار است لازم است در ابتدا هر دو دلایل منطقی و پیش‌فرض های خود را بیان کنند؛ با دیدگاه‌های یکدیگر آشنا شوند؛ نظرات صاحب نظران موافق و مخالف دیدگاه خود را بخوانند؛ به خطاهای شناختی و مغالطه‌هایی که ممکن است در دلیل آوری انجام دهند آگاه گردند. بعد از طی این مراحل، ممکن است باز هم نظراتشان متفاوت با یکدیگر باشد ولی فرآیند طی شده ارزشمند است. چرا که این فرآیند همان سنجشگرانه اندیشی (critical thinking)؛ یکی از مهارت های نرم ضروری برای زندگی و کار در قرن 21 می‌باشد.
با توجه به مثال‌های ذکرشده، می‌توان به این نتیجه رسید که استفاده از جمله "هر نظری محترم است" در ابتدای هر اختلاف نظر ناموجه و گریزی از سنجشگرانه اندیشی است. افراد با هر سلیقه و نظری محترم هستند ولی نظرات آنها را نمی توان بدون ارزیابی دقیق در یک سطح از موجه بودن قرار داد.
