دل و درد.

گاهی نمیتوانم برای دیگران؛

از احساساتِ ناشی از تجربه هایم سخن بگویم.

نمیتوانم حتی برای شما؛

آن چیز که در افکارم پاره پاره انتشار یافته را توصیف کنم...

شاید به اندکی نوازش نیاز داشته باشم.

یا شاید برای سخن گفتن؛

نیازمند به ریتمِ ضربانِ آهسته تری هستم..

شاید خنده های پی در پیِ برادرم؛

مرهمی برای گوش هایم شود؛ و آرامش؛

بر لب هایم جاری شود...

چشم های چروکیده ای در آیینه نیست اما؛

پلک ها به آرامی تا گردن خم میشوند..

.

.

خسته از فکر؛

لبریز از نیاز؛

خفه از خواب؛

.

.

دلم هزار سال نوجوانی میخواهد!..

.

.

نفیسه خطیب پور _

فضای ترکیده ی اینستاگرام roots.ofme@