استفاده از مواد ضد عفونی کننده سطح بخشی از استراتژی محافظت از تیم دندانپزشکی و بیماران در برابر عوامل بیماری زا است.
ضد عفونی کردن به معنای استفاده از ابزارهای فیزیکی یا شیمیایی برای غیرفعال سازی یا از بین بردن عوامل بیماری زای قابل انتقال از طریق خون در یک سطح یا یک ماده است تا جایی که دیگر توانایی انتقال ذرات عفونی را نداشته و سطح برای استفاده ایمن باشد.
برخی از سطوح ، به ویژه سطوحی که اغلب لمس می شوند ، می توانند آلودگی میکروبی داشته باشند. بیشترین انتقال عوامل بیماری زا از سطح آلوده به بیماران از طریق دست پرسنل دندانپزشکی انجام می شود. اگرچه بهداشت دست مهم است ، محافظت از موانع ، تمیز کردن و ضد عفونی كردن سطوح محیطی نیز به عنوان محافظات مهمی در برابر عفونت ها عمل می كنند . پیروی از اقدامات مناسب می تواند از انتقال عفونت در بین بیماران و تیم دندانپزشكی جلوگیری كند.
CDC سطوح محیطی را یکی از دو نوع می داند: محیطی و تماس بالینی. سطوح محیطی کف ، دیوار ها را شامل می شود. سطوح تماس بالینی هر چیزی است که با وسایل ، دستگاهها ، دستها یا دستکشهای آلوده تماس داشته باشد . این سطوح ، که شامل سوئیچ ها ، ظروف قابل استفاده مجدد از مواد دندانپزشکی ، میزهای پیشخوان و دستگیره های تلفن هستند ، می توانند مستقیماً از طریق مواد بیماری زا آلوده شوند. اسپری مستقیم یا پاشش ایجاد شده در طی مراحل دندانپزشکی نیز از نمونه این آلودگی ها می باشد.
اگر از یک مانع نفوذ ناپذیر استفاده شده باشد ، ضد عفونی برای آن سطح مورد نیاز نیست مگر اینکه مانع به خطر بیفتد یا سطح آن به طور ناخواسته با دستکش های آلوده در هنگام برداشتن لمس شود. فقط جایگزینی مانع بین بیماران لازم است.
در صورت عدم استفاده از موانع ، باید با استفاده از یک ماده ضد عفونی کننده در بیمارستان، سطوح بین بیماران، تمیز و ضد عفونی شود. هنگامی که سطح به وضوح به خون یا سایر مواد بالقوه عفونی آلوده است از مواد ضد عفونی کننده سطح متوسط استفاده کنید.
از آنجا که سطوح محیطی داری کمترین پتانسیل آلودگی را دارند ، به اقدامات سختگیرانه کمتری نسبت به سطوح تماس بالینی نیاز دارند.
3 ضد عفونی کننده های سطحی که در دندانپزشکی استفاده می شود باید همان مواردی باشد که بیمارستانها استفاده می کنند. برای اطمینان از محافظت در برابر HBV ، HCV و HIV ، برچسب محصول را بررسی کنید. در صورت وجود خون روی سطح ، باید از یک ماده ضد عفونی کننده در سطح متوسط با برچسب سل کش استفاده شود. CDC اظهار می دارد که از مواد ضدعفونی کننده شیمیایی مایع نباید به عنوان ضد عفونی کننده سطح محیط استفاده شود.
OSHA پیشنهاد می کند که تیم ها باید ایمنی کلی محصول را برای محیط زیست و کارکنان که هر روز در معرض آن هستند ، بررسی کنند. ضد عفونی کننده های قوی تر همیشه بهتر نیستند و اغلب به این معنی است که برای تیم دندانپزشکی خطرناک تر است. بسیاری از مواد ضد عفونی کننده دارای حلال های آلی مانند الکل و فنل ها هستند که به سرعت بخار می شوند و می توانند بر کیفیت هوای داخلی تأثیر بگذارند. بسیاری از مواد ضد عفونی کننده مایع خورنده هستند ، که می تواند برای مردم و تجهیزات مضر باشد.
برای تمیز کردن سطوح پیشنهاد می شود ، از مواد ضد عفونی کننده سطح پایین تا متوسط و روش "دستمال یا اسپری" برای تمیز کردن و ضد عفونی کردن سطح تماس بالینی استفاده کنید. سطح را با یک تمیز کننده ضد عفونی کننده اسپری کنید. سپس ، با حوله های کاغذی به شدت پاک کنید. سپس، تمام سطح را با مواد ضد عفونی کننده اسپری کنید.
در صورت استفاده از دستمال مرطوب ، حوله را روی سطح خود بکشید تا بقایای آن پاک شود ، سپس با استفاده از یک دستمال تمیز مواد ضد عفونی کننده را روی سطح قرار دهید. بعضی از تولیدکنندگان ممکن است دستورالعمل های مختلفی داشته باشند که همیشه باید برای ضد عفونی موثر رعایت شود. برخی از دستمال مرطوب ها ممکن است در یک سطح محدود موثر باشند ، برای هر سطح در جراحی دندان باید دستمال مرطوب جدید استفاده شود.
برای هر یک از مراحل تمیز کردن و ضد عفونی کردن باید از یک دستمال مرطوب تازه استفاده شود. استفاده از یک دستمال مرطوب روی چندین سطح ممکن است منجر به آلودگی سطحی شود.
