سلام به دوستان عزیز و پر انرژی خودم که از نگاه معصومانتون میخونم که واقعا منو نوشته های منو درک میکنید میدونید چرا این حس ودارم راستش تو قلبم یه نیرویی بهم انرژی مثبت میده وهر وقت یاد شما گلهای بهشتی می‌افتم دیگه تو پوست خودم نمیگنجم دلم میخواد بنویسم ،با شما عزیزان که پر از امید وآرزوهای قشنگ هستین یه جورایی ارتباط بگیرم وخدایی تا حالا هم خودم وچشم نزنم یه کوچولویی موفق شدم وهمین بهم نیرو میده ،انرژی مثبت میده ومنم به شما منتقل میکنم ،راحت بگم اینکه گفتم چشم نخورم پیش زمینه ای بود برای اینکه واقعا چرا بعضی از دوستان عزیز با این همه مهربونی که تو وجودشون هست از یه کار مثل همین نوشته های من ایراد میگیرن وپیش داوری میکنن با وجود اینکه حتی یه خطش هم نخوندن یا هر کار دیگه این یه مثال بود شاید خود شما هم براتون پیش اومده باشه که قبل از اینکه در مورد قابلیت هاتون تحقیق کنن زود بگن نه نمیشه،به درد تو نمیخوره ،فایده نداره وهزار جور آیه یأس ،ای بابا دوست، دوست داشتنی من از این پیله بیرون بیا پرهات رو باز کن ودنیای اطرافت روبه همون زیبایی که هست ببین تو یک پروانه زیبا ودوست داشتنی هستی که نمیتونی کسی رو با پیش داوری هات برنجونی زیبا باشیم وزیبا فکر کنیم وزیبا زندگی کنیم...
