فرآیند انعقاد الکتریکی (EC) میتواند در گستره وسیعی از سیستم های تصفیه آب و فاضلاب به کار برده شود و در حذف آلاینده ها ی غیرآلی و پاتوژنها بسیارمؤثرعمل میکند. ازمزایای این روش می توان به سهولت بهره برداری، کاهش حجم لجن وعدم نیاز به استفاده ازمواد شیمیایی اشاره کرد. این فرآیند در تصفیه بسیاری از آلاینده ها مؤثرنشان داده است. بنابراین اگر انعقاد الکتریکی را جانشین لخته سازی متعارف شیمیایی بدانیم، با اندکی تغییردر تصفیه خانه های فعلی میتوان آنهارا کارآمدتر نمود و مشکلات ناشی از لخته سازی شیمیایی را از بین برد.
در فرآیند انعقاد الکتریکی آلاینده های محلول، امولسیون و معلق در محیط آبی به وسیله ورود جریان الکتریکی به آن محیط بی ثبات می شوند. در ساده ترین شکل، رآکتور انعقاد الکتریکی از یک سلول الکترولیتی، یک کاتد و یک آند تشکیل شده است. آند و کاتد که صفحات فلزی رسانا هستند،می توانند ازیک جنس یا جنسهای مختلف باشند. به آند ، الکترود قربانی نیز می گویند.
انعقاد الکتریکی روش تولید عوامل ناپایدارکننده مثل آهن یا آلومینیوم است که ذرات را همانند آهن رباهای کوچکی میسازد که همدیگر را جذب وتولید لخته می کنند. به عنوان مثال استفاده از آند آلومینیوم سبب آزاد شدن کاتیون های آلومینیوم درمحیط آبی شده که اثراتی همانند لخته سازهای شیمیایی متعارف ایجاد میکند. الکترولیز آب منجر به تولید حبابهای ریزاکسیژن و هیدروژن میشود. این حباب ها فلوکهای شکل گرفته را به هم می رساند و شناورمیکند. به این ترتیب آلاینده ها روی سطح آب شناورمی شوند. به این شناور شدن آلاینده ها به وسیله حبابهای گاز ناشی از فعالیت ها یا الکتروشیمیایی را شناورسازی الکتریکی می گوییم.
شناورسازی الکتریکی تأثیر زیادی بر فرآیند انعقاد الکتریکی دارد و موفقیت شناورسازی به اندازه حباب ها بستگی دارد زیرا هر چه حباب ها ریزتر باشند سطح بیشتری برای اتصال ذرات درمحیط آبی فراهم می شود ودر نتیجه بازده حذف آلاینده بیشتر می گردد. به این ترتیب فرآیند انعقاد - شناورسازی الکتریکی شکل می گیرد که روشی جدید برای حذف آلاینده ها از آب و فاضلاب به حساب می آید
