احساس غم و عشق وجودی ما نسبت به خویشتن، همیشه برانگیزاننده ما در پیشتازی و فراروی اند.(اگر که به درستی آن ها را دریابیم و درک کنیم.) اما آنچه که ما را به انفعال میکشاند، احساس درماندگی ای است که نسبت به خودمان تجربه میکنیم.
درماندگی و لمس حس درماندگی به خویشتن، هیچگاه آغازگر خوبی برای پیشرفت و تغییر دادن آنچه که میخواهیم نیست.
قدرت را دریابیم و تمرینش کنیم.
