· عفونت اگر از سوزن های استریل استفاده نشود یا رنگ دارای مواد شیمیایی و آلوده باشد.همیشه احتمال عفونت وجود دارد .سوزن های غیر استریل می‌توانند بیماری هایی مثل هپاتیت، ویروس و عفونت را منتقل کنند.
· واکنش آلرژیک به رنگ تاتو(رنگدانه‌های مورد استفاده) ممکن است رخ دهد.بنابراین آزمایش خراش باید پشت گوش یا روی انگشت انجام شود تا ببینید آیا واکنشی رخ می‌دهد یا خیر؟
· از عوارض چشم ریزش مژه‌ها،آسیب شدید به پلک و پوسته پوسته شدن است
· بدن ممکن است رنگ تاتو را به عنوان یک ماده خارجی در نظر بگیرد و به آن واکنش نشان دهد
· تعداد کمی از افراد تورم با سوزش را در ناحیه تتو شده گزارش کرده‌اند.
· واکنش ها با قرار گرفتن در معرض نور خورشید تشدید می شود و نور خورشید یکی از عواملی است کهممکن است باعث ایجاد واکنش های آلرژیک شود.
عواقب استفاده از رنگ های شیمیایی در کار آرایش دائم چه خسارت هایی ممکنه داشته باشد؟
رنگ‌ها اغلب حاوی ناخالصی هایی هستند که ممکن است باعث ایجاد واکنش‌های نامطلوب شوند.معمولا شناخته شده که رنگ تاتو برای تمام عمر در پوست باقی میمانند همچنین این یک واقعیت است که مواد شیمیایی که در رنگ های آرایش دائم استفاده می‌شوند.ممکن است برای مدت طولانی در بدن باقی بمانند.بنابراین در درازمدت خطر قابل توجهی برای قرار دادن مواد مضر در بدن وجود دارد.
رنگ های شیمیایی حاوی مواد مختلف و ترکیباتی هستند که ممکن است برای سلامت پوست خطرات و عوارض جانبی ناخواسته‌ای ایجاد کند
رنگ‌های شیمیایی با تناژ سبز بالاترین سطوح فلزات غیر سازگار را دارند و پس از آن آبی قرار دارد
رنگ های تاتوامروزه در کشورهایی با مقررات تولید می شوند. مدتی قبل تولیدکنندگان رنگ تاتو هیچ مقرراتی را رعایت نمی‌کردند و بسیاری از این محصولات باعث ایجاد واکنش های نامطلوب بر روی پوست می‌شدند. امروزه کیفیت رنگ تاتو و محصولات PMU خوب است و محصولات تولید شده در اتحادیه اروپا استانداردهای تولید بالایی دارند رنگ های تاتو باید در یک محیط استریل تولید شوند تا از نظر میکروبیولوژیکی برای چندین ماه پس از باز شدن پایدار باشند. این منجر به برنامه های ایمن تر می شود. هنگام اتمام تاتو، بمقدار کافی رنگ در درم باقی می‌ماند. اولین روزهای پس از تاتو، پوست شروع به جذب رنگ هایی می کند که برای مدت طولانی در محل تزریق باقی می مانند. با گذشت زمان، ذرات رنگدانه در پوست عمیق‌تر می‌شوند و رنگ دائمی تاتو را ایجاد می‌کنند. این جابجایی از اپیدرم، درم و گاهی اوقات بافت زیر پوست، رنگ تاتو را با گذشت سال تغییر می‌دهد. یکی دیگر از واکنش‌های غیرقابل پیش‌بینی، مهاجرت آنها از پوست از طریق سیستم لنفاوی یا عروق خونی است. این توضیح می دهد که چرا رنگ های خالکوبی را می توان در غدد لنفاوی نزدیک ناحیه تاتو یافت. تخمین زده می شود که هر کاربرد تاتو حدود 1 میلی گرم رنگ در هر سانتی متر مربع تزریق می کند. تحقیقات علمی در نمونه‌های بافت نشان می‌دهد که هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای (PAHs) می‌توانند سال‌ها پس از تتو در غدد لنفاوی منطقه‌ای پیدا شوند. ابه دلیل واکنش‌های نامطلوب، ترکیب رنگدانه‌های رنگ‌های خاص در طول سال‌ها تغییر کرده است. برای مثال، سولفید جیوه سمی که زمانی در خالکوبی‌های قرمز استفاده می‌شد، اکنون حذف شده است.
همچنین زمانی که شامل رنگ‌ها با اکسیدهای آهن و دی اکسید تیتانیوم می‌شود، مشکل ایجاد می‌کند. این مواد شیمیایی تحت درمان با لیزر پرقدرت تیره‌تر می‌شوند و باعث ناامیدی افرادی می‌شوند که می‌خواهند تاتو خود را پاک کنند. اشعه ایکس پراکنده نشان داد که ترکیب عنصری رنگدانه های تاتو رایج، حاوی سوسپانسیون های پیچیده بسیاری از مواد شیمیایی مختلف است. ترکیبات اصلی این سوسپانسیون ها ذرات جامد از رنگدانه های سیاه، سفید یا رنگی هستند. همچنین بسیاری از مواد شیمیایی ناشناخته و یک حلال وجود داشت. اندازه کوچک این ذرات یکی از دلایل ماندگاری تاتو روی پوست است.
هنگام کاشت رنگ لایه بیرونی پوست با یک سوزن از دستگاه یا یک قلم دستی (میکروبلیدینگ) با تعداد زیادی سوزن به هم چسبیده شده است. با زاویه سوزن معمولاً 80-90 درجه در ناحیه زیر تزریق یا قرار داده می‌شود تا ابروی جدیدی ایجاد کند یا با ایجاد موهای ابرو یا سایه زدن آن ناحیه، شکل ابرو را اصلاح کند. همین روش برای بازسازی و اصلاح ، در ناحیه پلک برای آرایش خط چشم دائمی و روی ناحیه لب به منظور ایجاد فرم بهتر و رنگ زنده تر برای لب ها انجام می شود. اپیدرم به طور مداوم بازسازی می شود تا کار ماندگار شود و رنگ به درم تزریق می شود که حدود 1.0-2.5 میلی متر عمق دارد. کیفیت نتایج با طول عمر رنگ و عمق نفوذ رنگ تعیین می شود. هنگامی که رنگ‌ها در نزدیکی اپیدرم قرار می‌گیرند، پس از چند ماه پس از استفاده به راحتی ناپدید می‌شوند. رنگدانه‌های مورد استفاده با توجه به روش مورد استفاده متفاوت است. با رنگ های معدنی نتایج بهتری می دهد در حالی که با رنگ های ارگانیک نتیجه "طبیعی" بیشتری دارد. هر پیگمنتر باید از انواع مختلف رنگدانه ها و مواد تشکیل دهنده آنها مطلع شود تا رنگ پیگمنت مناسب را بر اساس تکنیک مورد استفاده و رنگ پوست انتخاب کند
