در مورد "وجه تسمیه " و علت نام گذاری امام هشتم ، علی بن موسی ( ع ) به " رضا " ، وجوهی ذکر شده که به شرح زیر بیان می شود :
1 – چون حضرت رضا (ع)مورد رضایت و خوشنودی خدا و پیامبر( ع ) وهمۀ امامان ( ع ) بود .
2 – زیرا تمامی مسلمانان ، اعم از شیعه و سنی از شخصیت والا ومقامات علمی و معنوی ایشان خوشنود و خرسند بودند و چون در مناظرات با اهل فرق و مذاهب مختلف تفوق داشت و قهرمان و پیروز میدان بود ، عنوان " آل عالم محمد " به آن حضرت داده شد ونیز چون همگان از جایگاه رفیع علمی ایشان خوشحال و راضی بودند به همین جهت ملقب و معروف به "رضا " گردید .
3 – از آن جا که امام رضا ( ع ) تسلیم محض خدا وراضی به مشیت و مقدرات پروردگار بود واز عمق جان به آن عقیده و ایمان و رضایت کامل داشت ، ملقب و موسوم به " رضا " گردید .
حضرت امیر ( ع ) در این خصوص فرموده است : " الهی لو ادخلتنی نارک لم اقل انها نارُ بل اقول انها جنتی لان رضاک جنتی فاینما انزلتنی اعرف رضاک فیه " .
مولانا درترجمان این بیان نورانی ، چنین سروده است :
" هــرکـــــجا تـــو بامنی من خوشــــد لـــــم گر بود در قعــــــــــر چــاهی منـــــــزلـــــم
با تــــو دوزخ ، جنــت است ای جا نــــفــزا با تــو زنـــدان گلشـــن است ای دلــــــــــربا
"خسرو خرسند" و" امام رضایت" در مواجهه و مناظرۀ با مدعیان عرفان و تصوف که "مقام رضا " را منحصر به درخواست و طلب درد وبلا و مصائب و مشکلات از خدا، تفسیر و تعبیر می کردند ، فرمود : "ما برای خدا تعیین تکلیف نمی کنیم . بنابر این ، ما راضی به رضای خدا هستیم و هرچه محبوب و مشیت و مورد رضایت و خرسندی خدا وند باشد ، ما نیز به آن خرسند و خوشنود و راضی هستیم ؛ چه درد و بلا و مصیبت و فقر ومرگ و مریضی باشد و چه رفاه و راحتی و نعمت و مکنت و سلامتی !
بابا طاهر چه زیبا در این زمینه سروده است که :
" یــــکی درد و یـــکی درمــــان پســند د یکی وصـــل و یکی هجـــــــران پســــند د
مـن از درمــان و درد و وصل وهجـران پســـندم آن چـــــه را جــــا نـــــان پســـند د
گفتنی است که مقام " صیر " و" رضا " ازمقامات عالی روحنی وعرفانی است ولی مقام " رضا " از مقام "صبر" به مراتب برتر و بالاتراست .
لذا به گفتۀ حافــظ باید عاجـــزانه ازخـداونــد بخواهیم که :
" در این بازاراگرسودی است با درویش "خرسند" است
خدایـــا منعـمـم گـــــردان به درویشی و "خــرسنـــــدی "
