از ترکیب دو واژه کریپتو (crypto) به معنای رمزنگاری و کارنسی (currency) به معنای ارز اصطلاح ارزهای رمزنگاری شده ایجاد می شود و به دلیل ماهیت دیجیتال آنها به نام ارز دیجیتال شناخته می شوند. این ارزها به صورت الکترونیکی ذخیره و منتقل شده و مبنای آنها صفر و یک است.
از ارزهای دیجیتال معروف می توان بیت کوین ها، اتریوم، ریپل، استلار، زی کش، نئو، ای او اس را نام برد. در مقابل ارزهای دیجیتال، مفاهیم اوراق بانکی، سکه، … وجود دارند و تنها تفاوت شان نقل و انتقال های آنی ارزهای دیجیتال و بدون مرزشان می باشد. در استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی IFRS مستقیما در رابطه با ارزهای دیجیتال صحبتی نشده است ولی یک سری سوال های خدمات حسابداری در مورد ارزهای دیجیتال وجود دارد که آیا رمز ارزها جز دارایی ها به شمار می روند یا خیر؟ در صورت مثبت بودن جواب باید ببینیم که جز کدام یک از دارایی ها هستند؟
ارزهای رمزنگاری شده انواع مختلفی دارند و هر کدام شامل مشخصات متفاوتی می باشد، بنابراین اتخاذ خط مشی حسابداری برای یک رمز ارز ممکن است مناسب رمز ارزهای دیگر نباشد و واحد های اقتصادی بایستی هر ارز دیجیتال را بر اساس شرایطش، مشخصه هایش، و مشخصات بازارش ارزیابی کند. بنابراین سوال اینست که استانداردهای IFRS را بایستی برای رمزارزها به کار ببریم یا نه؟ سوال دیگری که مطرح می شود اینست که آیا رمزارزها جزء تعاریف دارایی به حساب می آیند یا نه؟
دارایی عبارتست از منبعی که در نتیجه رویدادهای گذشته، به کنترل واحد تجاری در آمده است و منافع اقتصادی اش شامل حال واحد تجاری خواهد شد، بنابراین بایستی هر کدام از واحد های اقتصادی بر طبق مشخصات و شرایط، رمز ارزها را ارزیابی کرده و ببیند که آیا ارزهای دیجیتال جز دارایی به حساب می آیند ؟ حال با فرض تایید تعریف دارایی، استانداردهایی که الزامات طبقات مختلف دارایی را ارائه می کنند شامل وجه نقد، دارایی مالی غیر نقد، سرمایه گذاری های املاک، دارایی های نامشهود، و موجودی ها می باشد. بایستی این موارد را بررسی کرد تا دید آیا مشخصه های رمز ارزها را فراهم میکنند یا خیر.
در تعاریف معادل وجه نقد به اختصار بیان شده است که یک سری سرمایه گذاری های کوتاه مدت با قدرت نقد شوندگی بالا و ریسک تغییر کم هستند. در مقابل می دانیم که ریسک رمز ارزهای بسیار بالا می باشد و در برخی موارد محدودیت نقد شوندگی را هم دارند بنابراین احتمال اینکه رمز ارزها واجد شرایط برای تعاریف وجه نقد باشند وجود ندارد.
در رابطه با دارایی های مالی، دارنده آن حق قراردادی برای دریافت وجه نقد و یا دارایی های مالی دیگر از واحدهای دیگر و مبادله دارایی های مالی را با واحد های تجاری دارد، اما تاکنون دارنده رمزارزها عموما حق قراردادی نداشته اند و به نظر می رسد نمی توان تعریف دارایی های مالی را هم احراز کنند. البته در آینده در صورت وجود قراردادهای خاصی برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال ممکن است مشمول حسابداری ابزارهای مالی شود.
در رابطه با سرمایه گذاری در املاک، که شامل نگه داری و خرید املاک به قصد فروش یا دریافت اجاره بها می باشد و رمز ارزها تعریف سرمایه گذاری در املاک را هم تامین نمی کنند.
در رابطه با دارایی های نامشهود، که عبارتست از دارایی های قابل تشخیص غیرپولی و فاقد ماهیت عینی. که این تعریف همانند مشخصات ارزهای دیجیتال می باشد. بنابراین بسیاری از رمز ارزها می توانند تعریف دارایی های نامشهود را احراز کنند. این رمز ارزها معمولا به روش بهای تمام شده اندازه گیری می شوند و سپس مجددا ممکن است به ارزش منصفانه(روش تجدید ارزیابی) اندازه گیری گردند.
